به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا از پایگاه خبری «فیز»، این کشف جدید در حوزه سلولهای بنیادی تاثیرات بالقوه‌ای در زمینه بیولوژی سرطان و درمان‌های هدفمند مرتبط با آن خواهد داشت. این تحقیق به سرپرستی دانشمندانی در کالج «ترینیتی» در دوبلین انجام شده و نتایج آن تا حدی شگفت‌انگیز بود که محققان در ابتدا تصور کردند یک خطای آزمایشگاهی است.
این تحقیقات بر کارهای ترکیبات پروتئین «پلی‌کامب» (Polycomb ) یعنی PRC1 و PRC2 متمرکز بوده است که به گفته محققان به مثابه «کتابدارهای سخت‌گیر» در داخل سلول ها هستند زیرا دسترسی به نواحی خاصی از کتابخانه ژنتیکی را مسدود می‌سازند.
معمای مربوط به PRC2 از سالها پیش موجب جلب توجه دانشمندان این حوزه شده است: دو نوع PRC2.1 و PRC2.2 در سلول وجود دارد اما پروفسور «آدریان براکن» و همکاران او پیشتر نشان داده بودند که هر دو شکل PRC2 مناطق یکسانی را در «دی ان ای» هدف قرار می‌دهند و یک کار مشابه را انجام می‌دهند. پس در این صورت چرا به این دو نوع نیاز داریم؟
کشف جدید این محققان گام مهمی به سمت پاسخگویی به این معما برداشته است چرا که مشخص کرده است که PRC2.1 و PRC2.2 اشکال متفاوتی از ترکیب PRC1 را برای کار با «دی ان ای» به خدمت می‌گیرند و از این طریق سرانجام توضیح دادند که چرا به دو نوع یاد شده نیاز داریم.
این تحقیقات توسط دانشمندان کالج ترینیتی کمک مهمی به حوزه تحقیقات «کروماتین» (chromatin ) و وَرژان‌شناسی (epigenetics ) محسوب می‌شود و تاثیراتی در حوزه تحقیقات بیولوژی سرطان خواهد داشت چرا که ژن‌های کدگذاری کننده پروتئین‌های «پلی‌کامب» غالبا در انواع سرطان جهش می‌یابند.