به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا از «فیز»، اما با وجود این یافته جالب توجه، دانشمندان مسئول این تحقیقات در عین حال تاکید می‌کنند که این مساله به هیچ وجه نباید به این معنی تلقی شود که دولت‌های جهان می‌توانند پای خود را از روی ترمز تعهدات برای کاهش هر چه سریعتر انتشار گازهای کربنی بردارند. صرفا کاشت درختان بیشتر و محافظت از گیاهان موجود یک راه حل جادویی نیست اما این تحقیقات بر مزایای متعدد حفظ گیاهان تاکید می کند.
دکتر یورگن کنائر مسئول این تیم تحقیقاتی در موسسه محیط زیست «هاکسبری» در دانشگاه سیدنی غربی می گوید: گیاهان مقادیر قابل ملاحظه‌ای از دی اکسید کربن را هر سال جذب می‌کنند و از این طریق تاثیرات مضر تغییرات آب و هوایی را کاهش می‌دهند اما اینکه گیاهان در آینده تا چه حد می توانند به جذب دی اکسید کربن ادامه دهند، مورد تردید بوده است.
به گفته کنائر، ما مشخص کردیم که یک مدل آب و هوایی مستقر و مورد استفاده برای پیش‌بینی‌های آب و هوایی جهانی مانند IPCC، با درنظرگرفتن فرآیندهای فیزیولوژیک مهم مانند فتوسنتز گیاهان، جذب قوی‌تر و مداوم کربن را تا پایان قرن ۲۱ پیش‌بینی می‌کند.
فتوسنتز کلمه علمی برای فرآیندی است که طی آن گیاهان دی‌اکسیدکربن را به قندهای مورد نیاز برای رشد و متابولیسم تبدیل می‌کنند.
با این حال این تاثیر مفید ممکن است برای همیشه دوام نداشته باشد و مشخص نیست که گیاهان چگونه به تغییرات دمایی آینده واکنش نشان خواهند داد. دانشمندان بر این گمان بوده اند که تغییرات آب و هوایی شدید مانند خشکسالی‌های شدیدتر و گرمای شدید می‌تواند بطور مثال ظرفیت جذب دی‌اکسیدکربن در اکوسیستم های زمینی را تضعیف کند.
اما دانشمندان در این تحقیق جدید با مطالعه مدل‌سازی مشخص کردند که ظرفیت جذب دی‌اکسیدکربن گیاهان در جهان بیشتر خواهد شد.
«سیلویا کالدارو» استادیار دانشکده علوم طبیعی «ترینیتی» که در این مطالعه مشارکت داشته است، نیز می گوید: با توجه به نقش اکثریت مدل‌های بیوسفر زمینی مورد استفاده برای ارزیابی جذب کربن جهانی ممکن است که ما تاثیرات تغییرات آب و هوایی بر گیاهان و همچنین مقاومت گیاهان در برابر این تغییرات را کمتر از حد واقعی آن ارزیابی کرده باشیم.
وی افزود: ما اغلب فکر می‌کنیم که مدل های آب و هوایی بیشتر مربوط به فیزیک است اما زیست شناسی هم نقش بزرگی ایفا می کند و این چیزی است که باید آن را در نظر بگیریم. یافته‌های ما نشان می دهد که رویکردها و راه حل های مبتنی بر طبیعت مانند افزایش جنگل ها می توانند تاثیر بیشتری در کاهش تغییرات آب و هوایی داشته باشند.