کمتر کسی از اهل ادبیات و فرهنگ را می توان پیدا کرد که مرحوم احمد مهدوی دامغانی را نشناسد؛ همان کسی که در سال ۱۳۴۲ از دانشگاه تهران درجه دکتری در زبان و ادبیات فارسی گرفت و پس از گذراندن دوره دکتری زبان و ادبیات فارسی به عنوان استاد دانشگاه تهران به تدریس در دانشکده‌های ادبیات و الهیات دانشگاه تهران پرداخت؛ همان استادی که از سال ۱۳۵۳ تا ۱۳۵۴ در دانشگاه مادرید به تدریس ادبیات عرب و فارسی و فقه اسلامی اشتغال داشت.
مهدوی دامغانی از سال ۱۳۶۶ مقیم آمریکا و در دانشگاه هاروارد و دانشگاه پنسیلوانیا مشغول به تدریس در مقطع دکتری و پُست دکتری بود و رشته‌های تدریس او در آمریکا شامل معارف اسلامی، ادبیات عرب، ادبیات فارسی، فقه، تفسیر و برخی علوم اسلامی بود که سال گذشته در چنین روزی در سن ۹۵ سالگی به دیدار معبود نائل شد.
از آثار مهدوی دامغانی می‌توان به از علی آموز اخلاص عمل، رساله درباره خضر، شاهدخت والاتبار شهربانو، در باغ روشنایی، گزیده حدیقة الحقیقه، گزیده‌ای از شعر سعدی به زبان عربی، نَسمةالسَّحر بذکر من تشیَّع و شعر (تصحیح،تحقیق)، دیوان خازن (عبداللّٰه بن احمد خازن) (تصحیح و تحقیق) و الوحشیات (ابوتمام) اشاره کرد.
انتشار فیلمی کوتاه از مصاحبه او با شبکه چهار سیما باعث شد تا در یکی دو سال گذشته، این چهره علمی نه فقط در میان اهل علم و معرفت که در میان مردم و به ویژه ارادتمندان به امام هشتم (ع) بیشتر شناخته شود؛ همان کسی که می گفت جسمش در آمریکاست ولی روحش در ایران و آرزو داشت تا قبل از وفاتش به پابوسی امام رضا (ع) نائل شود ولی اجل مهلتش نداد و البته خودش هم در همان فیلم از آرزوی خود با هق هق گریه و بریده بریده سخن گفت که جسمش در کنار بارگاه ثامن الحجج (ع) دفن شود و این آرزو برآورده شده و در رواق دارالحجه پس از سه دهه دوری از امام رئوف در جوار آن مهربان آرام گرفت.
امسال که برای تهیه گزارش از سی امین نمایشگاه بین المللی قرآن کریم گذرم به بخش ترویج صحیفه سجادیه افتاد، کتاب هایی منحصر به فرد و دست خط‌هایی از صحیفه سجادیه دیدم که یکی از آنها با مقدمه مرحوم مهدوی دامغانی نوشته شده بود.
مهدوی در مقدمه کهن ترین نسخه موجود صحیفه سجادیه که در کتابخانه آستان قدس رضوی نگهداری می شود، نوشته بود: خوانندگان ارجمند و فاضل این سطور و مقدمه مفصلی که برای معرفی این مخطوطه نفیس به عرضتان رسانده ام؛ اگر بدانید که منِ بنده حقیر ناچیز که قریب ۹۵ از عمرم گذشته است با چه ضعف و زحمت و صرفا برای ادای وظیفه نوکری و خدمتگزاری به حضرت ختمی مرتبت و اهل بیت و عترت طاهره سلام الله علیهم اجمعین این صفحات را نوشته ام و چگونه با کمک همسر مهربانم بانو دکتر تاجماه آصفی شیرازی حفظها الله تعالی ادعیه صحیفه مبارکه مندرجه در این مخطوطه را با متن چاپی آن ادعیه در صحیفه مقابله کرده ام؟
وی که این مقدمه را در ۲۷ بهمن ۱۳۹۸ در فیلادلفیا نوشته، افزود: منِ بنده، در حقیقت عاجز و افتاده و زمینگیرم. برای آن که کتابی را از قفسه بردارم چگونه با مشقتی آن را برداشته ام و سپس بر جای خودش در قفسه گذاشته ام و چگونه همین که صفحه ای بنویسم چشمم و دستم خسته می شود؟ عزیزان و سروران خواننده، از همه تان طلب مغفرت و حُسن عاقبت و سهولت امر من و همسرم در این مدت باقیمانده از عمرمان، توقع و تمنا دارم و التماس دعا می کنم.