دزفول-ایرنا- رئیس اداره میراث‌ فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی دزفول با بیان اینکه استحکام بخشی مسجد جامع دزفول در انتظار اعتبار است، گفت: اقدامات مرمتی و استحکام‌بخشی مسجد جامع دزفول درصورت اختصاص اعتبار در زمان مناسب آغاز می‌شود.

به‌گزارش ایرنا به نقل از روابط‌عمومی اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی خوزستان، حمیدرضا خادم روز شنبه افزود: اداره میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی دزفول برحسب وظایف ذاتی خود، استحکام‌بخشی این مسجد را با همکاری اداره اوقاف در دستور کار قرار داده و مقرر شده است کارشناسان میراث‌فرهنگی در کوتاه‌ترین زمان ممکن برای بررسی وضعیت مرمت و استحکام‌بخشی این مسجد کارهای مطالعاتی را طراحی و اجرا کنند.
وی با بیان اینکه دزفول از شهرستان‌های تاریخی و مهم استان خوزستان و دارای آثار تاریخی متعددی است، ادامه داد: مسجد جامع نیز از جمله بناهای شاخص تاریخی شهر است که برای حفاظت هرچه بیشتر از بنای آن هرگونه اقدامی که لازم باشد را انجام خواهیم داد.


رئیس اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی دزفول با بیان اینکه هماهنگی‌های لازم با هیأت‌امنای مسجدجامع انجام شده است، گفت: درصورت تخصیص اعتبار در زمان مناسب و به میزان موردنیاز اقدامات مرمتی و استحکام‌بخشی این مسجد آغاز می‌شود.

وی افزود: هدف از استمرار مرمت، جلوگیری از هرگونه آسیب احتمالی به این مسجد تاریخی است و اکنون فقط خواستار تأمین و تخصیص بودجه برای آغاز کار مرمت هستیم که در موضوع مرمت بناهای تاریخی زمان بسیار اهمیت دارد.

نخستین و قدیمی‌ترین مسجدی که در دزفول ساخته شده ، مسجد "جامع" است که در مرکز شهرستان دزفول در خیابان امام‌خمینی (ره) قرار دارد.

ساخت این مسجد که به سبک معماری دوره ساسانی است، بین قرن‌های سوم و چهارم هجری قمری انجام شده ‌است البته اختلاف نظراتی وجود دارد و برخی مأخذها تاریخ ساخت مسجدجامع دزفول را سده هفتم هجری قمری می‌دانند.

درکتاب «یادگارهای خوزستان» نوشته ایرج افشار آمده که این مسجد در سده هفت و ۱۲ بازسازی شده و ایوان شرقی آن از بناهای دوران صفویه است که در سال ۱۱۱۰ ه. ق بنا شده است.

سردر و گلدسته‌های آن از قرن ۱۲ است و در ساختن این بنا از شیوه معماری کاخ ایوان کرخه استفاده شده است؛ مرحوم "سیدمحمدعلی امام" اتاق شرق مسجد جامع را قدیمی‌ترین قسمت مسجد نوشته‌است که به آن "غریب‌خانه" هم می‌گویند.
این اثر تاریخی در ۲۹ آذرماه ۱۳۱۶ با شماره ۲۸۷ در فهرست آثار ملی ایران ثبت شد.