به گزارش ایرنا، قبل از اینکه جنگ بین ایران و عراق به طور رسمی آغاز شود، هر از گاهی نیروهای عراقی به خاک ایران تجاوز می کردند و در آن زمان تعدادی از هموطنانمان به شهادت رسیدند، اما در ساعت ۱۱ روز ۳۱ شهریور ماه سال ۱۳۵۹ با شلیک مستقیم توپ جنگی توسط صدام به سمت کرمانشاه جنگ تحمیلی به طور رسمی آغاز شد.
از آغاز تا پایان جنگ بیش از هشت هزار بار آژیر خطر در کرمانشاه به صدا درآمد و در این مدت بیشتر از یک هزار و ۲۰۰ بار خانه های مردم این دیار مورد هدف حملات نیروهای بعثی قرار گرفت که آخرین حمله نیز «فروغ جاویدان» بود که البته با زیرکی نیروهای ایرانی در تنگه مرصاد شکست سختی به دشمن وارد آمد.
نیروهای بعث عراق و گروه منافقین به خاطر موقعیت استراتژیک پاوه حساب ویژه ای بر روی این شهر باز کرده بودند و تصرف این شهر را کلید پیروزی و تسلط کامل بر تمام کردستان می دانستند، پس با تمام توان این شهر را محاصره کردند و در این راه تعداد زیادی از اهالی این شهر و دیگر نیروهای ایرانی که برای دفاع از این دیار راهی آنجا شده بودند به شهادت رساندند.
شهید سرلشکر ولی‌الله فلاحی از همان اوایل فعالیت گروه‌های معاند در مناطق مختلف کردستان حضور داشت و ضمن نظارت بر عملیات‌ها، با حضور خود در میان نیروهای نظامی و تشویق و قدردانی از آنان، موجب تقویت روحیه رزمندگان می‌شد و در عین حال در ارائه تدابیر تاکتیکی، فرماندهان را یاری و هدایت می‌کرد.
سرتیپ فلاحی فرمانده نیروی زمینی ارتش نیز که در قرارگاه غرب حضور داشت، از کرمانشاه به اتفاق مصطفی چمران در روز ۲۵ مرداد ۱۳۵۸ با ۲ فروند بالگرد با توجه به خطرات بسیار زیاد وارد پاوه شدند.
یک روز پس از حضور سرتیپ فلاحی و چمران در پاوه یعنی صبح روز ۲۶ مرداد ۱۳۵۸ گروهی از مهاجمان به بیمارستان حمله کردند، بیمارستان و همچنین منبع آب پاوه به کلی نابود شد. مردم پاوه در خانه‌ها و یا زیرزمین منازل خود پنهان شدند. شهید چمران به همراه ۲۰ نفر از پاسداران در گروهان ژاندارمری همچنان در محاصره بودند. کسی قادر به جمع‌آوری اجساد شهدا در خیابان‌های پاوه نبود.
با صدور فرمان رهبر انقلاب در تاریخ ۲۷ مرداد ۱۳۵۸ مبنی بر لزوم شکست حصر پاوه، نیروهای انقلابی و مردم کرمانشاه به سوی پاوه حرکت کردند. هجوم مردم و همچنین رسیدن نیروهایی که از قبل به سمت پاوه در حرکت بودند، باعث عقب‌نشینی ضدانقلاب شد.
اگر پاوه به تصرف نیروهای دشمن در میامد قطعا ضربه سختی به روحیه دیگر رزمندگان در دیگر مناطق جنگی وارد میامد پس با فرمان مستقیم رهبر انقلاب در تاریخ ۲۷ مردادماه ۱۳۵۸ نیروهای ایرانی با تمام توان برای شکستن حصر به این شهر وارد شدند و توانستند دشمن را که تا یک قدمی تصرف شهر پیش آمده بود به کوه های اطراف پاوه فراری دهند.
حصر پاوه ۶ سال طول کشید و سرانجام در سال ۱۳۶۶ و در عملیات والفجر ۱۰ نیروهای ایرانی توانستند تمام مناطق کردستان را اچنگ منافقان درآورند و حتی قسمتی از کردستان عراق را نیز به تصرف خود دربیاورند که پس از پذیرش قطع نامه ۵۹۸ رزمندگان ایرانی به مرز های کشور بازگشتند.
امام جمعه پاوه: حماسه ۲۶ مرداد پاوه نباید فراموش شود
امام جمعه پاوه در این ارتباط گفت: در ۲۶ مرداد سال ۵٨ حادثه بزرگی در این شهر رخ داد که هنوز آنطور که شایسته این مردم است به آن بها داده نشده و نباید حماسه مردم پاوه در این روز تاریخی فراموش شود.
ماموستا مُلا «قادر قادری»، افزود: چندین سال است در خواست داده ایم در تقویم رسمی کشور روز ۲۶ مرداد به نام روز حماسه پاوه نامگذاری شود اما هنوز اقدام خاصی صورت نگرفته است.
وی با بیان اینکه در ۲۶ مرداد مردم پاوه سختی و مصائب زیادی را در مقابل دشمنان جمهوری اسلامی متحمل شدند ادامه داد: فرمان بنیانگذار انقلاب و مجاهدت شهدای مرداد و همراهی و فداکاری مردم ما را در این روز سربلند کرد؛ مقاومت ملت پاوه ستودنی بود و در این راه نقش اثرگذار شهید چمران را فراموش نخواهیم کرد.
به گزارش ایرنا، شهرستان پاوه با ۶۴۰ شهید، ٨۷۵ جانباز و ۲۷ آزاده سرافراز را تقدیم نظام و انقلاب اسلامی کرده است. این شهرستان با ۶۰ هزار نفر جمعیت در ۱۲۰ کیلومتری شمال غربی استان کرمانشاه قرار دارد.
استان کرمانشاه با ۲ میلیون نفر جمعیت، ۳۷۱ کیلومتر مرز مشترک با کشور عراق دارد، مردم این استان ۳۰ هزار ایثارگر شامل ۹ هزار و ۸۰۰ شهید، ۱۹ هزار جانباز و هزار و ۷۵۰ آزاده تقدیم انقلاب اسلامی کرده است.
همچنین تقدیم ۸۵۰ زن شهیده، ۱۵۵۰ بانوی جانباز و ۷۵۰ شهید زیر ۱۵ سال از سندهای افتخار مردم این استان است، رتبه اول زنان جانباز کشور و دومین استان که بیشترین تعداد زنان شهیده را تقدیم انقلاب اسلامی کرده از آن کرمانشاه است.
بیش از ۲۷ عملیات طی دوران دفاع مقدس در کرمانشاه از جمله مرصاد، بازی دراز، تنگ حاجیان، محمد رسول الله (ص)، والفجر ۱۰، مطلع‌الفجر انجام شده و همچنین شهر نودشه و روستاهای زرده و دیره شهرستان دالاهو در دوران جنگ تحمیلی بمباران شیمیایی شدند و اینها همگی سندی بر حقانیت و مظلومیت مردم این دیار است.