به گزارش روز سه‌شنبه ایرنا، جنگنده‌های کره جنوبی، ژاپن و آمریکا ۲۹ آذرماه در واکنش به تهدیدات موشکی اخیر کره شمالی از جمله آزمایش موشک بالستیک قاره‌پیما اخیر توسط این کشور ، بر فراز آسمان شبه‌جزیره کره یعنی جایی که مناطق شناسایی پدافند هوایی کره جنوبی و ژاپن همپوشانی دارند به پرواز درآمدند.
در این رزمایش، جنگنده‌های اف-۱۵ کره جنوبی، اف-۱۶ آمریکا و جت‌های جنگنده اف-۲ ژاپنی دو بمب‌افکن «بی یک» را در یک پرواز اسکورت کردند.
بنابر اعلام ستاد مشترک ارتش کره جنوبی و آمریکا این رزمایش برای تقویت توانایی‌های سه کشور برای پاسخ به تهدیدات هسته‌ای و موشکی کره شمالی، از جمله شلیک موشک بالستیک قاره‌پیما با سوخت جامد و نشان دادن عزم قوی برای واکنش مشترک، برنامه‌ریزی شده بود.
به گفته ستاد مشترک، این سیزدهمین بار است که یک بمب افکن استراتژیک ایالات متحده، از جمله بی ۵۲ با قابلیت حمل کلاهک اتمی، در سال جاری در شبه جزیره کره یا منطقه مجاور آن مستقر شده است.
به گفته وزارت دفاع آمریکا، «بی یک» که دیگر قابلیت اتمی ندارد، در سال جاری پنج بار در منطقه شبه جزیره مستقر شده است.
پیشینه
این رزمایش هوایی سه جانبه همچنین جدیدترین رزمایش هوایی در نوع خود از زمانی بود که این سه کشور اولین رزمایش مستقل خود را در ماه اکتبر برگزار کردند.
از دیگر سو، کره شمالی روز دوشنبه (۲۷ آذر) در حضور کیم جونگ اون رهبر این کشور، یک فروند موشک بالستیک قاره‌پیمای «هواسونگ-۱۸» را آزمایش کرد که به گفته پیونگ یانگ هدف از آن ارسال هشداری «قوی» درباره اوضاع خطرناک در شبه‌جزیره کره بود.
به گزارش رسانه‌های خبری، کیم جونگ اون رهبر کره شمالی از این آزمایش ابراز رضایت کرده و اقدامات قوی‌تر در قبال اقدامات خصمانه علیه کشور خود را خواستار شد.
این در حالیست که این آزمایش و پرتاب موشکی از سوی پیونگ یانگ که روز به روز به شمار آن افزوده می شود، واکنش‌هایی را از سوی کشورهای منطقه به دنبال داشته است.
بنا به اعلام وزارت دفاع ژاپن، موشک بالستیک قاره‌پیمای کره شمالی بیش از یک هزار کیلومتر را در ۷۳ دقیقه با حداکثر ارتفاع ۶ هزار کیلومتر طی کرد. در صورت پرتاب در مسیر معمولی، برد این موشک ممکن است از ۱۵ هزار کیلومتر فراتر رود که کل خاک ایالات متحده را در بر می‌گیرد. این موشک در ۲۵۰ کیلومتری غرب جزیره اوکوشیری، خارج از منطقه انحصاری اقتصادی ژاپن سقوط کرد.
این پرتاب موشک کره شمالی در حالی انجام شد که پیشتر کیم تائه هیو معاون مشاور امنیت ملی کره جنوبی از احتمال پرتاب یک موشک بالستیک قاره‌پیما توسط کره شمالی در ماه جاری خبر داده بود.
این مقام امنیتی کره جنوبی همچنین اعلام کرد که سئول، واشنگتن و توکیو در طول یک سال سیستمی را برای به اشتراک گذاشتن اطلاعات هشدار در مورد زمان پرتاب موشک‌های کره شمالی به صورت بلافاصله و لحظه‌ای راه‌اندازی خواهند کرد.
در نهایت وزارت دفاع کره جنوبی در تاریخ ۲۸ آذرماه سال جاری از آغاز بکار سیستم مشترک کره جنوبی، آمریکا و ژاپن برای اشتراک‌گذاری اطلاعات به صورت لحظه‌ای درباره موشک‌های بالستیک کره شمالی، خبر داد.
وزارت دفاع کره جنوبی در بیانیه‌ای اعلام کرد: سه کشور سامانه‌ای را برای شناسایی و ارزیابی موشک‌های پرتاب شده توسط کره شمالی به طور لحظه‌ای ایجاد کردند تا قابلیت‌های خود را برای تأمین امنیت مردم بهبود بخشند.
این اقدام در حالی صورت گرفت که این کشورها در صدد تقویت همکاری‌های سه‌جانبه خود در بحبوحه آزمایش‌های موشکی پیونگ یانگ هستند. انتظار می‌رود این سامانه به سه کشور امکان دهد پرتابه‌های شلیک شده توسط کره شمالی را با سرعت و دقت بیشتری شناسایی و ردیابی کنند.
به گفته این وزارتخانه، قابلیت‌های این سیستم از طریق آزمایش‌های اولیه اخیر با موفقیت تأیید شده است و عملکرد آن رضایت‌بخش است.
این وزارتخانه همچنین تاکید کرد این سه کشور برنامه‌های چندساله‌ای را برای مانورهای نظامی سه جانبه تنظیم کرده‌اند که از سال آینده برای پاسخ بهتر به تهدیدات موشکی و هسته‌ای کره شمالی اجرا خواهند شد.
اهمیت موضوع
از دیگر سو، کره‌جنوبی برای تقویت سامانه دفاعی خود در مقابل آنچه تهدیدهای موشکی و هسته‌ای کره‌شمالی می‌نامد، ۸۷ میلیارد دلار تا سال ۲۰۲۸ سرمایه گذاری می‌کند.
وزارت دفاع کره‌جنوبی پیشتر از یک طرح پنج ساله برای ارتقای سامانه دفاعی رونمایی کرد که به ویژه بر روی راهبرد دفاعی سه محوره «زنجیره کشتار»، «دفاع موشکی و هوایی» (KAMD) و «تنبیه و تلافی گسترده» (KMPR) این کشور تمرکز دارد.
ارتش کره جنوبی بر اساس سیستم زنجیره کشتار قصد دارد به طور پیشدستانه منبع حمله احتمالی را مورد هدف قرار دهد درحالی که طبق محور دفاع موشکی و هوایی کنونی موشک‌های شلیک شده رهگیری می‌شوند، این راهبرد به دنبال خنثی کردن کنترل و فرماندهی دشمن است.
به گزارش شبکه خبری کی‌بی‌اس، در تاریخ ۲۷ آذرماه زیردریایی اتمی کلاس ویرجینیا یواس‌اس میسوری اس‌اس‌ان-۷۸۰ ایالات متحده وارد پایگاه دریایی بندر بوسان کره جنوبی شد.
این زیردریایی اتمی متعلق به اسکادران زیردریایی ۱ از ناوگان اقیانوس آرام نیروی دریایی ایالات متحده است.
سئول اعلام کرد که قصد دارد تبادلات و همکاری بین نیروی دریایی کره جنوبی و ایالات متحده را ارتقاء دهد و با ورود این زیردریایی، موقعیت دفاعی ترکیبی ارتش کره جنوبی و نظامیان آمریکایی مستقر در این کشور را تقویت کند.
ورود این زیردریایی اتمی حدود سه هفته پس از آن صورت می‌گیرد که زیردریایی اتمی ایالات متحده یواس‌اس سانتافه (USS Santa Fe) در ۲۲ نوامبر (اول آذر) در یک پایگاه دریایی در جزیره ججو کره جنوبی پهلو گرفته بود.
در تاریخ ۲ آذرماه جاری نیز با افزایش تنش ها در شبه جزیره کره میان واشنگتن و پیونگ یانگ، یک زیردریایی دارای قدرت اتمی آمریکا وارد کره جنوبی شد.
فرماندهی نیروی دریایی آمریکا در کره جنوبی با انتشار بیانیه ای اعلام کرده است زیردریایی مدل ویرجینیا که دارای قدرت حملات اتمی است، از برنامه های نظامی آمریکا در این کشور و منطقه پشتیبانی می کند و زیردریایی «یو اس اس می‌سی‌سی‌پی» آمریکا با هدف تقویت تبادلات میان نیروهای دریایی دو کشور در جزیره جیجو کره جنوبی پهلو گرفته است.
این بیانیه با اشاره به ارتباطات بسیار نزدیک نظامی میان دو کشور مدعی شد که پهلو گرفتن زیردریایی بخشی از اقدامات آنها برای حراست از صلح و امنیت منطقه است.
نیروی دریایی آمریکا می گوید که این زیردریایی، پیشرفته ترین زیردریایی دنیا به حساب می آید که قابلیت رادارگریز بودن دارد و با ۱۵۰ خدمه به کره جنوبی آمده است.
این زیردریایی هفت هزار و ۸۰۰ تنی اصولا در پایگاه هاوایی آمریکا قرار دارد و دارای ۱۱۴ متر طول و بیش از ۱۰ متر عرض است و می‌تواند تا عمق ۲۵۰ کیلومتری زیر آب با سرعت ۲۵ مایل دریایی شناور باشد
ارزیابی
در شرایطی که تنشها در شبه جزیره کره به شدت افزوده می‌شود، اهمیت حفظ صلح و ثبات در این منطقه از اهمیت بسیاری برخوردار است.
بدون شک تبدیل منطقه به انبار باروت و برگزاری رزمایش با حضور نیروهای خارجی، گزینه مناسبی نیست.
به باور کارشناسان، گزینه نظامی هرگز راه حل مناسبی برای حل و فصل تنشها در شبه جزیره کره نیست و مسائل بایستی از طریق گفت وگوهای دیپلماتیک بین دو کره حل شود.
تداوم تنش‌های نظامی نه تنها موانع ارتباطات موثر و مذاکرات سازنده را افزایش می‌دهد، بلکه به مخاطرات بیشتری نیز منجر می‌شود.
در این راستا، همکاری همه طرف‌ها با هدف کاهش تنشها، حیاتی است.
نگاهی به تاریخ تحولات بین المللی در جهان نشان می دهد حضور نظامی نیروهای خارجی راه حل مناسبی برای حل مشکلات داخلی نیست و فقط به بروز بی‌ثباتی و تشدید تنشها می انجامد.
لذا، برای حفظ صلح و ثبات در این منطقه، لازم است که تمرکز بیشتری بر گفت‌وگوهای دیپلماتیک شود و همه طرف‌ها با همکاری با یکدیگر به دنبال دستیابی به راه‌حل‌های مشترک باشند.