به گزارش ایرنا، این روزها مصادف است با روز پرستار، روز سپیدپوشان ایثارگری که مادرانه التیام‌بخش آلام دردمندان شده و با تحمل سختی های فراوان سعی در القای آرامش به هم‌نوعان خویش دارند.
اما باید در این عرصه از پرستاران گمنامی نیز یاد کرد که سالیان متمادی با عشق و ایثار با آرامش‌بخشی به بیماران خود، به اسطوره های مقاومت تبدیل شده و با الگوگیری از صبر بانوی قهرمان کربلا، پای در مسیر ایثارگری همسران خویش گذاشته اند.
جانبازان دفاع مقدس که در جریان جنگ تحمیلی آسیب های زیادی دیده اند و اکنون گاه ناتوان از انجام امور شخصی اند، به دلیل طولانی شدن طول درمان، نیازی مضاعف به پرستاری و اقدامات مراقبتی دارند.
ارائه این خدمات مجاهدانه، بدون شک تنها از عهده افرادی دلسوز و مهربان و بسیار نزدیک همچون همسران جانبازان برمی آید.
همسر فرد جانباز با آسیب‌دیدگی جانباز و هزینه‌های گزاف مادی و فرامادی آن در ارتباط نزدیک است و در نقش مراقبت‌کننده از جانباز، فراتر از وظایف همسری خود، به‌طور مستقیم تحت تاثیر دشواری‌های معمول کمک به فرد کم‌توان جسمی و روانی قرار می‌گیرد.
تحمل همین دشواری ها است که او را نیز همانند همسر مجاهدش در صف ایثارگران قرار داده و تداوم حیات جانباز و بقای خانواده را به نقش آفرینی دلسوزانه و شبانه روزی وی پیوند زده است.
لحظه ای که ۳۷ سال طول کشید!
همسر یکی از جانبازان ۷۰ درصد که همسرش دچار آسیب دیدگی های زیادی در دوران دفاع مقدس شده است، به خبرنگار ایرنا گفت: همسرم در عملیات حصر آبادان دست و بخشی از سمت راست بدنش را تقدیم خاک و میهن اسلامی کرده است.
مرضیه عباسی ادامه داد: سالیان متمادی افتخار همنشینی و پرستاری از همسرم را داشته ام و اکنون به خود می بالم که توانسته ام اینگونه دین خود را به کشورم ادا کنم.
وی درد و رنج آثار سلاح های جنگی و شیمیایی بر پیکر همسرش را غیرقابل توصیف دانست و بیان کرد: زندگی با یک فرد جانباز مشکلات فراوانی دارد و همسران جانبازان در صورتی می‌توانند در زندگی مشترک دوام بیاورند که صبری زینب وار داشته باشند.
این همسر جانباز با اشاره به ۳۹ سال زندگی مشترک با همسرش، تصریح کرد: واقعا چنین زندگی ای سخت و طاقت‌فرسا است، اما تنها چاشنی عشق و ایثار است که بر توان همسران جانبازان افزوده و طی این مسیر دشوار را بر آنان هموار می کند.
عباسی عنوان کرد: بسیاری از جانبازان ۷۰ درصد به دلیل میزان بالای آسیب دیدگی، از همان ابتدای جوانی مجبور به ماندن در منزل شده اند و همسران آنان فداکارانه و ایثارگرانه همانند پروانه دور آنان می گردند و مراقب احوال آنان هستند.
این همسر جانباز با اشاره به اینکه همسرش ۳۷ سال است که درگیر دردها و بیماری های مختلف است، گفت: بارها همسرم در بیمارستان بستری شده و دوران سختی از بیماری را گذرانده است، اما من حتی یک لحظه هم او را تنها نگذاشته‌ام و همیشه در کنارش بوده ام.
این بانوی ۶۰ ساله با بیان اینکه بابت این اقدامات، منتی بر کسی ندارد، بیان کرد: بسیاری از محدودیت ها، جزیی از زندگی همسران جانبازان شده است و در این خصوص هیچ گلایه ای ندارند.
وی افزود: محدودیت در تردد در دوران کرونا، بسیاری از مردم را کلافه و ناراحت کرده بود، و این در حالی است که همسران جانبازان سالیان زیادی است که به دلیل شرایط خاص همسرانشان با این وضعیت و محدودیت ها زندگی می کنند.
همسری توامان با پرستاری
در تقسیم کار سنتی در خانواده، رتق و فتق امور خانه بر عهده زن است و مرد نیمی از ساعات روز در خانه حضور ندارد، اما در خانواده‌های جانبازان، مرد ممکن است نه تنها بازنشسته و ازکارافتاده باشد بلکه خود نیازمند مراقبت و پرستاری نیز هست و البته این قشر برحسب نوع جانبازی و توانایی جسمانی با هم تفاوت دارند و نوع پرستاری مورد نیاز آنها به خصوص جانبازان دارای آسیب نخاعی متفاوت است.
همسر یکی از جانبازان قطع نخاع به خبرنگار ایرنا گفت: لحظه لحظه ۳۲ سال زندگی من در کنار یک جانباز، خاطرات زیبا بوده است و امروز من هر آنچه دارم به واسطه همین همنشینی و مراقبت هایی است که سالها از روی عشق و وظیفه انجام داده ام.
خدیجه رضوی ادامه داد: خوشحالم که در طول این سالها در کنار جانبازی زندگی کرده ام که سلامت خود را در راه دین و سرزمین و ناموس خویش فدا کرد و سالهای سال، دردها و آلام خود را با لبخند مرهم گذاشت و برای رضای خدا صبوری پیشه کرد.
وی همسر خود را الگوی صبر و ایثار توصیف کرد و گفت: باید قدر لحظات زندگی با ایثارگران را دانست، در سایه زندگی با این عزیزان است که می توان مراتب رشد و تعالی را پیمود و صبر و ایثار را به خوبی از ایشان آموخت.
این همسر جانباز با اشاره به وضعیت همسرش، اظهار کرد: همسرم حتی از انجام امور نظافت شخصی خود ناتوان است و برای حرکت و جابه جایی بین تخت و ویلچر نیاز به کمک دارد. همسرم به دلیل ضایعه نخاعی از گردن به پایین فلج است، هیچ کنترلی بر اعضای بدن خویش ندارد و در کوچکترین کارهای شخصی خود نیازمند کمک است.
رضوی گفت: بسیاری از مردم، ما همسران جانبازان را به عنوان پرستار آنان می شناسند اما واقعیت این است که این جانبازان هستند که با روح بلند خویش از ما پرستاری می کنند و با منش و رفتار بزرگ منشانه، موجب رشد معنوی و روحی ما می شوند.
این همسر فداکار یکی دیگر از مشکلات همسران جانبازان را ساعات طولانی مراقبت روزانه دانست و گفت: برخی همسران تنها در ساعات اندکی می‌توانند شوهر خود را در خانه تنها بگذارند، در عین حال در کنار رتق و فتق امور همسر خویش، پیگیر امور اداری و درمان وی نیز هستند که این بر دغدغه‌های همسران جانبازان می‌افزاید.
این بانوی ایثارگر ۶۸ ساله ادامه داد: ساعات طولانی پرستاری از همسر، فراتر از مراقبت از فرد بیمار یا از کارافتاده است، چرا که بی وقفه بودن پرستاری برای سالهای متمادی، موجب فرسودگی جسمی، کمر درد، دیسک کمر و آرتروز گردن می شود که البته هیچ شکایتی از آن ندارند و به پرستاری از یادگاران دفاع مقدس افتخار می کنند.
پرستاران اسوه صبر و مقاومت هستند و همسران جانبازان پرستاران گمنامی هستند که به طور شبانه‌روزی و بدون استراحت در خدمت همسران خود بوده و با عشق و صبر فراوان به آنان ارائه خدمت می‌کنند و در تلاش هستند فرزندانی صالح و پاک تحویل جامعه دهند تا ادامه دهنده راه پدران ایثارگر خود باشند.
ولادت حضرت زینب (س) و روزهای بزرگداشت مقام پرستار، فرصت مغتنمی است که این فرشته های زمینی نیز از یاد نروند و یاد و خاطره یک عمر ایثارگری آنان گرامی داشته شود.