به گزارش خبرنگار ایرنا، ماه محرم که می‌رسد دلباختگان اهل بیت(ع) در جای جای دیار فرهنگ‌ها و قومیت‌ها در شمالشرق کشور به گونه‌ای اردات خود را به خاندان پاک نبوت نشان می‌دهند.
مردم این دیار مکتب دلدادگی امام حسین(ع) را زنده نگه می‌دارند و حق عاشورا را با برگزاری شعائر مذهبی ادا می‌کنند و در دهه نخست محرم این شورآفرینی حسینی با آداب خاصی برگزار می‌شود.
در ایام سوگواری شهادت امام حسین(ع) مراسم مختلف با قدمتی چند صد ساله در مناطق مختلف این استان برگزار می‌شود و آیین «سنگ زنی» یکی از این مراسم است که هر ساله در مناطق مختلف خراسان شمالی برگزار می شود و واقعه عاشورا را به گونه‌ای دیگر روایت می‌کند.
در این آیین، سوگواران امام حسین(ع) به جای زنجیر از ۲ تکه سنگ استفاده می‌کنند، البته در سال‌های اخیر چوب خراطی شده جایگزین سنگ شده است.
عزاداران حسینی در سوگ سالار شهیدان سنگ‌ها را بر هم می‌کوبند، ضربه‌های سنگ به یکدیگر نشان از شدت غم و اندوه عزاداران دارد.
صدای سنگ‌ها و بر هم کوبیدن آن در آیین سنگ‌زنی روایتگر واقعه نینوا و مصیب‌های وارد شده بر کاروان اسیران است.
گفته می شود که این آیین بر ماتم شهیدان نینوا و از قبیله بنی اسد بر جای مانده است و زنان و مردان این قبیله پس از واقعه عاشورا به کربلا می‌رسند و با دیدن پیکر شهیدان در این غم سوگواری می‌کنند و سنگ بر هم می‌کوبند.
شاید کوبیدن سنگ‌ها بر هم به صدا در آوردن آن شیوه‌ای برای پنهان کردن صدای گریه‌ها و شیون عزاداران باشد.
نوای "یا حیدر"، "یا حسین" و "یا ابوالفضل" که با صدای سنگ‌ها در هم می‌آمیزد قابی ماندگار از سوگواری مردم دیار قومیت ها در عزای سالار شهیدان است که عاشورایی دیگر را به رخ می‌کشد.
آیین سنگ زنی در خراسان شمالی با نظم خاص و حرکت‌های هماهنگ برگزار می‌شود و عزاداران با داشتن سنگ در دستان، یک ضرب جلوی پا، یک ضرب جلوی سینه و یک ضرب بالای سر می زنند.
داشتن مهارت در سنگ زنان و اجرای هماهنگ آن از محاسن این آیین ماندگار است، آهنگ بر هم کوبین سنگ‌ها بسته به نوحه و مرثیه، متفاوت است.
عزاداران در برخی مناطق دور هم حلقه می زنند و در حین نوحه و مرثیه خوانی با ریتم خاص نوحه، سنگ‌ها را بر هم می‌کوبند و حلقه هایی که از حزن و ماتم تشکیل شده و حرکت هماهنگ سوگواران، شور تعزیه را مضاعف می‌کند و آتش حزن را شدت می‌بخشد.
عزاداران در قالب دسته‌هایی در محله‌ها به حرکت در می‌آیند و سنگ‌ها را به هم می‌کوبند و به نوحه سرایی و سوگواری می پردازند.
حضور جوانان و کودکان هم در این آیین چشم‌نوازی می‌کند، حضوری که نشان از ارادت و عشق به اهل بیت(ع) دارد. ارادتی که هرگز در سینه ها خاموش نمی شود و نسل به نسل و سینه و سینه منتقل می شود.
آیین سنگ‌زنی با شماره ۱۹۱۷ در فهرست آثار ناملموس کشور به ثبت رسیده است.