به گزارش خبرنگار ایرنا، جشنواره فوتبال مدارس کردستان باعث شد تا خاطرات کودکی در ذهنم تداعی شود، برادرم و دوستانش در یک تیم و پسربچه های محلات دیگر در یک تیم، مقابل هم صف می کشیدند و تا غروب آفتاب فرصت بازی داشتند؛ چرا که عصرها زنهای محله از خواب بعدازظهر بیدار می شدند و برای دورهمی های داخل کوچه کنار هم می آمدند و حوصله سرو صدای فوتبالیستهای کوچه را نداشتند.
تابستان که می‌آمد کم‌کم دروازه‌های آجری در عرض کوچه‌ها دایر می‌شد، توپ‌های پلاستیکی در خط شروعی که هیچ وقت خط‌کشی نداشت قرار می‌گرفت و داور فرضی سوت را می‌زد و این شروع بازی بچه ها بود.
پایان بازی، چهره آفتاب سوخته پسرها بود و شلوارهای خاکی و از سر زانو پاره؛ برخی کفش هم نداشتند و برای همین با دمپایی دنبال توپ می‌گذاشتند.
حالا سالهاست که گذر فوتبالیستهای کوچک، دیگر به کوچه‌های خاکی نمی‌افتد و حتی در کوچه و خیابانهای آسفالت هم خبری از بازی فوتبال قدیمی نیست، این روزها مدارس فوتبال جای کوچه های خاکی را گرفته است تا ضمن سرگرم کردن کودکان، از آنها فوتبالیستهای حرفه ای تربیت کند.
سالهاست که رنگ تابستان برای بچه ها عوض شده و امتحان‌ها تمام شده، نشده، مدرسه‌ها از یک طرف و پدر و مادرها از طرف دیگر، برنامه‌های مختلفی برای روزهای تابستان تدارک می بینند و پسربچه‌های فوتبال‌دوست، حالا به جای کوچه‌های خاکی و آسفالتی برای بازی کردن، مدرسه فوتبال‌دار شده‌اند.
مدارسی که چند سالی می‌شود تبلیغاتشان برای جذب دانش‌آموزان بیشتر شده و از آنجا که در فوتبال هم درآمد جای خوبی باز کرده دیگر کمتر پدر و مادری مخالف فوتبال بازی کردن بچه هایش است و خیلی‌هاشان، با امید و هزار آرزو فرزندشان را به این مدارس می فرستند تا شاید در آینده ملی‌پوش شود.
شاید بنای اولین مدارس فوتبال در دهه ۴۰ گذاشته شد، زمانی که باشگاههای تاج و شاهین آستین بالا زدند و بازیکنانی را برای آینده خود پرورش دادند، البته جنس آن مدارس با مدارس کنونی تفاوت بسیاری داشت.
تعداد مدارس فوتبال زیاد است و اینکه چه تعدادشان استانداردهای لازم برای تربیت ملی پوش را دارند، مشخص نیست.
رضایت والدین از مدارس فوتبال
چند وقت قبل بود که سری به یکی از این مدارس زدم که یکی از دوستانم هم پسرش را به آنجا آورده بود، می گفت از فعالیت مدرسه بسیار راضی است و برای هر ترم حدود ۵۵۰ هزار تومان پرداخت می‌کنند، برایم کمی عجیب بود که مدرسه فوتبال هم مثل مدارس عادی ترمی باشد.
با اینکه پسرش تنها یک ترم است که به این مدرسه می رود ولی از رشد او در این رشته رضایت داشت و می گفت سالهای بعد هم او را در این مدرسه ثبت‌نام می کند چون مربیان بادانش بومی، کار تربیت بچه ها را بر عهده دارند و رشته تحصیلی بسیاری از مدیران نیز، دکترای مدیریت ورزشی است.
همان روز، نشست خبری با مدیران همان باشگاه داشتم.
تنها باشگاه فوتبال استان هستیم که یک دهه را با چالش ها و موانع زیاد پشت سر گذاشت؛ این را مدیرعامل همان باشگاه گفت.
فرشید جهان بین ادامه داد: بدون حمایت هیچ واحد تولیدی کار بزرگی شکل گرفته ولو بصورت ناقص این فعالیت را پایدار نگه داشته است.
او با بیان اینکه ایجاد باشگاه اختصاصی و مدرسه فوتبال ۲ برنامه ای بود که باشگاه به آن دست یافت، افزود: سه سال است که مدرسه فوتبال فعال شده و با مشکل زمین مواجه بودیم و بعد از تحویل زمین به عنوان ورزشگاه استقلال از سال ۹۹ در قالب ماده ۲۷ به بخش خصوصی واگذار شد تا سرمایه‌گذاری و نصب چمن مصنوعی انجام شود و بعد از ۱۲ ماه هیچ اتفاقی نیفتاد و بالاخره پیشنهاد شد که "باشگاه آبیدر" خود به عنوان سرمایه‌گذار قدم پیش گذارد.
مدیرعامل این باشگاه ورزشی ادامه داد: تا قبل از سال ۱۴۰۰ حدود ۵۰ میلیارد ریال هزینه کردیم که ۶۰ درصد را از وام و هزینه شخصی خود تامین کردیم.
این باشگاه حالا در همه رده‌های سنی از ۶ تا ۳۵ سال فعالیت دارد و هزار نفر در ۴۸ کلاس در مدرسه فوتبال فعال است.
وی اضافه کرد: ۲۰۰ نفر از اقشار کم درآمد بصورت رایگان و بدون شهریه در حال حاضر در باشگاه فعالیت دارند که امانتداری کرده و هیچکس از عضویت این افراد اطلاع ندارد.
جشنواره ای از جنس فوتبال
با حضور ۳۵ مدرسه فوتبال از ۱۰ شهرستان کردستان، جشنواره سالانه به میزبانی قروه برگزار شد.
این جشنواره با هدف استعدادیابی و شناسایی ظرفیتهای گروه سنی پایه رشته فوتبال برگزار شد، این را سرپرست اداره کل ورزش و جوانان کردستان گفت و افزود: بعد از ارزیابی کارشناسان و متخصصان، تیم منتخب مدارس فوتبال کردستان در گروه سنی زیر ۱۲ سال به عنوان تیم منتخب استان راهی جشنواره کشوری می شود.
آمنه غلام ویسی اضافه کرد: در این جشنواره پس از گذراندن دوره های آزمایشی مختلف ۲۰ نفر به عنوان بازیکن مستعد مشخص و بعد از اعلام هیات فوتبال استان، ۱۴ نفر به مرحله کشوری اعزام می شوند.
در این جشنواره ۴۵۰ فوتبالیست زیر ۱۲ سال شرکت داشتند.
هر چند سالها از فعالیت این مدارس در کردستان می‌گذرد ولی هنوز استعدادهای ناب این رشته به درستی شناسایی نشده و شاید این جشنواره‌ها آغازی برای هزار راه نرفته مستطیل سبز در استان باشد.