حسین اکبری روز دوشنبه در گفت و گو با ایرنا افزود: این رویکرد می‌تواند فرونشستِ زمین در اصفهان را تشدید کند، چون مثل روز روشن است که آب را برای کشاورزی، صنعت و شرب رهاسازی می‌کنند هرچند گرچه آب بستر زاینده رود را طی می‌کند، اما این رهاسازی برای کاربری‌های دیگر است نه برای جریانِ زاینده رود.
اکبری تصریح کرد: درست است که در زمانِ جریان آب در بستر زاینده‌رود، اتفاقات مثبتی هم برای خودِ زاینده رود رخ می‌دهد اما این به معنای پایداری جریان زاینده رود نیست.
وی ادامه داد: پایداری جریان زاینده رود این است که یک حداقل آبِ مشخصی به صورت مداوم و پایدار در طول سال از سراب تا پایاب رهاسازی شود.
وی اظهار داشت: اینکه آب را برای کاربری‌های دیگر رها سازی کنند ولی به اسم محیط زیست تمام شود و حتی در مکاتبات هم این موضوع را به ما اعلام کنند، اتفاقِ خوبی نیست و بیشتر کم لطفی در حقِ زاینده رود است.
وی یادآور شد: وزارت نیرو در آخرین گفته هایش مطرح کرده که از اسفند ۱۴۰۱ تا شهریور ۱۴۰۲ میزانِ ۶۳ میلیون مترمکعب آب برای حقابه زیست محیطی زاینده‌رود رهاسازی کرده است، اما ما می‌پرسیم که این ۶۳ میلیون مترمکعب کجاست و در کجا به ما تحویل داده شده است، چرا که ما به طور دائم و منظم وضعیت زاینده‌رود را پایش می‌کنیم.
وی گفت: اگر از این میزانِ ۶۳ میلیون مترمکعب آب، دو سوم را برای تالاب و یک سوم را برای رودخانه بگذاریم، می‌بایست ۴۰ میلیون مترمکعب آن به تالاب گاوخونی می رسید ، اما یک قطره آب هم به تالاب نرسیده است، برای اینکه این ادعا مقبولیت فنی و اجتماعی داشته باشد باید قبل از رهاسازی آب برای زاینده رود، این موضوع که چه حجم از آب و در کدام بازه زمانی و مکانی قرار است تحویل داده شود، به طور کتبی اعلام شود.
اکبری تاکید کرد: تاکنون اما چنین اعلامی و چنین رهاسازی آبی به سوی زاینده رود و مختص این رودخانه در بازه زمانی اسفند ۱۴۰۱ تا شهریور ۱۴۰۲ نداشته ایم.
پیگیری خبرنگار ایرنا برای مصاحبه با مقامات شرکت آب منطقه ای اصفهان تا لحظه انتشار این خبر بی نتیجه ماند.
به گزارش ایرنا سد زاینده رود از بهمن سال ۱۴۰۱ تا پایان بهارِ ۱۴۰۲ در سه نوبت برای آبیاری زمین‌های کشاورزی باز شد و آب در بستر زاینده رود جریان پیدا کرد.
همچنین از هشتم تا سی ام بهمن ۱۴۰۱، ۲ بار به صورت کوتاه مدت و موقت آب به سمت تالاب گاوخونی رهاسازی شد که در مجموع هشت میلیون مترمکعب آب به تالاب رسید.
زاینده‌رود بزرگترین رودخانه منطقه مرکزی ایران است که از کوه‌های زاگرس مرکزی سرچشمه می‌گیرد و در فلات مرکزی ایران به تالاب گاوخونی در شرق اصفهان می‌ریزد.
این رودخانه در سال‌های اخیر به‌دلایل متعدد از جمله کاهش منابع آبی، خشکسالی، برداشت‌های بی رویه و البته مسائل مدیریتی بطور زمان‌بندی شده و البته بیشتر برای آبیاری زمین‌های کشاورزان شرق و غرب اصفهان جریان می یابد.
خشکی زاینده رود همچنین موجب تغذیه نشدن آب‌های زیرزمینیِ دشت اصفهان شده و با ادامه برداشت‌ها از آب‌های زیرزمینی و تغذیه نشدن آنها به واسطه عدم جریان دائمی زاینده رود، این خطه با بحران فرونشست روبه رو شده و این پدیده به دلِ شهرِ اصفهان آمده است.