محمدحسین بهجت، متخلص به شهریار متولد ۱۱ دی ۱۲۸۵ در تبریزاست.او تحصیلات کلاسیک خود را در مدرسه متحده و سیکل را در مدرسه فردوسی تبریز به پایان رساند و در سال ۱۳۰۰ برای ادامه تحصیل راهی تهران شد و در تهران تحصیلات متوسطه را در دارالفنون گذراند و سپس در سال ۱۳۰۳ شمسی وارد مدرسه عالی طب شد.او علاقه ای به رشته پزشکی نداشت و برای همین پس از شش ماه تحصیل در این رشته را رها کرد.شهریار در سال ۱۳۳۲ بعد از ۳۳ سال دوری از تبریز به زادگاهش برگشت و با استقبال بینظیر مردم روبرو شد و تا پایان زندگی خود در تبریز ماند.استاد شهریار در سرودن گونه های دگرسان شعر فارسی - مانند قصیده، مثنوی، غزل، قطعه، رباعی و شعر نیمایی نیز چیره دست بوده است. اما بیشتر از دیگر گونه ها در غزل شهره بود و از جمله غزل های معروف او می توان به «علی ای همای رحمت» و «آمدی جانم به قربانت» اشاره کرد.شهریار، از جمله سرایندگانی است که شعر را محلی نیک برای بیان این اندیشه ورزی های ژرف نگرانه و پندآموز دانسته، و بسیاری از اندرزهای اخلاقی، تربیتی را در قالب های گوناگون شعری (به ویژه در قطعات، رباعیات و دوبیتی ها) بازمی گوید. مخاطب این افکار و مفاهیم نیز نوع بشر و انسان در طول تاریخ است نه خطابی شخصی و منحصر به فرد.شهریار در ۲۷ شهریور ۱۳۶۷ پس از تحمل بیماری درگذشت و در مقبره الشعرای تبریز به خاک سپرده شد.
تاریخ انتشار: ۲۷ شهریور ۱۴۰۲ - ۰۸:۳۳
تبریز-ایرنا- ۲۷ شهریور سالروز درگذشت شاعر پرآوازه معاصر، محمدحسین شهریار است.روزی که به پاس تحول مهمی که او در شعر و غزل معاصر ایجاد کرد از سوی شورای عالی انقلاب فرهنگی ایران. روز شعر و ادب فارسی نامگذاری شده است.شهریار شاعری است که توانسته سادگی را با مضامین عاشقانه و عرفانی در شعر پیوند دهد.