به گزارش خبرنگار معارف ایرنا، چند سالی است که طرح روستای قرآنی در کشور اجرا می شود و مدیران وقت معاونت قرآن و عترت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در گفت و گو با ایرنا به این موضوع اشاره کردند و نکاتی در این زمینه مطرح شد. مثلا در سال ۱۴۰۰ عبدالهادی فقهی زاده معاون وقت وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی از قابلیت های فراوان دست کم ۳۵ هزار روستا در کشور سخن گفت با این توضیح که هر سال ۱۰ روستای برتر قرآنی بر اساس شاخصه های تعریف شده شناسایی و معرفی می شود و این طرح در راستای ایجاد پایگاه هایی جدی تر برای ترویج گفتمان قرآنی و ساماندهی فعالیت های پراکنده قرآنی خواهد بود.
در همان سال روستاهای اندبیل از استان اردبیل، بیلند از استان خراسان رضوی، چارک از استان بوشهر، قراخیل از استان مازندران، محمدآباد از استان فارس، ده عرب از استان یزد و فردو از استان قم به عنوان روستاهای قرآنی معرفی شدند و سخن از این بود که ۷۵۰ روستای کشور با هدف انتخاب به عنوان روستای قرآنی مدارک خود را به دبیرخانه این طرح ملی ارسال کرده اند تا در نهایت ۱۰ روستا به عنوان روستای قرآنی معرفی شود. البته به گفته مرتضی خدمتکار مدیر کل وقت دفتر تبلیغ و ترویج معاونت قرآن و عترت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی اطلاعات هزار و ۹۷ روستا از سوی دهیاران در سامانه به ثبت رسید و مستندات مربوطه بارگذاری شده بود و هیات های انتخاب استانی کار خود را با همکاری دستگاه هایی مانند استانداری ها، ستاد هماهنگی کانون های فرهنگی هنری مساجد کشور و سازمان دارالقرآن الکریم آغاز کردند و تمام استان ها مکلف شدند حداکثر تا سه روستا را به عنوان روستای قرآنی معرفی کنند.
با این حال ۳۷ روستا در سال ۱۴۰۰ از سوی ۲۵ استان معرفی شد که از این میان ۱۸ استان توانستند ۵۰ درصد امتیاز یعنی ۱۰۰ امتیاز را کسب کنند و در نهایت همین هفت روستا به عنوان روستای قرآنی معرفی شدند.
خدمتکار در گفت و گو با ایرنا به شرایط روستاهایی که به عنوان روستای قرآنی معرفی می شوند هم اشاره کرد و گفت فرهنگ عمومی دینی مانند مسجد، کتابخوانی، ایثارگران و شهدا به عنوان شاخص اول، آموزش و پژوهش قرآنی به عنوان شاخص سوم، تبلیغ و ترویج قرآنی به عنوان شاخص سوم و شاخص چهارم نیز کاهش آسیب های اجتماعی است. به عبارت دیگر میزان ضریب آسیب های اجتماعی را به حوزه فرهنگ دینی ارتباط دادیم. یعنی فقط برگزاری یک محفل قرآنی یا داشتن یک موسسه قرآنی نمی تواند نشان دهنده تحقق فرهنگ قرآنی باشد.
هدف از اجرای طرح روستای قرآنی بیش از هر چیز الگوسازی بوده تا روستاهای شاخص که در حوزه فعالیت های قرآنی و فرهنگ قرآنی پیشگام هستند، به مردم معرفی شود و یک جریان سازی در کشور به راه بیافتد. در همین راستا اعطای نشان روستای قرآنی و حمایت ویژه برای توسعه فعالیت های قرآنی این روستاها در سال ۱۴۰۰ در نظر گرفته شد اما آیا در عمل این حمایت ها صورت گرفت تا با ایجاد یک شبکه، روستاهای قرآنی به تبادل تجربیات و ایده ها بپردازند و از ظرفیت های یکدیگر استفاده کنند؟
حمایت از طرح های قرآنی در دولت سیزدهم به عنوان یکی از ویژگی های دولت مردمی شناخته می شود به گونه ای که محمدمهدی اسماعیلی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی شهریور سال گذشته ضمن سفری که به روستای قرآنی سوها در شهرستان نمین داشت، در حمایت از این طرح گفت «همه حافظان و قاریان قرآن این روستا را عضو صندوق اعتباری هنر کردیم.» روستای سوها ۳۰۰ حافظ قرآن دارد که ۲۶ نفر از آنها حافظ کل قرآن هستند. البته این آمار مربوط به یک سال پیش است و باید دید مربیان قرآنی این روستا چند حافظ تربیت کرده اند.
علیرضا معاف معاون قرآن و عترت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دی ماه سال گذشته ضمن ارائه گزارشی از عملکرد معاونت قرآن به سفر وزیر ارشاد اشاره کرد و گفت که به ادارات کل ارشاد استان ها نامه داده تا روستاهای منتخب خود را معرفی کنند و درباره فلسفه ادامه اجرای این طرح گفت «مهمترین فایده اجرای چنین طرح های تبلیغی ترویجی، ایجاد رونق در روستا و استان است و در سطح ملی نیز جلوه ای از رسوخ قرآن در عمق روستاها و دین مردم را به نمایش می گذارد.»
حالا بعد از یک سال در پیگیری ادامه این طرح متوجه شدیم که طرح روستای قرآنی با چالش هایی در اجرا روبرو شده و قائم مقام معاون قرآن و عترت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی گفته است که این طرح در حال بررسی است و هنوز به نتیجه نرسیده است.
محمدمهدی عزیززاده با اشاره به بازنگری طرح های روستای قرآن، پایتخت قرآن، پایتخت صحیفه سجادیه و پایتخت نهج البلاغه گفت: این طرح ها در حال بازنگری است. چون روستای قرآن در سال اول اجرای خوبی داشت؛ بر خلاف پایتخت نهج البلاغه و پایتخت صحیفه سجادیه که اجرای آن ها در سال اول، تجربه خوبی نبود ولی روستاهای قرآنی طرح خوبی بود.
وی افزود: البته این طرح در اصل آن و انتخاب شهر و روستا در حوزه برنامه ریزی ما محل چالش و گفت و گو است و به نتیجه ای نرسیده ایم که آیا در این شرایط، اولویت ما هست یا نه. زمانی پایتخت معرفی کردن برای کتاب و سایر موضوع ها جریان داشت ولی اکنون اینگونه نیست که مثل سابق موجی به راه بیافتد. الان تمرکز در فضای مجازی و تولید محصول است و چالش ما در اجرای روستای قرآنی در مبانی است که هنوز به نتیجه نرسیده است.