به گزارش روز یکشنبه خبرنگار ایرنا، یکی از مهم ترین موضوعاتی که هر ساله با فرارسیدن فصول پاییز و زمستان به عنوان یک چالش اساسی اذهان اهالی غرب مازندران را نگران می کند احتمال وقوع سیلاب های خانمان برانداز است که ضروری است مسوولان امر با ساماندهی اساسی رودخانه های این منطقه تدابیر ویژه ای اتخاذ کنند.
بنا به آمار منابع رسمی امروز فاصله زمانی دوره برگشت سیلاب ها از حدود ۵۰ سال به حدود ۱۰ سال رسیده است و نوع بارندگی ها هم شاید گاهی اوقات مدت زمان آن کوتاه باشد اما متاسفانه مقدار آن پرحجم و به شکل رگباری است که باعث بروز سیلاب می شود.
داده های آماری نشان می دهد که خسارت های خانمان برانداز سیل طی پنج دهه اخیر بیش از نیمی از مجموع خسارت های ناشی از بلایای طبیعی در دنیا را به خود اختصاص داده است، شرایط اقلیمی و جغرافیایی کشور هم به گونه ای است که هر سال در نقاط مختلف به ویژه مازندران شاهد رخداد پدیده سیلاب همراه خسارت های جبران ناپذیری در این استان هستیم.
کارشناسان وقوع سیلاب در کشور را مختص مناطق خاصی نمی دانند و معتقدند این پدیده در بیشتر نقاط کشور رخ می دهد منتهی در استان های شمالی به ویژه گیلان و مازندران به خاطر برخورداری از رودخانه های جاری با شیب تند و طول کوتاه شدت و حدت جریان های سیل به نسبت دیگر نقاط کشور بیشتر است و متاسفانه با بروز این حادثه هرساله خسارت های جبران ناپذیری به زندگی مردم، تاسیسات عمومی و زیرساخت های مناطق شهری و روستایی برجا می گذارد.
نکته مهم این که در دوره های کم آبی و خشکسالی هم رخداد پدیده سیل متوقف نمی شود بلکه با شدت بزرگ تر و حجم خسارت های بیشتر اتفاق می افتد به گونه ای که از نگاه کارشناسان، دیگر نباید از واقعه سیل به عنوان حادثه غیر مترقبه نگریست بلکه باید ضمن ایجاد آمادگی لازم و تدوین راهکارهای پیشگیرانه و مدیریت بهینه سیلاب تا حدود زیادی از بروز خسارت و آثار های برجای مانده از سیل را کاهش داد.
در غرب مازندران حدود ۳۴ رودخانه کوچک و بزرگ زیر پوشش حوزه اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری غرب مازندران جریان دارد و بنا به گفته کارشناسان این اداره کل، حدود ۱۴ رودخانه بحرانی است و در زمان شدت بارندگی حتی طی مدت زمان اندک این رودخانه ها طغیانی و به بروز سیلاب و خسارت های جبران ناپذیر دراین منطقه منجر می شوند.
اگرچه از زمان شکل گیری دولت مردمی سیزدهم طبق گزارش های مسوولان امر، طی ۲ سال گذشته میلیاردها تومان بابت اجرای طرح های آبخیزداری به منظور کاهش خسارت های ویرانگر سیل با حجم عملیات افزون بر پنج هزار متر مکعب در منطقه غرب مازندران اختصاص داده شد و میلیاردها تومان هم این مدت برای این منظور پیش بینی شد اما در کنار این توجهات، ساماندهی رودخانه ها امر اجتناب ناپذیری است که باید مورد توجه دست اندرکاران امر قرار گیرد.
سوابق سیل سال های گذشته در غرب مازندران نشان می دهد که طی یک دهه اخیر اهالی این منطقه شاهد جریان های سیل ویرانگر بودند و نمونه آن می توان به سیل مرداد ماه سال گذشته در منطقه دوهزار تنکابن، خسارت ۵۶ میلیارد تومان سیل سال ۹۲ در نوشهر و ۳۱ میلیارد تومانی سال گذشته در بخش کجور، خسارت سیل هزار و ۲۰۰ میلیارد تومانی سال ۱۴۰۱ در روستاهای مرزن آباد و جان باختن دست کم هفت نفر در این حادثه تلخ و سیل آبان ماه سال گذشته در بخش بلده نور اشاره کرد.
برابر گزارش های مسوولان امر، به خاطر حجم بالای خسارت ها و محدودهای مالی تاکنون بخشی از اعتبار خسارت ها تامین شده است و ضرورت دارد مردم مساله بیمه حوادث را جدی پیگیری کنند.
همچنین پنجم مرداد ۱۴۰۱ بود که اداره کل هواشناسی مازندران با صدور اطلاعیه‌ای نسبت به احتمال وقوع سیلاب در برخی مناطق استان بر اثر ورود یک سامانه بارشی هشدار داد. در این اطلاعیه اعلام شد که احتمال جاری شدن روان‌آب و وقوع سیلاب محلی در مسیل‌ها و رودخانه‌های فصلی، وقوع رعد و برق، ریزش سنگ، رانش زمین و اختلال در تردد محورهای کوهستانی و کاهش دید از شامگاه پنجشنبه ۶ مرداد تا روز دوشنبه ۱۰ مرداد وجود دارد.
سامانه بارشی طبق پیش‌بینی در زمان اعلام شده وارد مازندران شد و بارندگی‌ها نیز در مناطق مختلف شکل گرفت. اما اتفاقی که در بخش مرزن‌آباد رقم خورد فراتر از پیش‌بینی‌ها بود. سیلابی عظیم با قدرت ویرانگری بسیار بالا ایجاد شد و تقریبا هر چه که سد راهش بود را از میان برداشت.
تخریب ۱۰۰در صدی دو روستا، تلفات جانی، خسارت‌های مالی گسترده به اموال و املاک و زیرساخت‌ها و حتی مدفون شدن مسیر اصلی رودخانه زیر سنگ و لای آورده شده با این سیلاب نشان می‌داد که اتفاقی فراتر از یک سیل محلی و قابل عبور از مسیل رودخانه رقم خورده است.
حتی آخرین داده‌های ثبت شده از دِبی آب رودخانه در ایستگاه هیدرومتری واسپول که توسط همین سیل تخریب شد نیز نشان می‌دهد که ماجرا کمی عجیب‌تر از وضعیت عادی است. بر اساس داده‌های ثبت شده در این ایستگاه از زمان تاسیس -۲۷ سال پیش- تا پیش از سیل هفتم مرداد، بزرگ‌ترین سیلی که در این ایستگاه ثبت شد ۶۰ متر مکعب در ثانیه آورد آب داشت. اما در سیل اخیر تا پیش از تخریب ایستگاه توسط سیلاب، دِبی ۲۰۰ متر مکعبی نیز ثبت شد که نشان می‌دهد سیل هفتم مرداد ۳.۵ تا ۴ برابر بزرگ‌ترین سیل ثبت شده در این شاخه از رودخانه بود.
ذوب شدن برف های یخچال‌های کوهستانی؛ تیپ متفاوت سیلاب در مازندران
حال پرسش این است که دلیل این ویرانگری و قدرت بالای سیلاب در چالوس چیست؟ مدیرعامل وقت شرکت آب‌منطقه‌ای مازندران معتقد است که ساختار این سیلاب متفاوت از سیلاب معمول رودخانه‌ای بود. زیرا برف یخچال‌های طبیعی بالادست نیز که طی روزهای پیش از بارندگی بر اثر افزایش دمای هوا به برف‌آب تبدیل شده بودند نیز همراه با روان‌آب ناشی از بارندگی به حرکت در آمد و این سیل عظیم را ایجاد کرد.
محمدابراهیم یخکشی می‌گوید: سیل اخیر چالوس در شاخه انگوران-واسپول بر اثر بارش شدید ۴۰ میلیمتری طی یک ساعت در ارتفاعات یخچالی منطقه دلیر شهرستان چالوس و همچنین حرکت و ذوب یخچال‌ها به صورت توامان بود. این ترکیب بارش شدید و حرکت و ذوب یخچال‌ها سبب شده که تیپ متفاوتی از سیل شکل بگیرد.
وی درباره ویژگی سیلاب یخچالی اظهار می‌کند: از ویژگی‌های این سیلاب دِبی بالا و همچنین آورد رسوبی بسیار زیاد به صورت جریان توامان آب و مواد جامد است. جریان آب و رسوب در مسیر جاری شدن سیل، مجاری قدیمی رودخانه‌های موجود را پر می‌کند و انباشت رسوب حتی به میزان سه متر و بیشتر در زمین‌های اطراف رخ می‌دهد.
به گفته این مسوول همین اتفاق در رودخانه چالوس نیز افتاد و حجم بالای خسارت را رقم زد. مدیرعامل شرکت آب‌منطقه‌ای مازندران تصریح کرد : تخمین اولیه از آورد رسوبی متاثر از سیل اخیر چالوس حدود ۱۰ میلیون متر مکعب است که در طول مسیر رودخانه از ارتفاعات دلیر تا ۵۰ کیلومتر پایین‌تر و مناطق پایین‌دست رسوب کرد.
فرماندار نوشهر در ماه مهر سال گذشته از کم کاری مسوولان دست اندرکار بابت عدم ساماندهی برخی از رودخانه های طغیانی در این شهرستان انتقاد کرده بود.
بنا بر اعلام هواشناسی نوشهر، طی ۵۰ سال گذشته تاکنون، در ماه های مهر و آبان به طور میانگین هر ماه مقدار ۲۵۰ میلی متر تا ۳۰۰ میلی متر بارندگی در این شهرستان ثبت شد و شکل بارندگی ها هم در این منطقه رگباری و کوتاه مدت است.
رستم زرودی گفته بود : براساس تجربه و سوابق موجود، کرکرودسر، کوشکسرا، خیرود، ماشلک، وازیوار و گندابرود به هنگام بارندگی شدید جزو رودخانه های طغیانی شهرستان نوشهر محسوب می شوند منتهی بررسی و مشاهدات میدانی نشان می دهد روند ساماندهی رودخانه با تعلل انجام می گیرد.
بر اساس اسناد موجود در سه ماه تابستان سال گذشته مصوب شده بود که رودخانه کرکرودسر نوشهر باید دیواره حفاظتی به طول یک کیلومتر احداث و عملیات لایروبی هم انجام گیرد، نکته ای که در این کارهای عمرانی باید مورد توجه قرار گیرد اهلیت داشتن پیمانکار است که مسوولان امر این مهم را لحاظ کنند.
کوتاهی پذیرفتنی نیست
در ادوار گذشته خیلی از شهروندان محدوده این رودخانه علاوه بر نامه نگاری، مراجعه به فرمانداری حتی تصاویری از طغیانی بودن این رودخانه را در فضاهای مجازی نشر داده بوده اند به تاکید کارشناسان هر گونه کوتاهی در این بخش پذیرفتنی نیست و در صورت لزوم فرمانداری ناگزیر است در این حوزه ورود پیدا کند.
رودخانه گنداب رود که در مرز میان نوشهر و چالوس جریان دارد و متاسفانه حجم انبوهی از روان آب های سطح شهر چالوس به هنگام بارندگی وارد این رودخانه می شود که ضروری است برای جلوگیری از این روان آب ها مسوولان این شهرستانها راهکارهای لازم را ارایه کنند، بی تردید هر گونه کوتاهی در این بخش سبب آبگرفتگی فرودگاه و تخریب باند آن در زمان وقوع سیل می شود.
سال گذشته بنا به گفته مسوولان امر حدود ۱۰۰ میلیارد ریال اعتبار برای ساخت دیواره حفاظتی رودخانه کوشک سرا هزینه شد.
برخی از کارشناسان وجود درختان مزاحم در حاشیه و بستر رودخانه ها را یکی از عوامل مهم وقوع احتمالی سیل در شهرستان نوشهر اعلام کردند که منابع امور آب با همراهی مسوولان منابع طبیعی و محیط زیست باید نسبت شناسایی این درختان مزاحم در بستر و حریم رودخانه ها و قلع و قمع آن ها اقدام کنند.
سیلی که در هفتم مرداد ماه سال ۱۴۰۱در پی بارندگی های رگباری و طغیانی شدن رودخانه چالوس در مناطق بالادست نقاط روستایی و کوهستانی بخش مرزن آباد رخ داد براساس مشاهدات عینی مسوولان امر و نیز گزارش ها، بارندگی شدید به علت عدم لایروبی رودخانه های دلیر و چالوس، دخل و تصرف به حریم و بستر، ساخت و سازهای غیر مجاز، حجم انبوهی از گل و لای، تخته های سنگ های بزرگ، تنه و شاخ برگ درختان سرپا، خشک و افتاده به همراه خود آورد به طوری که مسیر ورود جریانی آب رودخانه را مسدود کرد.
استاندار مازندران پس از واقعه تلخ و غمبار سیل مرزن آباد چالوس ضمن انتقاد از مسوولان دست اندرکار بابت ساخت و سازهای غیر مجاز در حریم و بربستر رودخانه ها، برچیدن درختان مزاحم در مسیر رودخانه های این بخش کوهستانی را خواستار شده بود.
سیدمحمود حسینی پور تصریح کرد: طبقق قانون ، متولی رودخانه ها و انهار در داخل و خارج از بافت شهری بر عهده منابع امور آب است منتهی بحث ساماندهی مانند ساخت دیواره های حفاظتی، لایروبی و نیز ایجاد سازه ها در شهرها بر عهده شهرداری هاست که باید با نظارت منابع امور آب در هر منطقه انجام گیرد.
وقوع سیلاب با بارش های رگباری محتمل است
مدرس رشته محیط زیست در استان مازندران گفت: امروز فاصله زمانی دوره برگشت سیلاب ها از حدود ۵۰ سال به حدود ۱۰ سال رسیده و نوع بارندگی ها هم شاید گاهی اوقات مدت زمان آن کوتاه باشد اما متاسفانه مقدار آن پرحجم و به شکل رگباری است و باعث بروز سیل و سیلاب می شود.
علی مهربان افزود : در غرب مازندران ۳۴ رشته رودخانه بزرگ و کوچک جریان دارد که که ۱۴ رشته بحرانی و طغیانی است که اگر چاره ای برای ساماندهی و خنثی سازی نقاط حادثه خیز این رودخانه ها صورت نپذیرد با توجه به تغییرات اقلیمی باید سال جاری شاهد وقوع سیلاب باشیم.
وی اضافه کرد: کارشناسان منابع طبیعی می گویند رشد درختان در ارتفاعات جنگلی به خاطر رطوبت بالا بسیار زیاد است به عنوان نمونه درخت "توسگا" گونه ای است که خیلی زود رشد می کند و به محض بارندگی شدید و پرحجم شدن آب رودخانه ها، این درختان ریشه کن و زیر آن ها خالی می شود و پس از غوطه ور شدن در آب در مسیر به ویژه در سرپیچ ها یا ورودی دهنه پل ها گیر می کنند و در نتیجه آب مسیر رودخانه تغییر می کند و پس می زند.
این کارشناس ارشد محیط زیست یادآور شد : اگر این اتفاقات در نقاط روستایی رخ دهد به طور طبیعی باعث آب بردگی و آب شستگی اراضی باغی و زراعی می شود و ضمن آنکه در پیرامون این رودخانه به زیرساخت ها مانند معابر عمومی، سکونتگاه ها، مکان های عمومی خسارت وارد می شود.
لزوم احداث دیواره های حفاظتی رودخانه ها
مهربان تصریح کرد : تنها کاری که در زمان حاضر اتفاق می افتد مدیریت سیلاب بوده نه کنترل این پدیده طبیعی و راهکار اصلی جلوگیری از بروز سیل علاوه بر شناسایی نقاط حادثه خیز احداث دیواره های حفاظتی رودخانه هاست.
به گفته این کارشناس در خارج از روستا و شهر برعهده ادارات منابع امور آب، حوزه شهری شهرداری ها و روستاها بنیاد مسکن انقلاب اسلامی است.
به اعتقاد صاحبنظران امر ساخت دیواره های حفاظتی، احداث سد و بندهای سرشاخه گیر تحت عنوان طرح های آبخیزداری راهی موثر برای پیشگیری از سیل و سیلاب در غرب مازندران این منطقه است.
به گزارش اداره کل منابع طبیعی غرب مازندران سال گذشته حدود ۹ بند سرشاخه گیر به روی رودخانه های "پلنگ رود "، "میجران " رامسر، "شیرود"، سرخرود"، "کاظم رود" تنکابن، "کرکرودسر"، "ماشلک" و "خیرودکنار" نوشهر انجام شد.
برابر آمار طی سال های ۱۳۹۹ و ۱۴۰۱ افزون بر ۵۳۰ میلیارد ریال از محل اعتبار صندوق توسعه ملی و استانی عملیات اجرایی حدود ۱۸۴ طرح آبخیزداری، حدود ۴۰۰ هزار هکتار از سطح عرصه های منابع طبیعی غرب مازندران زیر پوشش این طرح ها قرار گرفت.
همچنین در سال گذشته عملیات ساخت تعداد سه سرشاخه گیر با ۳۵ میلیارد تومان اعتبار سطحی حدود ۱۵۰ هزار هکتار زیر پوشش قرار گرفت که این طرح های آبخیز به روی رودخانه های " عالم کلای " و "گلندرود " نوشهر، "نوکرود " عباس آباد و "صفا رود" رامسر اجرا شد.
جریان داشتن ۱۹ رودخانه دائمی در نوشهر
حدود ۱۹ رودخانه دائمی به طول حدود ۳۵۰ کیلومتر در شهرستان نوشهر، چالوس و کلاردشت جریان دارد و تاکنون نقاط مورد نیاز ساماندهی در طول مسیر این رودخانه ها انجام شده است.
رودخانه های کرکرودسر ، ماشلک و نیرنگ نوشهر به عنوان رودخانه های بحرانی و خطر ساز این شهرستان است که به تاکید کارشناسان و اهالی باید برای این رودخانه هرچه زودتر تدابیر ویژه ای اتخاذ بشود.
به گفته مسوولان نوشهر اغلب خسارت ها ناشی از سیل در فاصله میان کوه و دشت در این شهرستان رخ می دهد و هربار سیل آمده در بازدیدهای میدانی مشخص شده که کنده های بزرگی در سرپیچ ها یا سردهنه پل ها باقی ماندند و مانع حرکت آب رودخانه در مسیر اصلی شدند و همین عامل باعث بالا آمدن ارتفاع آب و تغییر مسیر جهت رودخانه شدند.
به عنوان مثال سیلی که در سال ۱۳۹۷ در نوشهر حادث شد مربوط به رودخانه های "گچرود " و "وازیوار " شرق شهرستان بود که طغیان کرد که با بکارگیری ماشین آلات سنگین برای رفع گرفتگی و هدایت آب متاسفانه حجم انبوهی از چوب آلات جنگلی در میان این رودخانه وجود داشت به بیرون کشیده شد.
طبق بررسی میدانی خبرنگار ایرنا در بستر برخی از رودخانه ها مانند صلاح الدین کلا، کچرود، وازیوار، "کینس رود، نیرنگ و چالوس واقع در غرب مازندران درختانی وجود دارد که باید برای این موانع رودخانه های یادشده تدابیری اندیشیده بشود.
وجود درختان مزاحم در حریم و بستر جریانی رودخانه ها به هنگام پرآب شدن در زمان بارش های رگباری از مهم ترین عوامل وقوع سیل بنا به گفته مسوولان دست اندرکار محسوب می شود و طبق تبصره ۲ قانون منع برداشت چوب از جنگل های شمال که از اواخر سال ۱۳۹۵ در کشور اجرا شد سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری با جمع آوری و بهره برداری درختان پیر، خشک سرپا، افتاده، لاپی، و آفت زده غیر قابل احیا در قالب بهداشت، حفاظت و پرورش جنگل اقدام کند.
به تاکید کارشناسان امر غرب مازندران به لحاظ موقعیت جغرافیایی ویژه اعم از جنگل و دشت و دریا و وجود رودخانه سیلابی در این منطقه ضروری است تا مسوولان امر در استان مازندران و مهمتر مسوولان وزراتخانه های ذیربط نسبت تخصیص اعتبارات موردنیاز برای لایروبی و ساماندهی رودخانه های یادشده این منطقه توجه ویژه داشته باشند.
بررسی آخرین وضعیت رودخانه چالوس پیش از بارش‌های پاییزی
آخرین وضعیت ساماندهی رودخانه چالوس و اقدامات انجام شده برای کم‌خطرسازی نقاط حادثه‌خیز این رودخانه هفته جاری در فرمانداری این شهرستان مورد بررسی قرار گرفت.
به گزارش ایرنا، اقدامات انجام شده پیرامون ساماندهی نقاط سیل‌زده رودخانه چالوس در طغیان مرداد ۱۴۰۱ در جلسه‌ای با حضور حیدر داوودیان مدیرعامل شرکت آب منطقه ای مازندران و رستم زرودی سرپرست فرمانداری چالوس بررسی و الزامات پیشگیری از خسارات طغیان احتمالی این رودخانه در ماه‌های پیش رو تبیین شد.
داوودیان در این جلسه ضمن تشریح برخی اقدامات انجام شده از زمان وقوع سیل ویرانگر واسپول بخش مرزن آباد چالوس تا کنون برای برداشت مصالح رودخانه‌ای به جا مانده از سیل و ایمن‌سازی نقاط بحرانی ایجاد شده در برخی نقاط رودخانه، برنامه‌های این دستگاه برای انجام اقدامات ضروری و فوری پیش از وقوع سیل‌های احتمالی در ماه‌های پیش رو را بیان کرد.
در این جلسه همچنین با توجه به انتخاب و استقرار پیمانکار برای ساماندهی رودخانه چالوس، انجام اقدامات مرتبط با ساماندهی و ایمن‌سازی رودخانه اولویت‌بندی شد.
داوودیان همچنین از پروژه دیواره حفاظتی رودخانه کورکورسر علیا در شهرستان نوشهر بازدید کرد.
مدیرعامل شرکت آب منطقه‌ای مازندران گفت: رودخانه های این استان باهدف جلوگیری از دست درازی و تجاوز به این منابع آبی سنددار می شود.
حیدر داوودیان با بیان اینکه سنددار کردن حریم و بستر رودخانه‌ها می‌تواند تاثیر زیادی در پیشگیری از تصرف این عرصه‌ها داشته باشد، افزود: حفظ حریم و بستر رودخانه‌ها موضوع مهمی است و با توجه به دست‌اندازی‌های متعدد صورت گرفته به این عرصه‌ها، بخش زیادی از توان حقوقی و اداری شرکت آب منطقه ای مازندران صرف پیگیری این تصرفات می‌شود.
وی با اشاره به گستره قابل توجه زمین‌های حریم، بستر رودخانه‌ها و سازه‌های آبی استان، اظهار داشت: شرکت آب منطقه‌ای مازندران سازه‌های آبی متعددی از جمله سدها را در اختیار دارد که زمین‌های محل اجرای این سازه‌ها در گذشته یا از اشخاص حقیقی خریداری شده یا در تملک منابع طبیعی بود و طبق ماده ۶۹ در اختیار این شرکت قرار گرفته است و برای مدیریت بهینه و جلوگیری از تجاوز به حریم این سازه‌ها، تعیین تکلیف مالکیت زمین‌های حریم ضروری است.
مدیرعامل شرکت آب‌منطقه‌ای با اشاره به وجود بیش از ۱۲۰ رشته رودخانه کوچک و بزرگ در مازندران، گفت: طول رودخانه های این استان هفت هزار کیلومتر است و منابع طبیعی برای بخشی از این رودخانه‌ها به دلیل تداخل مالکیت سند گرفته و در برخی نقاط نیز اشخاص حقیقی سند مالکیت دریافت کرده‌اند.
داوودیان افزود: برای بخش مهمی از رودخانه‌های استان هنوز سند صادر نشده که انتظار است مدیران ثبت اسناد در استان و شهرستانها کمک کنند تا با اجرایی شدن تفاهمنامه بین وزارت نیرو و سازمان ثبت اسناد و املاک کشور در مازندران، برای این رودخانه‌ها به نام شرکت آب‌منطقه‌ای مازندران سند صادر شود.
داوودیان بیان کرد: تاکنون تعیین حریم و بستر یکهزار و ۵۰۰ کیلومتر از رودخانه‌های استان انجام شده و انتظار داریم که با همکاری سازمان ثبت اسناد استان، فرآیند تعیین تکلیف این نقاط انجام شود.
وی بر ضرورت ساماندهی و لایروبی رودخانه های این استان تاکید کرد.
مازندران دارای ۸۵۰ قطعه آببندان، ۲ سد بزرگ و ۹ سد کوچک و ۱۲۰ شاخه رودخانه به طول هفت هزار کیلومتر است.
هدفگذاری برای لایروبی ۸۰۰ کیلومتر رودخانه
مدیرکل مدیریت بحران مازندران گفت: امسال هدفگذاری لایروبی ۸۰۰ کیلومتر از رودخانه‌های استان است که در این زمینه از ظرفیت بند ط تبصره هشت قانون بودجه و بخشی هم از ظرفیت ماده ۱۶ قانون مدیریت بحران بهره می‌گیریم.
حسینعلی محمدی شیرکلایی خاطرنشان کرد: ۱۳۰ شاخه رودخانه به طول هفت هزار کیلومتر در استان مازندران داریم که به واسطه خشکسالی به پنج هزار کیلومتر رسید.
محمدی با بیان اینکه یک هزار و ۵۰۰ کیلومتر از رودخانه‌های مازندران از مناطق شهری و روستایی عبور می‌کند، افزود: از این میزان لایروبی ۸۰۰ کیلومتر از رودخانه‌ها درحال انجام است.
وی با تاکید بر اینکه مدیریت رودخانه‌ها در استان نیازمند توجه جدی است، خاطرنشان کرد: بی‌توجهی به این موضوع باعث جاری شدن سیلاب شده که باید دستگاه‌های نظارتی به‌معنای واقعی پای کار باشند.
براساس آمار از منابع رسمی، مازندران با برخورداری از مجموع حدود هفت هزار کیلومتر رودخانه به طورمیانگین هردو سال شاهد وقوع حوادث غیرمترقبه از جمله سیل است که بر اثر آن خسارت های جبران ناپذیری به بخش های مختلف از جمله تاسیسات زیربنایی، واحدهای مسکونی و زمین های کشاورزی وارد می شود.