محمود آقازاده که این روزها نمایش «سال سوم جنگ» را در خانه نمایش دا روی صحنه دارد در گفت وگو با خبرنگار فرهنگی ایرنا اظهار داشت: آفتی که یکی دو دهه است گریبان تئاتر را گرفته، این است که سرمایه‌ای وارد تئاتر شده که آن را از حالت خالص بودن درآورده است. سرمایه‌ای کاذب وارد تئاتر شده و این هنر از حالت بکر بودن گذشته خارج شده است.
آموزش، حلقه مفقوده کارگردانی
او درباره معیارهای کارگردانی تئاتر گفت: حلقه گم‌شده و مفقوده در این زمینه، آموزش است. بین نسل جدید، آموزش و مطالعه به صورت صحیح انجام نمی‌شود. برخی افراد خیلی زود برجسته و معروف می‌شوند و خیلی زود هم از چرخه تولید خارج می‌شوند و کارهای عامه‌پسند خیلی زیاد شده است.
آقازاده اظهار داشت: در سینما، کارگردان‌های تازه‌کاری با پول هنگفتی با سه دوربین حرفه‌ای یک پلان را می‌گیرند و با تیمی کاملا حرفه‌ای از دل آن یک فیلمی می‌سازند و به شهرت می‌رسند.
در سینما، کارگردان‌های تازه‌کار با پول هنگفتی با سه دوربین حرفه‌ای یک پلان را می‌گیرد و با تیمی کاملا حرفه‌ای از دل آن یک فیلمی می‌سازند و به شهرت می‌رسند
وی افزود: مشکل بعدی سوای نقص آموزش، رانت است. خیلی از دوستان از رانت استفاده می‌کنند و در سینما، تلویزیون و تئاتر وارد عرصه کارگردانی می‌شوند.
تنوع نقش برای بازیگر تئاتر نسبت به بازیگر سینما خیلی بیشتر است
این کارگردان تئاتر همچنین معتقد است: بازیگران تئاتر در تصویر قطعا موفق‌ترند. انیشتین می‌گوید: نبوغ چیزی جز تلاش و تلاش و تلاش نیست و بازیگر تئاتر مدام در حال تلاش است برای اینکه به نقطه‌ای برسد و بعد از رسیدن به آن، به دنبال رسیدن به نقطه‌ای دیگر است و تنوع نقش در تئاتر نسبت به بازیگر سینما برای کسی که از تئاتر وارد سینما شده خیلی بیشتر است. اگر بازیگر تئاتر مدیوم کار تصویر را بشناسد و اینکه بداند مقابل دوربین است، مبالغه‌آمیز بودن بازی بازیگران تئاتر قابل برطرف شدن است.
آقازاده در عین حال گفت: از زمانی که سینما شکل گرفت تا یک دوره‌ای وامدار تئاتر بود، زمانی که فناوری وارد سینما شد و روایت در سینما پیچیده شد، تئاتر بود که از سینما وام می‌گرفت. مانند تئاتر چند رسانه‌ای و یا تئاتر دیجیتال. با فناوری‌هایی اعم از صدا، نور و تصویر که وارد تئاتر شد، حتی می‌بینید که بازیگر تئاتر هاشف زده و خیلی آرام صحبت می‌کند اما سیستم صوتی باعث می‌شود که اغراق از بازی بازیگر تئاتر گرفته شود. در روایت هم این‌گونه است. کارهای پینتر به نوعی وامدار سینماست. خیلی از نویسندگان آمریکایی بده بستانی دارند و خیلی‌ها نویسنده ، فیلمساز هستند. هم در تئاتر می‌نویسند و هم در سینما فیلم می‌سازند و این تبادل وجود دارد. در انگلیس هم این‌گونه است.
او درباره تفاوت کار تئاتر و تصویر هم گفت: تئاتر سخت‌تر و دوست‌داشتنی‌تر است. به خاطر اینکه با مخاطب نفس به نفس هستی و برآیند کارت را در لحظه خیلی نقد می‌بینی و نظرات مخاطبان را می‌شنوی اما کار تصویر برای قضاوت شدن تا زمان ساخت و اکران زمان‌بر است.
تئاتر سخت‌تر و دوست‌داشتنی‌تر است. به خاطر اینکه با مخاطب نفس به نفس هستی و برآیند کارت را در لحظه خیلی نقد می‌بینی و نظرات مخاطبان را می‌شنوی
آقازاده تاکید کرد: کنترلم روی کار تصویر خیلی بیشتر است. برای این که در آنجا خیلی راحت‌تر می‌توانم میزانسن بچینم و بیشتر امکان خطا وجود دارد و می‌توان آن را ادیت کرد اما چون تئاتر زنده است این امکان برای شما خیلی کمتر است.
او همچنین درباره ورود خود به عرصه بازیگری گفت: از سال ۸۲ با انجمن نمایش در قزوین کار خودم را در تئاتر آغاز کردم. یک سال پس از آن وارد سینمای جوان شدم و دوره یکساله انجمن را تا سال ۸۳ گذراندم و از سال ۸۳ وارد دانشگاه سینما و تئاتر شدم و ادبیات نمایشی خواندم و در طول تحصیل در دوره کارشناسی بیشتر کار بازیگری می‌کردم. از محضر اساتیدی چون رضا ثروتی، مهدی کوشکی، حمید دهقانی، حسن معجونی، محمد رضایی‌راد، کوروش نریمانی و بهزاد قادری بهره بردم. از سال ۸۳، می‌نوشتم، بازی می‌کردم و فیلم هم می‌ساختم. سال ۸۹ چند اجرای خارج از کشور و از سال ۹۱ اجرای عمومی داشتیم و از همان سال در تئاتر به خاطر درآمد، کم کار شدم و بیشتر به حوزه فیلمسازی ورود کردم و اکنون هم بیشترین فعالیتم در حوزه فیلمسازی اعم از کوتاه، مستند، داستانی و نیمه‌بلند است.
آقازاده با بیان اینکه در حوزه فیلم کوتاه با رضا بهبودی و مونا احمدی همکاری داشته است افزود: از سال ۸۳ با وجود اینکه تهران آمدم بیشترین همکاری‌ام با انجمن سینمای جوان قزوین بود و موردحمایت این انجمن بودم. تاکنون کار بلند سینمایی نداشتم. در سریال مهمانخانه آفتابگردان که کاری در قزوین بود بازی کردم که از شبکه دو هم پخش شد. کار مستند هم داشتم که در شبکه‌های مختلف هم پخش شد.
وی در پایان گفت: سال ۹۳ در مقطع کارشناسی ارشد در رشته کارگردانی تئاتر مشغول تحصیل شدم و نمایش سال سوم جنگ، پایان نامه دوره کارشناسی‌ام است که سال ۸۹ نگارش شد و مسکوت ماند اما سال گذشته تغییراتی در آن داشتم و کار را برای صحنه آماده کردم.