کیمیا حسینی در گفت وگو با خبرنگار سینمایی ایرنا با بیان اینکه اولین تجربه سینمایی خود را با حضور در فیلم جدایی نادر از سیمین شروع کردم و این فیلم برنده خرس نقره‌ای شصت و یکمین جشنواره برلین شد، افزود: بعد از همکاری با اصغر فرهادی شرایط و بستر برای ادامه دادن مسیر بازیگری فراهم شد و دومین تجربه هنری خودم را با بازی در فیلم سلام بر فرشتگان به کارگردانی فرزاد اژدری شروع کردم و برای این فیلم هم برنده پروانه زرین بهترین بازیگر کودک و دیپلم افتخار بهترین بازیگر دختر کودک شدم.
این بازیگر جوان سینما توضیح داد: به طور کلی از کودکی فعالیت هنری داشتم و همکاری های متعددی با افراد مختلف داشتم؛ از جمله سریال (شاهگوش) داوود میرباقری،(بادیگارد) ابراهیم حاتمی کیا، (خانوم) تینا پاکروان،(آااادت نمیکنیم) ابراهیم ابراهیمیان و... ۱۲ سال فعالیت سینما،تئاتر و تلویزیون داشتم و سعی کردم در این مسیر با کمک نبوغ خود و راهنمایی خانواده و دوستان انتخاب های درستی داشته باشم.
حسینی تاکید کرد: در حال حاضر مشغول هنری دیگر هستم و به فعالیت در حوزه موسیقی می‌پردازم.
وی درباره فعالیت و ادامه دادن فرآیند بازیگری در سینمای کودک و نوجوان اظهار کرد: در سینمای ایران به وضوح خلأ محتوای مناسب و درست برای کودک و نوجوان دیده می شود و ما سینمای نوجوان قوی نداریم.
بازیگر فیلم جدایی نادر از سیمین تصریح کرد: بیشتر محتوایی که در سینمای کودک و نوجوان تولید می شود صرفا به اسم کودک و نوجوان است و هدف و مقصود چیز دیگری است.
حسینی گفت: از چند دهه گذشته تا به کنون می توان بررسی کرد که اندک فیلمسازان و سینماگران ایرانی بودند که وقت خودشان را در مسیر سینما کودک و نوجوان گذاشته اند و دغدغه آنها تولید محتوا برای کودک و نوجوان بوده است.
وی عنوان کرد: به عنوان کسی که از کودکی پا به عرصه بازیگری گذاشته و کودکی و نوجوانی خود را در این مسیر قرار داده توقع می رود که به آینده کاری من نسبت به بقیه هم سن و سالان بیشتر توجه شود؛ اما متاسفانه فیلمسازان و سینماگران ما فراموشکار هستند و اغلب این موضوع برایشان چندان اهمیتی ندارد.
این بازیگر تاکید کرد: وقتی یک فیلمساز انتخاب می کند که از سنین کم با یک کودک همکاری خود را آغاز کند، در واقع در قبال آن کودک مسئولیت و تعهداتی دارد و هنگامی که آن همکاری تمام می شود نباید آن وظایف را فراموش کند.
حسینی تصریح کرد: در حال حاضر مدتی است که خود من از فضای سینما دور شدم و به شخصه این انتخاب شخصی ام نبوده و متاسفانه به جهت همین بی توجهی و ناآگاهی از این مسیر فاصله گرفتم. گاه این بی توجهی می‌تواند عواقب خوبی برای من بازیگر که از سنین کم شروع به فعالیت کرده نداشته باشد.
وی گفت: به طور مثال می‌توانیم ببینیم که خیلی از بازیگران کودکی که ما در فیلم های دهه ۶۰ و ۷۰ با آن ها خاطره داریم، حتی در حال حاضر نام آن هارا نمی دانیم و از سرنوشت آنان بی اطلاع هستیم.
این بازیگر تصریح کرد: ما نمیدانیم که (خواهران غریب) کجا هستند، چه بر سر (باشو غریبه کوچک) آمد و (بچه های آسمان) در حال حاضر مشغول چه کاری هستند؟ شاید به لفظ و گفتار اشاره به این قضیه آسان باشد ولی به وضوح می‌توان دید که صرفا به خاطر یک عدم توجه ساده سرنوشت تمامی این افراد عوض شده و چقدر می تواند تاثیر روحی و روانی بگذارد.
حسینی یادآور شد: معتقدم که اگر فیلمسازی این اجازه را به خود می‌دهد که مسیری جدید برای یک کودک یا نوجوان در دنیای بازیگری ایجاد کند، این مسئولیت را بپذیرد و بعد از پایان پروژه آن فرد را به حال خود رها نکند، چون در آن سن و سال هر اتفاقی بی افتد بیشتر تاثیر را در ناخودآگاه فرد خواهد داشت و هزار امید و آرزو شکل می‌گیرد اما دریغ از به وقوع پیوستن و جز تروما و آسیب روحی چیز دیگری به جای نمی گذارد.
بازیگر فیلم سلام بر فرشتگان اظهار کرد: در نهایت از دوستان و همکاران سینماگر و فیلمسازم خواهشمندم اگر فردی را به دنیای هنر معرفی می کنید، در آینده مسئولیت آن معرفی را هم پذیرا باشید و صورت مسئله را رها نکنید و هیچ اصراری نیست که با وجود این همه بازیگر مثل خودم که از کودکی در این مسیر فعالیت داشتند و با وجود موانع مختلف سال ها تلاش و زحمت کشیده اند، چهره ای جدید معرفی کنید که صرفا یک معرفی کننده استعدادی نو باشید.
حسینی تصریح کرد: باور کنید شما می توانید ثمره معرفی گذشته تان را شاهد باشید تا انتخاب کنید مجدد راهی جدید با آدمی جدید آغاز کنید؛ وقتی این همه استعداد معرفی شده و تثبیت شده در سینما ایران وجود دارد.
وی گفت: در نهایت امیدوارم به این مسئله بیشتر از قبل توجه شود، چند دهه است شاهد این مسئله هستیم و اصلاح آن می تواند به بهبود این عرصه در هر شاخه ای کمک کند.