به گزارش ایرنا مسجد بزرگ یا مسجد جامع آن دوره ورجوی، اولین مسجد این روستا و مکتب‌خانه ایثار و شهادت برای برخی از جوانانی بود که از همین فضای معنوی به اوج تعالی رسیدند و در آوردگاهی مقدس درس پس دادند.
شاید بهتر باشد که بگوییم این مسجد یکی از هویت‌های فرهنگی و شهادت‌طلبی اهالی به شمار می‌رود و به همین دلیل هم بیش از ۲۰۰ نفر با آورده‌های نقدی و غیرنقدی به میدان آمدند تا نگذارند محل عروج شهدای گلگون کفن‌شان بی‌سامان بماند.
وقتی دیوار مسجد قدیمی فرو می‌ریزد
«رضا پورغفار» از هیئت امنای مسجد بزرگ ورجوی می‌گوید: یکی از دیوارهای این مسجد قدیمی طی سال ۱۳۹۹ و بر اثر بارش‌ها فروریخت و همین حادثه بهانه‌ای شد تا اهالی برای مشورت گردهم بیایند.
وی ادامه داد: برخی‌ها ساخت دیوار فروریخته و برخی دیگر بازسازی مسجد را مطرح کردند؛ آن هم در اوج کرونا که تا حدودی مساجد به دلیل محدودیت‌های اپیدمی این ویروس غیرفعال بود.
وی در خصوص مراحل بازسازی این مسجد بیان کرد: ابتدا وسایل مسجد به مسجد شهدای مراغه انتقال یافت و حدود یک‌ونیم سال طول کشید تا کارهای اداری آن طی شود.
«پورغفار» این راهم بیان کرد که برای بازسازی این مسجد هر یک از خیران به اندازه وسع خود به میدان آمدند و حتی برخی از زنان طلای خودشان را اهدا کردند اما در میان مشارکت‌کنندگان، خانواده‌های «شهید حسن رجب‌زاده» و مرحوم «محمدعلی دولتخواه» نقش برجسته داشتند.
وی ادامه داد: خانواده دولتخواه به میزان ۴۴۰ میلیون تومان در ساخت این مسجد مشارکت داشت و «حاج علی رجب‌زاده» به عنوان تنها پدر شهید در قید حیات روستا و با ۹۷ سال سن نیز حدود ۳۵۰ میلون تومان اهدا کرد.
به گفته وی «اصغر رجب‌زاده» برادر شهید و فرزند «حاج علی» به تنهایی حدود ۵۰۰ میلیون تومان مشارکت کرد و نام نیک از خود به یادگار گذاشت.
وی این را هم بیان کرد که «حاج علی رجب‌زاده» در هیئت امنای مسجد عضویت دارد و در دینداری شهره عام و خاص است تا جایی که هیچگاه از نماز جمعه باز نمی‌ماند.
وفاداری برادر شهید به مسجد، پدر و روستا
«اصغر رجب‌زاده»، بازنشسته بانک ملی و برادر شهید «حسن رجب‌زاده» که علاوه بر مشارکت ۳۵۰ میلیون تومانی پدرش، حدود ۵۰۰ میلیون تومان در ساخت این مسجد مشارکت کرده است، می‌گوید: وقتی دیوار مسجد فروریختT برخی‌ها از جمله پدرم به دلیل نگرانی‌هایی که از تامین منابع مالی داشتند، با دیوارچینی موافق بودند نه بازسازی کل مسجد.
به گفته وی نتیجه مشورت هیئت امنا، تخریب و بازسازی مسجد بود و مشارکت اهالی و کارهای اداری مسجدی که به صورت کامل تخریب شده بود، حدود ۲ سال طول کشید؛ در این مدت ساخت دوباره مسجد به دغدغه پدرم تبدیل شده بود تا اینکه عملیات اجرایی در سال ۱۴۰۱ آغاز شد.
وی که بخشی از پول فروش خانه‌اش در مراغه را به این امر اختصاص داده است، بیان کرد: اهالی به خوبی مشارکت کردند تا جایی که برخی مصالح دادند، تعدادی زمین یا باغ فروختند، بعضی‌ها در عملیات عمرانی مشارکت کردند و برخی دیگر در عین نداری، داشته اندک خود را در طبق اخلاص گذاشتند.
برخی‌ها حتی غذا برای کارگران تهیه کردند
«اصغر رجب‌زاده» بخشی از مشارکت اهالی در ساخت مسجد را توصیف و بیان کرد: برخی‌ها حتی غذا برای کارگران تهیه کردند و یکی دو بنای استادکار هم یا به صورت رایگان یا با دستمزد بسیار ناچیز در ساخت این مسجد مشارکت داشتند.
وی تعدادی از اسامی را بر زبان جاری کرد و افزود: اسلام مظفری، غلامحسین عباسی، محمد صحت، علی ایمانزاده، اکبر حبیب‌زاده، اسماعل خیری و صدها نفر دیگر در ساخت این مسجد مشارکت کردند.
خادمی که دستمزد نمی‌خواست
برادر شهید رجب‌زاده ادامه داد: «کاظم مهدوی»، خادم مسجد شبانه‌روز در محل اجرای پروژه حضور داشت و دستمزد نمی‌خواست؛ وقتی هم مبالغ جزئی به حساب وی واریز می‌کردیم، به ما تذکر می‌داد که مشارکتش به خاطر دستمزد نیست.
وی اضافه کرد: «محمود ساعد ورجوی» که استادکار سیم‌کشی ساختمان است نیز به صورت رایگان مسجد را سیم‌کشی کرد و ریالی دستمزد دریافت نکرده است.
«رجب‌زاده» افزود: اگر خانواده‌ام همراهی نمی‌کردند، نمی‌توانستم در ساخت مسجد مشارکت کنم؛ امروزه به ندرت پیش می‌آید که زن متولد تهران، خانه‌اش را در شهر بفروشد و در روستا ساکن شود تا همسرش بتواند بخشی از مبلغ حاصل از فروش خانه را برای مسجدسازی صرف کند.
وی ادامه داد: همسرم بخشی از جهازیه‌اش را به انباری گذاشت و اکنون در این باغ که در حاشیه روستا قرار دارد، زندگی می‌کنیم؛ ناگفته نماند که این باغ را هم خدا به ما رساند.
به گزارش ایرنا مسجد بزرگ روستای ورجوی مراغه ۲۳۷ متر زمین و ۳۰۰ متر زیربنا دارد و حداقل ۲۰۰ نفر به صورت نقدی و غیرنقدی در بازسازی آن مشارکت کرده‌اند.