به گزارش روز دوشنبه ایرنا، در این تحلیل به قلم فیراس موداد آمده است که برغم سه هفته بمباران و ۱۷ سال محاصره غزه، رژیم صهیونیستی قادر به از بین بردن توانایی حماس برای شلیک موشک به عمق اسرائیل نبوده چرا که تل آویو فاقد عمق استراتژیک است.
در این گزارش با بیان اینکه این رژیم ۹ نیروگاه برق دارد که از بین آنها دومین نیروگاه بزرگ بر اثر شلیک راکت‌های حماس آسیب دیده است، می خوانیم: تخریب بیشتر شبکه تولید برق این رژیم به شدت به اقتصاد آن آسیب می‌زند. اقتصاد تل آویو پیشتر به علت بسیج هشت درصد از نیروی کار و آوارگی ۲۰۰ هزار نفر از جمعیت هفت میلیونی این رژیم، به شدت آسیب دیده و سرمایه گذاری‌ها و درآمدهای گردشگری از دست رفته‌اند.
رژیم صهیونیستی ۹ پایگاه هوایی دارد که بدون آنها ارتش ناکارآمد خواهد بود. این پایگاه‌ها در تیررس راکت‌های حماس و حزب‌الله هستند در صورتیکه حزب‌الله به ویژه قادر به هدف قرار دادن پایگاه‌ها به صورت مکرر و غلبه بر سامانه‌های دفاع هوایی اسرائیل است. حزب الله می‌تواند با این موشک‌ها به سمت از بین بردن دست کم برخی از توانایی‌های نظامی هوایی تل آویو حرکت کند. تل آویو برای جنگ‌های طولانی با دشمنان توانمند، فاقد عمق استراتژیک است.
در این گزارش با تاکید بر اینکه حماس و حزب‌الله با اطلاع از ضعف‌های رژیم صهیونیستی آماده یک جنگ طولانی شدند که در آن می‌توانند به صورت مکرر عمق اسرائیل را هدف قرار دهندف آمده است: این گروه‌ها درک می‌کنند که نیاز به نوعی حمله دارند که آسیب پذیری راهبردی این رژیم را حداکثر کنند.
آنها تونل‌های عمیق در سراسر لبنان و غزه دارند و قادر به درگیری در هر جنگ با اسرائیل هستند و با قابلیت‌های بیشتر نسبت به آنچه در جنگ قبلی داشتند، وارد جنگ بعدی می‌شوند. این یک مشکل بزرگ خواهد بود؛ حتی اگر رژیم اسرائیل بتواند ناگهانی گروه‌هایی مانند حماس و حزب‌الله را نابود کرده و دشمنانش را به صورت دائم به عقب براند؛ اما نمی‌تواند.
اسحاق بریک ژنرال سابق ارتش رژیم صهیونیستی هشدار داده است که نیروهای مسلح تل آویو از دست کم سال ۲۰۱۸ آماده یک جنگ تمام عیار نیستند. تجربه اکثر سربازها در خدمت اجباری ارتش اسرائیل محدود به گشت زنی در کرانه باختری و مرزهای غزه بوده است. نیروهایی که برای جلوگیری از خروج حماس از غزه اختصاص یافته بودند در هفتم اکتبر (۱۵ مهر) در عرض چند ساعت از هم پاشیدند. کل لشکر ارتش اسرائیل در غزه شکست خورد و فرماندهی جنوبی یوآو گالانت وزیر جنگ را شرمسار کرد.
نویسنده این تحلیل با بیان اینکه رژیم اسرائیل از زمان جنگ اردوگاه پناهجویان جنین در سال ۲۰۰۲، هیچ کارزار زمینی بزرگ موفقی نداشته است، می افزاید: در سال ۲۰۰۶، رژیم صهیونیستی در پیشرفت چهار کیلومتری از اسرائیل به سمت لبنان برای تسخیر شهر «بنت جبیل» و حتی در تسخیر کامل مارون الراس (یک روستای کوچک در ۲ کیلومتری مرز جنوبی لبنان) شکست خورد. در اسرائیل درباره درس‌های جنگ لبنان در سال ۲۰۰۶ دست نوشته‌های زیادی وجود داشت، با توصیه‌های بسیاری که ظاهراً توسط ارتش اسرائیل اجرا می‌شد. با اینحال مساله مزبور این حقیقت را تغییر نداد که رژیم اسرائیل به سختی قادر به ورود به محله شجاعیه شهر غزه در سال ۲۰۱۴ بود.
نویسنده در پایان اینطور نتیجه گیری می‌کند که اگر راه روشنی برای پیروزی و نابودی حماس و ایجاد بازدارندگی وجود داشت، سران سیاسی برای پیوستن به نخست وزیر بنیامین نتانیاهو صف می‌کشیدند، نه اینکه اجازه دهند او به تنهایی یا فقط با چند ژنرال دیگر در جنگ پیروز شود.