مونا هداوندخانی در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی ایرنا در مورد سطح سوارکاران داخلی، اظهار داشت: سطح ورزشکاران ما نسبت به گذشته خیلی تغییر کرده و اکثرا مسابقات ما در رده‌های بالا در حال برگزاری است. چند سال است که در حال برگزاری مسابقات بین‌المللی هستیم و این موضوع در گذشته برای ما معنایی نداشت. درست است که فعلا مقام جهانی بالایی نداریم اما اگر امکانات کشورهای دیگر در اختیار سوارکاران ما نیز قرار گیرد، مطمئنم که بالاترین عناوین را در تمام جهان می‌توانیم کسب کنیم. در مسابقات سعی می‌کنیم بهترین استعدادها را نیز ببینیم و آن‌ها را حمایت کنیم تا بتوانیم هر روز شاهد سوارکاران بهتری باشیم.
وی با اشاره به سطح سوارکاری بانوان در کشور عنوان کرد: خیلی تفاوت داشتیم و الان تقریبا در تمام مسابقات جزو سه نفر اول یک بانو داریم. همانطور که می‌دانید در کشور ما هم مثل خیلی از کشورها تعداد سوارکاران بانو کمتر از آقایان است اما همیشه در لیست نتایج برتر اسامی بانوان دیده می‌شود. هرکسی جرات سوار اسب شدن ندارد و هرکسی هم جرات مهار آن را ندارد و حتی هرکسی هم هنر مهار اسب را ندارد. در واقع سوارکاری یک ورزش هنری است که عضلات بدن را نیز درگیر می‌کند و بانوان سوارکار از شجاع‌ترین بانوان دنیا هستند زیرا دل و جرات خاص خودش را لازم دارد نه آن که لزوما پول زیادی بخواهد. قطعا سوارکاران در زندگی شخصی هم همیشه جزو موفق‌ترین آدم‌ها هستند زیرا قدرت مدیریت و هنر بالایی دارند.
وی با تاکید بر آموزش داوران در فدراسیون گفت: مراحل برای هیچ‌کس در هیچ جای دنیا ساده نیست و مرتب هم در حال برگزاری بازآموزی هستیم. البته ما مدام در حال ظرفیت‌سنجی هم هستیم و هر کسی نمی‌تواند به مراتب بالایی مثل مربیگری در آسیا دست پیدا کند. به‌نظرم بعضی از مشاغل به خصوص سرداوری، کمی به استعداد مدیریتی هم نیازمند است. در حال حاضر تعداد داوران ما کافی است و داوران قوی زیادی در اختیار فدراسیون هستند. می‌توانم این را بگویم که ما الان حتی بیشتر از ظرفیت مورد نیازمان داور داریم. این نوید را نیز باید بدهم که کلاس‌های عمومی ما نیز خیلی پر تعدادتر برگزار می‌شود و این یعنی خانواده سوارکاری هر روز افزایش می‌یابد.
مربی رده ۲ سوارکاری آسیا درباره نگاه اجتماعی به این رشته و جامعه سواراکاران گفت: یک عده در این رشته سرمایه‌گذار هستند و خیلی وقت‌ها اسب‌ها را خریداری می‌کنند اما ورزشکاران ما که قهرمان هستند لزوما سرمایه‌دار نیستند و به کارهایی مثل مربیگری مشغول هستند. واقعیت این است که اگر کسی علاقه داشته باشد، نیاز نیست که لزوما سرمایه‌گذاری بالایی انجام دهد و می‌تواند با کمک سرمایه‌ای که در این ورزش است، مراتب بالا را طی کند. اگر بتوانیم این تصور لاکچری بودن سوارکاری را در مردم از بین ببریم و تبلیغات منحصر به فرد بودن سوارکاری را نیز متوقف کنیم، قطعا پیشرفت و اقبال عمومی خیلی بهتری در این رشته خواهیم دید.
مسئول کمیته داوران فدراسیون سوارکاری وضعیت معیشتی داوران این رشته را اینطور توضیح داد: در ورزش ما یک شکستگی دست و پا از اتفاقات معمول است اما اگر چنین چیزی برای یکی از داوران یا ورزشکاران ما رقم بخورد، انقدر هم تامین نیستند که به راحتی بتوانند از پس مخارج آن بر بیایند. تقریبا تمام افراد رشته ما بر خلاف تصور عموم جامعه پشتوانه مالی مناسب ندارند و نمی‌توانند از پس مشکلات خودشان بر بیایند.