به گزارش خبرنگار ایرنا، در این دورهمی شاعرانه، عاشقان و حافظان شعر و ادب فارسی با گرد هم آمدن در محلفی ادبی و با خوانش غزلیات نغز و پرمایه حافظ شیرازی، یاد این بزرگ مرد شعر و ادب فارسی را گرامی داشتند.
در این آیین و محفل ادبی که با کتابت اشعار و غزلیات حافظ همراه بود، شاعران و حاضران با یکدیگر به مشاعره پرداختند و توانمندی خود را در زمینه پاسداشت فرهنگ و ادب فارسی به نمایش گذاشتند.
در ادامه این محفل ادبی شاعران دیدگاه خود را در باره اهمیت و جایگاه حافظ و حکمت و صداقت در اشعارش بیان کردند.
در این مراسم شرکت کنندگان به ظرفیت ها و مشاهیر گرانقدر کشورمان اشاره و تاکید کردند ملت ایران به وجود مفاخر فرهنگی خود افتخار می کند.
در این دورهمی ادبی هر یک از شرکت کنندگان نظرات خود را در باره اشعار حافظ و موقعیت این اشعار در ایران و جهان بیان و قطعه ای از اشعار لسان الغیب حافظ شیرازی را قرائت کردند.
"خواجه شمس الدین محمدبن بهاءالدین حافظ شیرازی"، ملقب به "لسان الغیب"، از بزرگترین شعرای قرن هشتم و سخنور نامی جهان، در سال ۷۲۷ هجری قمری در شیراز، مهد فرهنگ شعر و ادب پارسی، پای بر این دنیای فانی گذاشت.
وی پس از سالها غزل سرایی و میناکاری هنری در اشعار پارسی، در سال ۷۹۲ هجری قمری از این دیار فانی رخت بر بست و برای همیشه دنیای شعر، ادب و عرفان را با برجا گذاشتن دیوانی پرارزش رها کرد.
حافظ، شاعری آگاه به دقایق عرفانی و حکمی بود که توانست با استعداد خارق العاده خویش، مضامین و صنایع بدیعی را در غزل وارد کند و اینگونه سرآمد شاعران زمانه خود و در واقع تمامی شاعران زبان فارسی شود.
دیوان کلیات او مرکب است از غزلیات، چند قصیده، قطعه، رباعی و دو مثنوی کوتاه، با نام های "آهوی وحشی" و "ساقی نامه" که اشعار آن در حدود ۵۰۰ بیت است.
بزرگترین ویژگی اشعار حافظ، چند لایه بودن شعر اوست که زمان، در اشعار وی جنبه ازلی داشته و این ویژگی سبب شده است تا از پشت هزار توی تاریخ، اشعارش را برای تمامی انسان ها در همه ادوار بسراید و اینگونه دیوان خویش را مورد تفال کسانی قرار دهد که او را لسان الغیب زمان نامیده اند، چون بر هر وجه و تاویلی، بیتی سروده بود که از غیب خبر می داد.
بیستم مهرماه در تقویم به نام شاعر نامدار خواجه شمس‌الدین محمد حافظ شیرازی رقم خورده و هر سال در این روز برنامه‌های مختلفی در آرامگاه وی در شهر شیراز و دیگر نقاط کشور برگزار می‌شود.
ادیبان و شاعرانی همچون لسان الغیب حافظ شیرازی که با ارائه مفاهیم عمیق عرفانی و افکار والای انسانی و زبان و شعر فاخر خود، سهمی انکارناپذیر در غنای فرهنگ و ادب ایران عزیز داشته‌اند. سده‌ها از زمان حیات حافظ می‌گذرد و این عارف نامی و سخندان بلندآوازه ایرانی، همچنان محبوب‌ترین شاعر ملی ماست.
همه ساله شمارگان بالایی از دیوان اشعار حافظ به چاپ می‌رسد و پس از قرآن کریم، پرنشرترین کتاب در ایران است. محبوبیت این فارسی گوی ایرانی که در سطح جهانی هم شناخته شده است، البته تصادفی نیست، از آن رو که بسیاری از مضامین آیات قرآن را در شعر خود ترجمه، تضمین و اقتباس کرده و شعرش بیش از هر چیز از سوره‌ها و تعالیم پیامبر اسلام تاثیر پذیرفته است.
در دیوان او سراسر، از فیض روح القدس، دم مسیحایی، سدره المنتهی، آب حیات، تجلی پرتو حُسن، استمداد از طایر قدس و پرواز تا خلوتگه خورشید حقیقت سخن به میان آمده است.
زبان حافظ شیرازی، بازتاب حال ملت ایران در همه اعصار و به تعبیر گویاتر، آیینه تمام نمای فرهنگ تمامی ایرانیان بوده و هست.
لسان الغیب را به تعبیر رسای رهبر معظم انقلاب (مدظله العالی)، تنها به منزله یک حادثه تاریخی ارج نمی‌نهیم بلکه همچنین برای ما و همه ملت‌ها، حامل یک پیام و یک فرهنگ است و الگوی فرهنگی به شمار می‌رود. این الگوی بشردوستی که در اشعارش متجلی شده، در حقیقت نسخه‌ای مترقی از حقوق بشر ایرانی ـ اسلامی و یادآور منش ملی انسان دوستی نزد ایرانیان است.
جزیره قشم با وسعت ۱۵۰۰ کیلومتر مربع از تنگه هرمز به موازات ساحل جنوبی ایران به طول ۱۳۵ کیلومتر و عرض میانگین ۱۱ کیلومتر از توابع هرمزگان است و ۳۰۰ کیلومتر خط ساحلی دارد.
شهرستان قشم شامل جزیره‌های قشم، هنگام و لارک با حدود ۱۵۰ هزار نفر جمعیت از تنگه هرمز به موازات ساحل استان هرمزگان به طول ۱۵۰ و عرض میانگین ۱۱ کیلومتر در میان آب‌های خلیج فارس گسترده شده است.