«سعید آجرلو» در گفت وگو با خبرنگار سیاسی ایرنا درباره اظهارات اخیر سعید حجاریان علیه رئیس جمهور و راهکارهایی که برای انتخابات آتی به جریان اصلاحات پیشنهاد داده است، تصریح کرد: صحبت حجاریان را ادامه بازتابی از جریان رادیکال اصلاحطلب که به سمت تجدیدنظرطلبی و ساختارشکنی سوق یافته، تحلیل میکنم. این جریان از سال ۹۸ و بعد از انتخابات مجلس آغاز و همچنان تداوم دارد و حرفشان این است که اصلاحات در کشور پاسخ نگرفته و باید به سمت تغییرات ساختاری حرکت کرد و نامی که روی جریان خود میگذارند، اصلاحطلبان ساختاری است.
به گفته وی، مصطفی تاجزاده این فضای گفتمانی را تا حدودی رهبری میکند و پیشروی این جریان است که به اصطلاح معتقد به اصلاحساختاری است، همچنین حجاریان اصلاح طلبان را از بُعد نظری و اندیشهای راهبری میکند تا اجازه ندهد وارد عرصه فهرستدادن و یا ثبتنام در انتخابات شوند.
سکوت اصلاح طلبان از حمایت از دولت روحانی
کارشناس مسائل سیاسی در ادامه به تعابیر حجاریان از دموکراسی اشاره داشت و مطرح کرد: حجاریان در مصاحبه خود با یک روزنامه از چند کلمه و تعبیر استفاده کرد از جمله اینکه "یک دوره شبه دموکراسی داشتیم و دیگر همان را نداریم" این اظهارات در حالیست که هنوز اصلاحطلبان پاسخی به چرایی حمایت خود از دولت روحانی ندادهاند و اواسط دولت دوم روحانی به جای آنکه پاسخگوی ناکارآمدی دولت قبل باشند، وارد مرحله جدیدی شدند و به حمله و هجمه به ساختارهای جمهوری اسلامی و نهاد انتخابات روی آوردند.
هنوز اصلاحطلبان پاسخی به چرایی حمایت خود از دولت روحانی ندادهاند؛ آنها در دولت دوم روحانی وارد مرحله جدیدی شدند و به حمله و هجمه به ساختارهای جمهوری اسلامی و نهاد انتخابات روی آوردند.
حمله به ساختارهای جمهوری اسلامی و نهاد انتخابات کشور
آجرلو صحبتهای حجاریان را در راستای مهندسی و صورت بندی نیروهای سیاسی و به نوعی بازتاب گرایش رادیکال و ساختارشکنی دانست و عنوان کرد: این گرایش رادیکال و ساختار شکنانه کمترین مرز را با اپوزیسیون خارجی دارد.
وی با بیان اینکه طبق این گفت وگو حمله بعدی حجاریان به انتخابات و مشارکت است، تصریح کرد: پیشنهاد استعفا به دولت در چارچوب پیششرط برای مشارکت و حضور اصلاحطلبان در انتخابات است. زیرا که حجاریان در صحبت های خود ۶ پیششرط برای حضور اصلاح طلبان در انتخابات را عنوان می کند و می گوید در صورت تحقق این ۶ پیششرط باز هم با دولت سیزدهمی طرف هستند که با این دولت نمیتوانند کار کنند و به همین واسطه مطرح می کند قبل از تحقق این ۶ پیششرط دولت باید کنار بکشد تا ما بتوانیم کار کنیم.
فشار حجاریان بر اصلاح طلبان برای عدم مشارکت در انتخابات
آجرلو ادامه داد: به اعتقاد من حرف های حجاریان غیردموکراتیک است. باید به این افراد گفت که شما چطور میخواهید یک نهاد دولت را نیمه کاره بگذارید و بعد از دل چنین شرطی دموکراسی برای انتخابات مجلس بیرون بکشید!
این کارشناسی مسائل سیاسی بیان کرد: اظهارات حجاریان دقیقا در جهت حمله به تفکراتی مانند بهزاد نبوی و بخشی از کارگزاران و جریان عارف است که میخواهند در انتخابات حضور داشته و به رقابت بپردازند.
وی با اشاره به مطرح شدن استعفای دولت در صحبتهای حجاریان خاطر نشان کرد: این طیف از اصلاحطلبان در دور دوم خاتمی معتقد به عبور از حاکمیت بودند، در دوره احمدینژاد هم دوباره همین پیشنهاد نیمه کاره ماندن دولت را مطرح کردند، در دوران روحانی نیز همین طیف مانند «عبدی» پیشنهادی در همین راستا را بیان کرد و باز هم در این دوره همین این حرف را تکرار میکنند.
آجرلو عنوان کرد: اگر قرار بود حاکمیت به حرف اینها گوش بدهد هیچ دولتی در جمهوری اسلامی به پایان نمیرسید چه دولت اصلاح طلب و چه دولت اصولگرا.
اگر قرار بود حاکمیت به حرف اینها گوش بدهد هیچ دولتی در جمهوری اسلامی به پایان نمیرسید چه دولت اصلاح طلب و چه دولت اصولگرا.
وی تاکید کرد: اساساً از دل ناتمام ماندن دولت نوعی ناامنی و اضطراب و التهاب اجتماعی بیرون خواهد آمد در حالی که پایان این دولت به معنای ثبات سیاسی در کشور است.
کلید زدن عملیان روانی از سوی حجاریان در آستانه انتخابات
این کارشناس مسائل سیاسی ترمیم و اصلاح اشکالاتی که صحنه رقابت وجود دارد را یک حرف خیرخواهانه، سازنده و رو به جلو برشمرد ولی صحبت های حجاریان را بازگشت به عملیات روانی دانست و متذکر شد که وی در این کار استاد است و با توجه به تئوری فتح سنگر به سنگر یا فشار پایین و چانهزنی از بالا در روزنامه صبح امروز، این اظهارات در چارچوب همان عملیات روانی است که کاملاً علیه مردمسالاری دینی قرار دارد.
آجرلو با بیان اینکه حجاریان سعی دارد بخشی زیادی از اصلاح طلبان را منفعل کند و حمله جدیدی به جریان مقابل ترتیب دهد، گفت: طی ۲۰ سال گذشته از سال ۷۶ به بعد اساس کارشان با همین عملیات روانی پیش رفته تا تئوری نهاییشان که همان فشار از پایین و چانهزنی از بالا است را جلو ببرند.
تئوری تکراری حجاریان و تاج زاده برای چالش آفرینی در انتخابات
آجرلو در ادامه اظهار داشت: حجاریان با پیش شرط هایش به دنبال بالا بردن سقف مطالبه اصلاحطلبان از حاکمیت است تا در نهایت بتوانند مشروعیت انتخابات را با موجودیت خود گره بزنند به این معنا که اگر وارد عرصه انتخابات نشوند و اصلاحطلبان را منفعل کنند، از دل آن مسئله رقابت و مشارکت را خدشهدار کرده اند.
این کارشناس مسائل سیاسی تاکید کرد: من از این جهت، این کار را عملیات روانی تعبیر می کنم که شبیه این کار را قبل از انتخابات ۱۴۰۰ موسوی خوئینیها انجام داد. می خواهند سقف مطالبات را بالا ببرند و بخشی از اصلاحطلبانی که میخواهند به انتخابات بیایند و مشارکت کنند، را منفعل نمایند.
به گفته آجرلو این تئوری اساساً برگرفته از نوعی تفکر اصلاحطلبی و یا به قول خودشان اصلاحطلب جامعهگرا است که حوزه قدرت را کنار میگذارد و به حوزه جامعه میرود تا اینکه بتواند مطالبات رادیکال را از زبان هسته سخت آن بیان کند.
آجرلو تاکید کرد: حجاریان میخواهد در کنار تاجزاده ضلعی را شکل بدهند که از دل آن انتخابات بعدی را دچار چالش کنند.
هراس اصلاح طلبان از بازنده شدن در انتخابات مجلس
وی با بیان اینکه به اعتقاد من بزرگترین هراس این طیف از اصلاحطلبان این است که در انتخابات مشارکت کنند و نتوانند رای بگیرند، عنوان کرد: اصلاح طلبان زمانی می خواهند در انتخابات مشارکت داشته باشند که برنده انتخابات باشند، اگر برنده نباشند نمیخواهند وارد این بازی شوند.
اصلاحطلبان با وجود ادعای دموکراسیخواهی، مشروطه خواهی و جمهوری خواهی رادیکالی عمل می کنند و میخواهند نهاد انتخابات را به گروگان خود بگیرند.
آجرلو در ادامه یادآور شد: آنان طبق گفته خودشان در سال ۹۲ «روحانی» گزینه اصلی آنها نبود ولی آمدند و از روحانی حمایت کردند، زیرا در آن زمان آقای هاشمی میدان دار بود و وقتی که دیدند اقبال اجتماعی تا حدودی با روحانی وجود دارد، آمدند و سوار موج شدند. بنابراین زمانی وارد بازی میشوند که حس کنند برنده هستند به همین دلیل وقتی ببینند که اقبالی در سطح جامعه ندارند به سمت تخطئه نهاد انتخابات در کشور میروند.
این کارشناس مسایل سیاسی اظهار داشت: نهاد انتخابات در کشور فراز و نشیب دارد و این فراز و نشیب ها به ما میگوید که میتوانیم پیشنهادهای سازندهای بدهیم که در انتخابات بعدی آسیبها و نقاط ضعفی که وجود داشته، ترمیم شود.
گروگان گیری نهاد انتخابات...
این کارشناس مسائل سیاسی در پایان افزود: ادبیات حجاریان از جنس ادبیات سنگر به سنگر است و در دورهای بهقدری گرایشهای رادیکال در سیاست ایجاد و ادبیات رادیکال شکل دادند که خودشان پشیمان شدند یعنی در فاصله سال های ۷۶ تا ۸۳ که به تحصن مجلس و داستانهای کوی دانشگاه منجر شد.
وی تاکید کرد: آنان با اینکه همچنان ادعای دموکراسیخواهی، مشروطه خواهی و جمهوری خواهی میکنند اما به لحاظ روشی از جنس رادیکال هستند و رادیکال جلو میروند و هر نتیجهای که حاصل شود، میخواهند نهاد انتخابات را به گروگان خود بگیرند.