به گزارش خبرنگار کتاب ایرنا، حرفه خبرنگاری شباهت‌های زیادی به نویسندگی دارد، هر دو با کلمه سروکار دارند؛ اما تفاوت بزرگی در میان است، کتابِ نویسندگان سال‌ها در کتابخانه می‌ماند اما خبر در پایان روز بی‌ارزش می‌شود. با گسترش استفاده از فضای مجازی عمر خبر از یک روز هم کمتر شده و به ساعت و دقایق رسیده است. حتی روزنامه‌ها و رسانه‌های مکتوب، بخش آنلاین دارند که سرعت خبررسانی در آن بسیار بالا است. شاید به همین دلیل است که تعداد قابل توجهی از خبرنگارها کتابی از خود به یادگار می‌گذارند.
این گزارش، مجموعه‌ای از آثار خبرنگارها را گرد هم جمع کرده تا از خبرنگارها و آثار آنها در روز خبرنگار یادی شود.
نخستین کتاب اثر یک خبرنگار نیست، اما درباره خبرنگارها است. ماجراهای تن‌تن یکی از مشهورترین کتاب‌هایی است که درباره یک خبرنگار نوشته شده است. ماجراهای تن تن و میلو، درباره اتفاق‌هایی است که برای تن‌تن خبرنگار کاوشگر، ماجراجو و میلو سگ باهوش و وفادار او می‌افتد. این مجموعه به بیش از ۷۰ زبان ترجمه شده و بیش از ۲۰۰ میلیون نسخه از آن در سراسر جهان به فروش رفته است. اولین نسخه از رشته ماجراهای تن تن و میلو در سال ۱۹۲۹ میلادی، توسط ژرژ رمی در روزنامه ای در بروکسل به زبان فرانسوی منتشر شد.
ژرژ پروسپر رمی، زاده ۲۲ مه ۱۹۰۷ و درگذشته ۳ مارس ۱۹۸۳، نویسنده و کاریکاتوریست بلژیکی بود که بیشتر به خاطر خلق ماجراهای تن تن مشهور است. این اثر مشهورترین اثر کمیک (داستان مصور) در تمام تاریخ و به ویژه در تاریخ اروپا است و به خاطر آن نام هرژه (ارژه) در سال ۲۰۰۳ به تالار مشاهیر کتاب های کمیک اضافه شد.
هرژه در اواخر عمرش شدیدا از مخلوقش، تن تن، زده شده بود و حتی در یک مرحله از تن تن به خاطر فشاری که در یک عمر هنری بر رویش گذاشته بود تنفر پیدا کرد. با مرگ هرژه، آخرین کتاب تن تن به نام تن تن و هنر الفبا ناتمام ماند. هرچند هنرمندان مشهوری سعی در به پایان رساندن آخرین داستان تن تن کردند، اما نتیجه آنی نشد که طرفداران بی شمار تن تن در انتظارش بودند. بر طبق وصیت ژرژ، هیچ هنرمندی بعد از وی حق خلق داستان جدیدی از تن تن را نداشت، و درحقیقت با مرگ وی، مجموعه داستان های تن تن به پایان رسید.
دوست دارم به واسطه حرفه روزنامه‌نگاری‌ام شناخته شوم
کتاب رسوایی قرن گلچینی از مقاله‌های روزنامه‌نگاری یکی از چهره‌های ماندگار ادبیات قرن بیستم که میراثی عظیم‌تر از آثار جاودانه‌اش به شمار می‌آید. همان طور که مارکز در واپسین سال‌های عمرش گفته بود: «دوست دارم بیش از آنکه برای صد سال تنهایی یا جایزه نوبل در یادها بمانم، به واسطه حرفه روزنامه‌نگاری‌ام شناخته شوم.» این مجموعه گزیده‌ای از چهار دهه فعالیت روزنامه‌نگاری تمام وقت، جنجالی و افشاگر اوست که طی مقاله‌هایی در روزنامه‌های مختلف به چاپ رسیده و زمینه‌ساز آثار بزرگ او تا رسیدن به جایزه نوبل در سال ۱۹۸۲ بوده است. مقاله‌هایی داستان‌گونه که از بارانکیلا تا رم، پاریس و اسپانیا به چاپ رسیده است. این ۵۰ مقاله، هم زمان با نشان دادن سبک، درایت، عمق و شور آثار «گابو»، بیش از هر چیز نشانگر اشتغال او در حرفه‌ای ست که آن را «بهترین شغل جهان» می‌خواند.
گابریل خوزه گارسیا مارکز، زاده ۶ مارس ۱۹۲۷ در دهکده آرکاتاکا درمنطقه سانتامارا در کلمبیا - درگذشته ۱۷ آوریل ۲۰۱۴، رمان‌نویس، نویسنده، روزنامه‌نگار، ناشر و فعال سیاسی کلمبیایی بود. او بین مردم کشورهای آمریکای لاتین با نام گابو یا گابیتو (برای تحبیب) مشهور بود و پس از درگیری با رییس دولت کلمبیا و تحت تعقیب قرار گرفتنش در مکزیک زندگی می‌کرد.
بنیاد نوبل در بیانه خود، مارکز را «شعبده باز کلام و بصیرت» توصیف کرد. تمام داستان‌های وی به نثری نوشته شده‌اند که از نظر رنگارنگی و جاذبه غریبشان، فقط می‌توان آنها را با کارناوال‌های آمریکای جنوبی مقایسه کرد. گابریل گارسیا مارکز، در روز ۱۷ آوریل ۲۰۱۴، در ۸۷ سالگی، در مکزیکوسیتی درگذشت.
وجهه خبری همینگوی را بشناسید
کتاب همینگویِ خبرنگار ۷۵ مقاله و گزارش خبری منتخب از چهاردهه روزنامه‌نگاری ارنست همینگوی را دربردارد که توسط ویلیام م. وایت گردآوری شده است. کتاب، شامل یک‌سوم از مقالات چاپ‌شده همینگوی در روزنامه‌ها و مجلات مختلف، بین سال‌های ۱۹۲۰ تا ۱۹۵۶ است. مخاطب در این کتاب می‌تواند درباره وجهه‌ای از همینگوی، غیر از داستان‌نویسی، آشنا شود.
ارنست میلر همینگوی ( ۱۸۹۹ - ۱۹۶۱)، نویسنده امریکایی و برنده جایزه نوبل ادبیات است. او از پایه‌گذاران یکی از گونه‌های ادبی، موسوم به «وقایع‌نگاری ادبی» است.
همینگوی در سال‌های آغاز کار نویسندگی‌اش و کمی پیش از سال ۱۹۳۱ در نامه‌ای خطاب به لوییس هنری، منتقد و کتاب‌شناس می‌نویسد: «مطالبی که برای روزنامه‌ها نوشته‌ام... ربطی به نوشته‌های دیگرم ندارد چون داستان این نوشته‌ها چیز دیگری است... این اولین حق هر نویسنده دست به قلمی است که خودش انتخاب کند چه مطالبی را چاپ کند و چه مطالبی را چاپ نکند. اگر شما از آن دسته نویسندگانی هستید که از راه کسب مهارت نویسندگی، نوشتن برای روزنامه‌ها، نوشتن مطلب برای رساندن آن به ضرب‌الاجل و نه مطلبی برای همه ادوار، امرار معاش می‌کنید دیگر کسی حق ندارد در لابه‌لای نوشته‌های ژورنالیستی شما کندوکاو کند و مطالبی را بیرون بکشد که از آنها بر ضدبهترین آثار غیرژورنالیستی‌تان استفاده کند.»
الگویی مناسب برای خاطره نویسی خبرنگاران
کتاب خبرنگار (قصه ها و خاطرات حرفه ای باب دوترو) خاطرات نویسنده را از زندگی پرماجرای حرفه‌ای‌اش در قالب داستان‌هایی که پرده از ابعاد گوناگون زندگی خبرنگاری و دردسرهای آن برمی‌دارند در اختیار می‌گذارد و سهم رسانه‌ها را در حمایت مالی و دیگر حمایت‌ها از افراد مشغول در این زمینه روشن می‌کند. مخاطب با کمک اثر حاضر از تاثیری که توانایی یک خبرنگار در سخنوری برجای می‌گذارد آگاه می‌شود، تفاوت‌های این حرفه را در کشور های مختلف درمی‌یابد و به الگویی مناسب برای خاطره‌نویسی خبرنگاران دست پیدا می‌کند، الگویی که در کمال سادگی و روانی خود را نمایان می‌سازد. کتاب پیش رو علاوه بر مخاطب عام می‌تواند به شکل ویژه‌ای برای دانشجویان رشته‌های ارتباطات، علوم سیاسی و تاریخ و افراد مشغول در عرصه رسانه سودمند باشد.
رابرت باب دوترو، نویسنده این کتاب، متولد سال ۱۹۳۰ در لندن انگلستان است. باب یک زندگی پرماجرا را پشت سر گذاشت و به عنوان فیلمبردار شبکه‌های تلویزیونی ABC ، NBC ، CBC ، CTV ، TVO کار کرد، که فیلمبرداری اکثراً مستند و اخبار بود و از خطرات بسیاری جان سالم به در برد.
کتابی در ژانر جنایی نوشته یک خبرنگار
کتاب راز اتاق زرد از شاخص‌ترین رمان‌های نوشته شده در ژانر جنایی- معمایی و زیر ژانر اتاق دربسته است. این ژانر فرعی همواره با المان‌هایی مثل مسائل و ماجراهای ماوراءالطبیعه و متافیزیکی همراه است که کار را برای قهرمانی داستان که به دنبال کشف حقیقت است، بسیار سخت‌تر می‌کند. وجود عناصری فراطبیعی که رنگ جادو به ماجرا می‌بخشند، نیاز به دامنه گسترده‌ای اطلاعات علمی و تاریخی دارد که قهرمان جویای کشف حقیقت به واسطه آنها می‌تواند معما را حل کند.
نویسنده این کتاب گاستون لورو است که همگان او را با رمان درخشان «شبح اپرا» می‌شناسند. «اتاق زرد» با بهره بردن از قهرمانی که خبرنگار است، از یکی دیگر از عناصر ویژه‌ی ژانر جنایی استفاده می‌کند: کاشف حقیقتی که نه پلیس است و نه کارآگاه! وجود قهرمانی که یک خبرنگار جویای حقیقت است و نه یک پلیس و کارآگاه، داستان مجموعه‌ی اتفاقاتی‌ست که در اتاق دختری مخترع به وقوع پیوسته و سرشار از رازهایی هستند که پلیس از کشف آنها عاجز است ولی خبرنگار خبره رمان در آخرین لحظه‌ها حقیقت را کشف و اثبات می‌کند.
گاستون لوئی آلفرد لورو به فرانسوی: Gaston Louis Alfred Leroux) (زاده ۱۸۶۸ و درگذشته ۱۹۲۷ در فرانسه، نویسنده و خبرنگار جنایی فرانسوی بود. شهرت او بیشتر به خاطر رمانش شبح اپرا (به فرانسوی: Le Fantôme de l'Opéra) است که بارها به فیلم در آمده و آندرو لوید وبر، کارگردان مشهور تئاترهای موزیکال آن را به همین نام روی صحنه برده‌است. رمان او همچنین مبنای رمان «شبح» (۱۹۹۰) اثر سوزان کی قرار گرفته‌است.
در روزگار معاصر هم کم نیستند خبرنگارانی که کتاب می‌نویسند، کتاب‌هایی که گاه با استقبال بالایی در روزهای ابتدایی مواجه و بعد از مدتی فراموش می‌شود و کتاب‌هایی که نشان دادند می‌توانند ماندگار باشند و مانند یک سند تاریخی عمل کنند.