محمودرضا طالبان روز یکشنبه در این باره اظهار کرد: طی سال‌های اخیر، اجماعی همگانی در موضوع ضرورت حفظ و احیاء بافتهای فرهنگی تاریخی شکل‌گرفته است اما عمده توجهات و اقدامات از نگاه کالبدی صرف به این محدوده‌ها بوده و همین موضوع باعث گردیده که اقدامات کمتر منشاء اثر باشد.
مدیرکل راه و شهرسازی استان فارس افزود: شیراز یکی از معدود کلانشهرهای ایران به شمار می‌رود که بخش قابل توجهی از بافت تاریخی آن حفظ شده و از حدود ۲۵ سال قبل اجماعی مثبت برای حفظ و احیاء آن در سطوح مختلف شکل‌گرفته و تقویت شده است.
وی یادآور شد: علیرغم همه فضاسازی ها و حاشیه‌هایی که در مورد بافت تاریخی شیراز ایجاد کرده و می‌کنند، در بین ۵ کلانشهر اصلی کشور، تنها شیراز است که بخش اعظم بافت تاریخی خود را حفظ و در مسیر احیا و ساماندهی آن اقداماتی اجرایی صورت داده است.
طالبان با تأکید براین نکته که از دلایل مهم در ایجاد و تسری نگاه مثبت به حفظ و ساماندهی بافت تاریخی شیراز، ریشه‌های فرهنگی مردمان این شهر است گفت: شیراز تنها کلانشهریست که شهرداری منطقه تاریخی فرهنگی داردو از حدود ۲۵ سال قبل مدیران شهری در حفظ و احیای آن کوشیده اند.
وی با نقد برخی اظهارنظرها پیرامون بافت تاریخی و فرهنگی شیراز گفت: تقریبا اکثر تخریب‌ها در محدوده بافت های تاریخی کشور به دهه هفتاد باز می‌گردد، زمانی که که بحث تملک و اجرای پروژه‌های مولد توسعه در این محدوده ها مطرح بود و اجرا شد و این بر می گردد به دانش و ادبیات شهرسازی کشور در آن مقطع زمانی که تاکید بر تعریف و اجرای پروژه های درشت مقیاس در بافتهای مرکزی شهری که همانا تملک ، تخریب و نوسازی بود این پروژه ها در آن زمان پروژه های پیشرو و مولد توسعه نام داشت.
مدیرکل راه و شهرسازی فارس افزود: شیراز نیز بی نصیب از این تفکر نبود و در طول دهه هفتاد شمسی تقریبا حدود ۱۵ هکتار از بافت ارزشمند تاریخی شهر دستخوش این اقدامات شد اما نکته حائز اهمیت این است که کل مداخلات مستقیمی که در بافت شیراز اتفاق افتاده در پروژه های مولد توسعه و اقدامات پیرامون حرم مطهر کمتر از ۵ درصد مساحت بافت می باشد حال آنکه ۹۵ درصد بافت باقی مانده همچنان حفظ شده و اقدامات بسیار خوبی در جهت احیاء آنها صورت گرفته و در قیاس با سایر کلان شهرهای کشور که کل بافت آنها تقریبا از بین رفته قابل تقدیر است. مدیرکل راه و شهرسازی فارس ادامه داد: در طول سنوات گذشته حدود ۱۳ محور تاریخی بدنه سازی و کفسازی شده عناصر ارزشمند آن بعضا مرمت و یا در دست مرمت می باشند.
طالبان که حضور در شورای اسلامی شهر شیراز را هم در کارنامه دارد، گفت: مبحث بازآفرینی بافتهای تاریخی و فرهنگی، از اوایل دهه نود شمسی وارد ادبیات شهرسازی کشور شد و هنوز هم هستند کسانیکه اشراف تئوریک و اجرایی به این موضوع ندارند.
طالبان با اشاره به اینکه عمده اقداماتی که در دو دهه پیش در بافت تاریخی فرهنگی شیراز اتفاق افتاد حول مسایل کالبدی بوده که شامل کفسازی و بدنه سازی محورهای تاریخی و مرمت ابنیه های عمومی و خصوصی می باشد اما مبحث بازآفرینی، تنها کالبد را مد نظر ندارد بلکه دارای ابعاد گسترده‌ای است.
وی بازآفرینی را دارای ۴ شاخصه مهم در ابعاد کالبدی، زیست محیطی، اجتماعی-فرهنگی و اقتصادی دانست و گفت: اگر بخواهیم بازآفرینی را به معنای واقعی در یک محله اجرا کنیم لازم است برای هر ۴ بعد فوق برنامه داشته باشیم یعنی در حوزه های کالبد برنامه داشته باشیم، در حوزه های فرهنگی، اجتماعی، زیست محیطی و اقتصادی هم برنامه داشته باشیم و هر گاه این برنامه ها را بتوانیم در یک محله و بصورت همزمان پیاده کنیم آن وقت است که می توانیم ادعا کنیم به سمت بازآفرینی حرکت کرده ایم.
طالبان با تاکید براینکه حتی در یک شهر نمی‌توان طرح واحدی برای بازآفرینی همه محله‌های تدوین و اجرا کرد، گفت: اطلاع از پیشینه فرهنگی، اجتماعی، ساختار اقتصادی و موضوعات کالبدی ، لازمه ورود به بحث بازآفرینی محله هاست و باید با استفاده از یک برنامه ریزی مشارکتی که همه ذینفعان و ذی نفوذان را به بازی می گیرد به یک برنامه اجرایی رسید و آنرا عملیاتی کرد.
طالبان با اشاره به تاثیرگذاری رسانه در تبیین این موضوع، خواستار ورود عالمانه به مبحث بازآفرینی بافت تاریخی فرهنگی شهر شیراز شد