به گزارش ایرنا، "تلم زنی" اگر چه در دنیای امروز کم کم رو به زوال نهاده است، اما هنوز هم می‌توان در برخی روستاهای مازندران از جمله روستای اسپوکلای لفور در شهرستان سوادکوه، مردان و زنان روستایی پرتلاش و زحمت کشی را یافت که پای آیین‌ها و رسومات پیشینیان خود ایستاده اند و آن را زنده نگه داشته اند.
شاید ” تِلِم زنی ” به ظاهر کار ساده‌ای باشد و هر کسی فکر کند که می‌تواند آن را انجام دهد، اما در عمل باید برخی حقایق ” تِلِم زنی ” را نیز دانست و به آن علم داشت، شرایط آب و هوایی در ” تِلِم زنی” تاثیر مستقیم دارد و باید در هر شرایط آب و هوایی شیوه خاص خودش را به کار برد. در طول مدتی که ” تِلِم زنی ” انجام می‌شود و معمولا تا یک ساعت طول می‌کشد با توجه به شرایط ماست باید آب گرم به آن بطور متناوب اضافه شود و البته هر چقدر ماست سردتر باشد به همان میزان نیاز به آب گرم و ولرم دارد.
تلم زنی یک روش کره‌گیری در میان اقوام مازندرانی است. در این روش ماست را درون بشکه‌هایی استوانه‌ای از جِنس چوب ریخته و به وسیله چوبی بلند به نام تلم اقدام به زدن ماست می‌کنند. به این روش تلم زنی می‌گویند. تلم به زبان مازنی به معنای چوب بلند است.