به گزارش ایرنا، تیم ملی بسکتبال ایران در مسیری که سرانجامش خوش بود به جام‌جهانی رسید هر چند عدم حضور استرالیا در ایران در پنجره جام جهانی و برد فنی که نام ایران ثبت شد یکی از دلایل اصلی حضور ما در این دوره از رقابت‌ها بود اما به هرحال این نام ایران بود که در بین ۳۲ تیم برتر این جام به ثبت رسید تا پرچم کشورمان در بین بهترین‌های جهان به اهتزاز درآمد.
اینگه چه اتفاقاتی رخ داد مهم است اما مهم‌تر از آن حضور ما در جام‌جهانی بسکتبال بود که به عنوان یک ایرانی از آن خرسندیم اما روند حضورمان در بین برترین‌های جهان و اتفاقاتی که پس از آن رخ داد حکایت از آن داشت که مسئولان فدراسیون زمان بدی را برای تغییری بزرگ انتخاب کردند و شاید بهتر بود این تغییرات گسترده به بعد از بازی‌های آسیایی هانگژو موکول می‌شد.
تیم ملی بسکتبال ایران که تا همین چندسال اخیر افتخارات بسیاری را برای ورزش ایران به ارمغان آورده و موجب شادی علاقه‌مندان به ورزش شده بود با مصطفی هاشمی کارش را در پنجره جام‌جهانی آغاز کرد اما با تغییراتی که در راس فدراسیون بسکتبال رخ داد با شعار تقویت کادر فنی جای خود را به سعید ارمغانی یکی دیگر از مربیان ایرانی و البته خارج‌نشین واگذار کرد تا تیم ملی با او این مسیر را ادامه دهد.
با قطعی شدن حضور ایران در جام‌جهانی به لطف عدم حضور استرالیا در ایران و برد فنی شاگردان ارمغانی ایران جواز حضور در این رویداد را به دست آورد اما بار دیگر شاهد تغییر در راس کادر فنی بودیم که حاشیه‌هایی را به همراه داشت و همچنان نیز روی کاغذ ارمغانی سرمربی ایران است چرا که نه قرارداد فسخ شده و نه سرانجامش مشخص اما با همه این شرایط هاکان دمیر یکی از مربیان تیم ملی ترکیه راهی تهران شد تا سکان هدایت تیم ملی را در این برهه کوتاه تا آغاز جام‌جهانی در دست بگیرد. مربی جدیدی که به گفته خودش شناخت چندانی از بسکتبال ایران نداشته و به زمان و فرصت کافی نیاز دارد که امری طبیعی است چرا که یک شبه نمی‌توان انتظار خلق معجزه و شگفتی آنهم در وررش حرفه‌ای داشت.
دمیر در ابتدای شروع کارش به عنوان سرمربی تیم ملی بسکتبال ایران به دنبال آن بود تا در فضایی به دور حاشیه و رسانه، تمرینات تیم ملی را آغاز تا به نوعی شناخت نسبی از بازیکنان ایرانی به دست بیاورد، هرچند این اتفاق چند هفته‌ای به طول انجامید اما او پس از اولین نشست خبری خود با اصحاب رسانه، خبرنگاران را به جمع ملی‌پوشان برد تا از تیم جدید ایران رونمایی کند.در این میان تیم ملی بسکتبال کشورمان چند اردوی برون‌مرزی و دیدارهای تدارکاتی مختلف را پشت سرگذاشت که در ۹ دیدار برگزار شده، ۷ شکست و ۲ پیروزی حاصل کار شاگردان دمیر بود. نتایجی که نگران کننده به نظر می‌رسید اما با این خوش‌باوری که نباید به نتایج بازی‌های دوستانه اکتفا کرد راهی جام‌جهانی شدیم و دیدیم وضعیت بسکتبال ایران در چه حال و روزی است.
فراموش نکنیم انصاف حکم می‌کند باید به دمیر به عنوان یک مربی خارجی که از بسکتبال ایران شناختی بسیار کوتاهی هم دارد باید وقت کافی را داد تا توانایی‌های خود را به نمایش بگذارد تا ببینیم به اصطلاح قدیمی‌ها چه چیزی در چنته دارد اما حرف ما این است که زمان تغییر و تحولات در کادر فنی این برهه زمانی کوتاه نبود چرا که از یک طرف کادر فنی ایرانی را که با شناخت بیشتری از تیم داشت را از حضور در جام‌جهانی محروم کردیم و از سویی دیگر دمیر را در چالشی جدی قرار دادیم که ممکن است اتفاقات پیرامونی تیم ملی در روند کار و موفقیت‌های او هم دخیل باشد.
تیم ایران در نخستین بازی خود در جام‌جهانی به مصاف برزیل رفت و در یک بازی پرحرف و حدیث با نتیجه عجیب ۱۰۰ بر ۵۹ شکست سنگینی را متحمل شد.شاگردان دمیر در دومین بازی رو در روی نماینده آفریقا صف‌آرایی کردند، دیداری که پایاپای دنبال شد اما در لحظات پایانی با عدم مدیریت کادر فنی و عصبانیت بازیکنان، کنترل از دست ایران خارج شد و نتیجه برد را با یک شکست تلخ عوض کردیم تا عملا"رویای حضورمان در المپیک، بر باد برود.
اینکه چرا بسکتبال ایران امروز با این شرایط مواجه شده بی‌شک به امروز و دیروز باز نمی‌گردد و نمی‌توان تنها جواد داوری را مقصر دانست، همانطور که همه در پیروزی شریک و سهیم هستند در این شکست‌ها هم نباید تنها یک نفر را در کانون توجه قرار داد اما بازهم تاکید می‌کنیم این فرصت را داشتیم که تصمیم‌هایی به مراتب بهتر را بگیریم که نگرفتیم.