به گزارش ایرنا، سرانجام اول هفته جاری بود که به صورت رسمی حذف استقلال از لیگ قهرمانان تائید شد تا آبیها برای دومین سال متوالی به دلیل کسب نکردن مجوز حرفهای حضور در آسیا را از دست بدهند. البته حذف آبی پوشان با توجه به واقعیتهای موجود عجیبتر از مجوز گرفتن برخی باشگاهها نبود؛ به خصوص اینکه از شهریور سال گذشته که روند کسب مجوز حرفهای توسط فدراسیون فوتبال به باشگاهها ابلاغ شد، واضح بود که عدم پرداخت بدهیهای قطعی شده این تیم تا تاریخ ۱۱ فروردین امسال میتواند بار دیگر مجوز حرفهای استقلال را به خطر بیندازد.
با وجود چنین واقعیت روشن و آشکاری که بارها توسط مسئولان کمیته صدور مجوز حرفهای هم نسبت به توجه باشگاهها به آن هشدار داده شده بود، اما این هشدار از سوی مسئولان استقلال جدی گرفته نشد و با وجود فرصت بیش از ۶ ماهه برای تسویه با مربی ایتالیایی، همه چیز به روز آخر و دقیقه نود موکول شد.
بدیهی بود که تسویه چنین بدهی سنگینی در یک زمان کوتاه یک ماموریت غیرممکن بود تا استقلال برای دومین بار با وجود کسب سهمیه از لیگ قهرمانان کنار گذاشته شود؛ اتفاقی که نشان داد مدیران این باشگاه از اتفاق سال گذشته کمترین درس ممکن را هم نگرفتهاند.
نوع مواجهه باشگاه استقلال هم با ماجرای عدم کسب مجوز حرفهای نشان میدهد که همچنان سیستم مدیریتی حاکم بر این باشگاه حاضر به قبول واقعیت است و بیانیه این باشگاه که دیروز منتشر شد به خوبی گویا این مطلب است که مدیران این تیم به دنبال انداختن تقصیر این اتفاق تلخ به گردن دیگران هستند.
در بیانیه باشگاه استقلال، مسئولان کمیته صدور مجوز حرفهای نشانه گرفته شدهاند، کمیتهای که به گفته مهدی تاج با توجه به استانداردهایی که کنفدراسیون فوتبال آسیا معین کرده است باید مدارک یک باشگاه را برای کسب مجوز حرفهای بسنجد و اگر خارج از این مسیر حرکت کند، وجاهت و اعتبار این کمیته نزد AFC زیر سوال میرود.
با این حال باشگاه استقلال در بیانیهای که بیشتر به یک فرار رو به جلو از سوی مسئولان این تیم برای قبول نکردن مسئولیت حذف از لیگ قهرمانان است، تقصیرها را متوجه مرجع صدور مجوز حرفهای فدراسیون فوتبال کرده است. در بخشی از این بیانیه آمده است:«جای تعجب بسیار دارد در حالی که وزیر محترم ورزش و جوانان بارها بر حذف نشدن تیمهای ایرانی در مقطع کنونی تاکید کرده است، چرا مسئول دپارتمان مجوز حرفهای پیش از تشکیل جلسه با قطعیت از حذف باشگاه استقلال صحبت کرد و برای انتشار آن عجله به خرج داد؟ به نظر میرسد برخی برای حذف کردن استقلال از آسیا بسیار عجول هستند.»
برخلاف بیانیه باشگاه استقلال، موضوع حذف تیم فوتبال این باشگاه از آسیا ساده و روشن است، استقلال در مهلت تعیین شده کنفدراسیون فوتبال آسیا برای پرداخت بدهیهای قطعی شده که تا ۱۱ فروردین امسال بود، نتوانست این بدهیها را پرداخت کند و با توجه به همین بند این تیم از جمع تیمهایی که مجوز میگیرند کنار گذاشته شده است. به خصوص که این بدهیها اواخر فروردین و سه هفته پس از پایان مهلت AFC تسویه شد.
البته مانند ماجرای ویلموتس گیت، این بار هم مسئولان استقلال پای تحریمها و پولهای بلوکه شده در فیفا و کنفدراسیون فوتبال آسیا را پیش کشیدهاند تا بدین وسیله تاخیر در پرداخت بدهیها را توجیه کنند. چنین توجیهاتی در شرایطی است که تحریم مربوط به امروز و دیروز نیست و نزدیک به یک دهه است که کشورمان با سختترین تحریمهای اقتصادی روبرو است و این مسئله ای نیست که به تازگی اتفاق افتاده باشد و مسئولان استقلال غافلگیر شده باشند.
سال هاست کشورمان با تحریمها و بسته بودن راههای انتقال پول و تبادلات مالی روبروست و مسئولان استقلال با علم به این مسئله حتی با استراماچونی قرارداد بستند. به همین خاطر بدیهی است که باید در یک سال گذشته با توجه به این مشکلات، برای پرداخت بدهی این سرمربی همه تدابیر لازم مانند تهیه پول و مسیر انتقال آن را اتخاذ میکردند و نمیگذاشتند که همه چیز به روز آخر کشیده شود.
نکته قابل تامل این است که مسئولان وزارت ورزش و سازمان خصوصیسازی پاییز سال گذشته مبلغ بدهی استراماچونی را در اختیار باشگاه استقلال قرار داده بودند تا با پرداخت این بدهی مشکلی بر سر راه کسب صدور مجوز حرفهای وجود نداشته باشد. با این حال سوءمدیریت و هزینه این پول در بخشهای دیگر سبب شد تا پرداخت بدهی به تعویق بیفتد و تهیه دوباره آن سخت شود. با توجه به این اتفاق تاخیر در بدهی استراماچونی بیشتر از آنکه به دلیل تحریمها باشد، به سوءمدیریت در باشگاه استقلال برمیگردد که ترجیح داد که این پول در جای دیگری خرج شود و هم مدیرعامل وقت و هم اعضای هیئت مدیره در این باره باید پاسخگو باشند.
به همین خاطر بدیهی است که فرافکنی مسئولان استقلال برای انداختن تقصیر حذف از آسیا به عوامل خارج از باشگاه، چیزی را در واقعیت عوض نمیکند. مسئولان استقلال از سرپرست این باشگاه تا اعضای هیئت مدیرهاش بهتر است برای پیدا کردن مقصر ابتدا نگاهی به آینه بیندازند.
آنها باید به جای توجیهات دم دستی و پوپولیستی نگاهی به عملکردشان بیندازند و برای یک بار هم که شده با قبول واقعیت و تصمیمهای اشتباهی که سبب نگرفتن مجوز حرفهای شد، برای آینده چاره اندیشی کنند. به خصوص که رفع مسئولیت و فرار از واقعیت مشکلی را حل نمیکند و تنها می تواند بار دیگر این اتفاق را در سال آینده هم تکرار کند.