به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا از دانشگاه صنعتی امیرکبیر، علیرضا رهایی در دومین اجلاس هم‌اندیشی توسعه همکاری با سازمان‌ها و مجامع علمی بین‌المللی با طرح این پرسش که از ظرفیت طرح‌های بین المللی چگونه می‌توانیم برای حل مشکلات طرح‌های کلان ملی استفاده کنیم؟ اظهار داشت: این طرح‌ها می‌تواند در کنسرسیوم های دانشگاهی انجام شود. چهار دهه بعد از پیروزی انقلاب رشد عالی در حوزه‌های مختلف آموزشی داشتیم، اما در کنار این فعالیت‌های آموزشی بعضی فعالیت‌های پژوهشی نیز در کشور شکل گرفت و به طور پراکنده در دانشگاه‌ها و مراکز پژوهشی انجام شد.
وی افزود: البته هیچ یک از طرح‌های پژوهشی فوق، محوریت کلان نداشت تا اینکه حدود سال های ۹۰ اتفاق خوبی با عنوان گردهمایی دانشگاه ها و مراکز صنعتی در کشور افتاد. این گردهمایی باعث شد نیازهای کلان کشور شناسایی شود به طوری که نزدیک به چند صد عنوان بررسی و در نهایت ۴۳ طرح کلان ملی استخراج و تصویب شد.
سرپرست دانشگاه صنعتی امیرکبیر ادامه داد: در سال ۹۰ عزم جدی بین مسئولان جمهوری اسلامی وجود داشت تا بر اساس آن طرح‌های کلان ملی که در واقع نیازهای بزرگ و کلان کشور بود، در مراکز آموزشی و علمی به عنوان کنسرسیوم همکاری بین دانشگاهی همراه با مراکز صنعتی شود.
رهایی تاکید کرد: در دانشگاه صنعتی امیرکبیر توانستیم در ۱۶ طرح کلان ملی که اغلب در حوزه هوا و فضا، پرتاب ماهواره، اعزام موجود زنده به فضا، سیستم های دفاعی سایبری، ذخیره سازی نفت و غیره بودند، فعال شویم و همه این موارد طرح‌ها بزرگی بود که به عنوان همکاری بین دانشگاهی در کنار صنعت اجرا شد.
وی یادآور شد: با وجود توفیقات حاصل شده در این زمینه، در مسیر اجرای طرح‌های فوق با مشکلاتی برخورد کردیم. مثلا در ارتباط با توسعه فناوری‌های مربوط به ماهواره با مشکلاتی از بعد فناوری و پرتاب در مراحل ساخت مواجه شدیم که برای رفع آن سراغ همکاری‌های بین المللی اعم از روسیه، هند، آفریقای جنوبی، چین و غیره رفتیم، مذاکراتی نیز آغاز شد که البته به دلایل شرایط تحریمی آن دوران موفقیت خوبی در این حوزه کسب نکردیم و همکاری جدی حاصل نشد. در نهایت به این نتیجه رسیدیم که توان ملی را باید تقویت کنیم.
رهایی گفت: پیمان بریکس یک ظرفیت بزرگ برای انجام همکاری‌های بین المللی در ایران است. در کنار آن پیمان شانگهای نیز به عنوان یک پیمان امنیتی، اقتصادی و فرهنگی می تواند با وجود عضویت دو قدرت بزرگ بین المللی مثل چین و روسیه ظرفیت بزرگی ایجاد کند؛ عضویت در این دو پیمان یک موفقیت بزرگ برای کشور است.
وی تاکید کرد: اگر امروزه به سمت ساخت هواپیما با اندازه متوسط و ساخت پرتابگر ماهواره در ارتفاع بالا، حرکت کنیم باید از توان ملی و ظرفیت دانشگاه ها استفاده شود. اگر بخواهیم دو فهرست از ظرفیت‌های دو پیمان فوق تهیه کنیم می بینیم این پیمان‌ها ظرفیت‌هایی در زمینه نجوم، مواد، بلایای طبیعی، فناوری اطلاعات و ارتباطات، انرژی های تجدید پذیر و تجدید ناپذیر، زیست پزشکی و غیره دارند که می‌توانند به دانشگاه‌ها در این زمینه‌ها کمک کند. ضمن اینکه می توانیم برای طرح‌های کلان ملی از ظرفیت این پیمان ها استفاده کنیم.