به گزارش خبرنگار ایرنا , تاریخ در روز سیزدهم رجب سال ۳۰ عام الفیل، رخدادی بس عجیب و عظیم را ثبت کرده که هرگز در ادوار و اعصار، سابقه نداشته و بعدها نیز تکرار نشده است.
این رخداد حیرت افزا درخشش نخستین نور جمال علی (ع) از داخل کعبه بود که نشان فضیلت منحصر به فرد مولود خانه خداست و پدر آن نازنین تاریخ، عمران معروف به ابوطالب، حامی بزرگوار رسول خدا (ص) و مادر پاکدامن او فاطمه دختر اسد فرزند هاشم بود که از نخستین زنانی بوده که به پیامبر اکرم (ص) ایمان آورده بود.
شیخ مفید متکلم و فقیه مشهور امامیه در قرون چهارم و پنجم هجری قمری ولادت امام علی(ع) در کعبه را از فضائل مختص آن حضرت دانسته که قبل از آن برای کسی اتفاق نیفتاده و پس از آن هم اتفاق نخواهد افتاد.
در اعجاب و عظمت ولادت مولا علی (ع) در خانه خدا منابع شیعه و سنی اتفاق نظر دارند و حداقل ۱۶ منبع اهل سنت و ۵۰ منبع اهل تشیع نقل کرداند که امام علی(ع) در کعبه متولد شده است و گزارش تولد او در کعبه را متواتر یعنی واقعه ای که به تکرار ذکر شده، دانسته‌اند که البته درباره جزئیات آن اختلاف نظرهایی وجود دارد.
حداقل ۱۶ منبع اهل سنت و ۵۰ منبع اهل تشیع نقل کرداند که امام علی(ع) در کعبه متولد شده است و گزارش تولد او در کعبه را متواتر یعنی واقعه ای که به تکرار ذکر شده، دانسته‌اند.
جای اعجاب اینجاست که حضرت مریم (س) با آن عظمت که به تصریح قرآن، معصومه بوده و فرزند او از پیامبران اولوالعزم است، وقتی درد زایمان را حس می‌کند، به او دستور داده می‌شود محراب و عبادتگاه را ترک گوید و به نقطه ای دوردست پناه برد زیرا عبادتگاه محل زایش فرزند نیست.
اما واحیرتا که مادر مولا علی (ع) را به درون مقدس ترین عبادتگاه‌ها یعنی کعبه فرا می‌خوانند و دیوار به اعجاز شکافته می‌شود تا فاطمه بنت اسد برای زایمان وارد خانه کعبه شود.
شاید این واقعه، نمادی است تا ما را متذکر سازد که مرکز و محور اندیشه توحیدی و عبودیت به درگاه خدای حکیم، همانا امامت و ولایت است و این دو از هم قابل انفکاک نیستند و در واقع هر هنگام که به نماز قیام می‌کنیم و جانب قبله رخ می‌نماییم، امام علی (ع) را نیز یاد می‌کنیم که نخستین نور هدایت است.
طبیعی است که ویژگی‌ها و مکارم خاص آن حضرت سبب غلیان عشق و عاطفه در نهاد انسانها نسبت به ایشان و مقام رفیع امامت و ولایت او شده است و این دلدادگی و تعلق خاطر، در آینه شعر و ادب نیز بازتاب‌های قابل توجهی یافته است و شعرا و سخن سرایان مسلمان و حتی غیر مسلمان، زبان به مدح حضرت علی (ع) گشوده اند.
ماه را گفتم: رُخت تشبیه حیدر می‌شود
گفت: کی ماهی به خورشیدی برابر می‌شود
کعبه را گفتم: به ابراهیم نازی یا علی؟
گفت: با مولا شکوه من فزون تر می‌شود
می‌گشاید کعبه، در را پیشواز مادرش
در کجا این منزلت بر کس مُقدر می‌شود
"عیسی پاشاپور"
نهاد بنت اسد پا به کعبه مقصود
که تا نهد اسداللّه پا به ملک وجود
علی ولیّ خداوندگار، ربّ ودود
ز امر صانع کلّ کردگار غیب و شهود
"محمد علی مردانی"
از امر حق به خانه حق شد ولادتت
تا حق شود ز جلوه تو جلوه گر، علی!
از یمن مقدم تو حرم گشت محترم
ای داده از تو نخل ولایت ثمر، علی
"ژولیده نیشابوری"
راد مرد سترگ تاریخ که به قول استاد شهریار "ها علی بشر کیف بشر" علی بشر است اما چگونه بشری! از ابعاد مختلف شخصیتی به عنوان اسوه و الگو شناخته می‌شود و یکی از این جهات مبارک، پدر بودن ایشان به سلاله مطهر حضرت زهرا (س) است؛ از اینرو یوم میلاد علی (ع) را روز پدر نیز نامیده اند.
چه مبارک شبی و چه فرخنده سحری که به یاد آن مهربان‌ترین پدرها مزین شده است و چه عقده‌هایی که به مهر او از لوح دلها زدوده می‌شود و چه عقدهایی که به عشق او بسته می‌شود و طلیعه زندگی مشترک زوج‌های جوان قرار می‌گیرد.
همچنین به همین مناسبت زیبا، فرزندان در خانواده‌ها به یاد و دیدار پدر می‌شتابند یا روح پدران آسمانی خود را شریک دعاها و نیازهای شبانه خویش قرار می‌دهند.
نام زیبای پدر با سیم و زر باید نوشت
خوب و عالی با عیاری معتبر باید نوشت
برکت نان و نمک از همت والای اوست
این چنین گویم که نامش تاج سر باید نوشت
باری رشحات و برکات مولای متقیان از کران تا کران آسمانها بی نهایت تر است و بسان گنجینه ای بی پایان و درخشان، برای همه حالات و روحیات زندگانی انسانها کافی است و نهج البلاغه او چراغ بلاغت و سلامت عقول و رفتار و کردار او نسخه ای برای آلام بشری است.
با اینکه ماه رجب به پا قدم علی (ع) مفتخر است اما افتخار و اشتهار او به یک مناسبت و زمان خاص مختص نیست بلکه رایحه روحبخش و مسیحای او در همه ماهها جاری و ساری است و هر چه به او و عترت و آل مطهر او تمسک بجوئیم، در مدار روشن رستگاری قرار خواهیم گرفت.
منابع:
پایگاه اطلاع رسانی حوزه
ویکی فقه یا دانشنامه حوزوی
ویکی شیعه
پرتال جامع علوم انسانی