به گزارش ایرنا از روابط عمومی کاخ موزه سعدآباد، این کاخ این روزها میزبان پنجمین نمایشگاه انفرادی نقاشی های راستین با عنوان CI ۱۱۰۲ است. راستین مولایی زاده 11 ساله و اوتیستیک است و در این مجموعه با رویکردی واقع گرا مکانیسم پرتابگرهای فضایی را به تصویر کشیده است. آنچه که در آثار راستین خود نمایی می کند، تسلط او بر همزمانی رویداد و یکپارچگی عناصر بصری با آن است. نمایش جزییات حرکت در رویداد پرتاب با اشاره های تصویری غافلگیر کننده ای همراه است و این حد از واقع گرایی بصری، قرابت خاصی با مستندهای فضایی دارد.
IC 1101، نام کهکشانی غول آساست که 50 برابر کهکشان راه شیری وسعت دارد و در فاصله ۱/۷ میلیارد سال نوری با زمین قرار دارد و راز عظمتش در سیاه‌چاله عظیمی است که در عمق آن جای دارد و قدیمی ترین و درخشانترین ستارگان شکل یافته پس از بیگ بنگ (انفجار بزرگ) را به گرانش خود کشانده است. رها مختاری مادر راستین معتقد است که تشابهی در این که ما این کهکشان را به عنوان یک ناظر زمینی به اندازه یک ستاره کم‌سو در آسمان می بینیم با وضعیت اوتیسم وجود دارد. چرا که فاصله زیاد ما با شناخت دنیای اوتیزم ها باعث شده که از قابلیت های منحصر به فرد آنها که اتفاقا به دلیل همان ناهماهنگی های عصبی در آنان پدیدار می شود، غافل بمانیم.
به موازات این نمایشگاه عمارت نوفل لوشاتو نیز در حمایت از اوتیسم، میزبان همایش ذهن شگفت انگیز بود که در آن رضا خامکی پژوهشگر و فوق لیسانس عصب شناختی که خود یک آسپرگر (اختلالگر رشد عصبی) هم هست با طرح مسئله جنبش نورودایورسیتی ( تنوع عصبی ) به برابری و شمول و عدم قضاوت در این نظریه اشاره کرده و ضمن تایید جنبه هایی از آن، نقدهایی را نیز به آن وارد دانست.
دیگر سخنران این همایش عبدالرحمان نجل رحیم با اشاره به رویکرد جوامع پس از صنعتی شدن در مقوله اوتیسم، رشد فزاینده آمار افراد مبتلا به اوتیسم را مورد توجه قرار داد و زیرساخت های زیست اجتماعی این افراد را در شکل رایج به چالش کشید .
پنجمین نمایشگاه انفرادی نقاشی های راستین با عنوان CI ۱۱۰۲ تا دوشنبه ۱۱دی در مجموعه تاریخی سعدآباد دایر است.
در توضیح نمایشگاه «رِگولوس» آمده است: راستین مولایی زاده دی ماه ۱۳۹۱ در تهران متولد شد. کودکی بسیار شاد اما با تاخیرهای رشد حرکتی و کلامی مواجه بود، در دو سال و هشت ماهگی تشخیص اوتیسم ناشناخته (PDD NOS) گرفت و بلافاصله درمان او آغاز شد.
راستین از سه سالگی تجربه‌های بسیار متنوعی برای دست ورزی در خانه داشت و امکاناتی در این خصوص در اختیارش قرار گرفت و طی مدت کوتاهی به رابطه هندسی اشیا علاقه نشان داد و با هر شکل هندسی به چیدمانی خلاقانه دست یافت.
پس از آن با گِل و خمیر، اشکال مورد علاقه‌اش که عموماً ستاره دریایی، عروس دریایی، ماهی و زیردریایی بود را ساخت و در چهار سالگی شروع به نقاشی روی سطح تمامی دیوارهای خانه کرد. مرحله بعدی، نقاشی با ماژیک روی کل سطوح سرامیک خانه بود و بعد از ۶ ماه شروع به نقاشی روی کاغذ کرد.
سوژه‌های آثار راستین به تدریج متنوع‌تر و قلعه‌های متنوع هم به تصاویرش اضافه شد. در ۶ سالگی به شاتل فضایی علاقه‌مند شد و این سرآغاز اشتیاق بی پایانش به فناوری فضایی شد. به این ترتیب مستندهای علمی فضانوردی و روند پرتاب، جزو برنامه‌های ثابت مورد علاقه‌اش بود و کتاب‌های بسیاری هم با تصاویر مرتبط در اختیارش قرار داده شد.
راستین به جز طراحی، علاقه وافری به ساخت پرتابگرها داشت و با لِگو، مقوا، قوطی و هر ابزاری که این فضا را برایش تداعی می‌کرد، به ساخت سه بعدی آن می‌پرداخت. علایق راستین، محدود اما افراطی بود و موضوع تمامی علایقش علمی بود. با مهندسی معکوس، سعی در شناخت مکانیسم اسباب‌بازی‌هایش داشت و بی‌وقفه در حال طراحی و ساخت آنها بود.
در هفت سالگی دروس مدرسه را در خانه سپری کرد و با اشتیاق وصف ناپذیری در یک پژوهشسرای مجهز در مشهد دوره‌های روباتیک و نجوم و آزمایشگاه‌های علمی را در کنار دوره آموزش زبان انگلیسی آغاز کرد.
نخستین نمایشگاه انفرادی راستین، خرداد ۱۴۰۲ در هنرخانه درخت با عنوان «آپورچونیتی»، دومین نمایشگاه انفرادی در تیر امسال در هنرخانه بن‌بست با عنوان «سیارک نادری ۵۵۱۵» و سومین نمایشگاه انفرادی در شهریور امسال در گالری کتابخانه مرکزی امام خمینی(ره) مشهد با عنوان «پولاریس» برگزار شد.