در جهانی که تلاش برای صلح و عدالت همچنان یک چالش مهم بین‌المللی است، بحران طولانی مدت در خاورمیانه که توسط بیش از هفت دهه سیاست‌های نژادپرستانه و وحشیانه اسرائیل به وجود آمده است، مردم فلسطین و کل منطقه را به شدت تحت تأثیر قرار داده است.
باید اذعان کرد که پیچیدگی های پرداختن به چنین مسائل ریشه ای از طریق اقدامات راهبردی با هدف توقف تجاوزات اسرائیل و نقض حقوق بشر در غزه حاصل می شود. این جستار با برجسته کردن دیدگاه‌های رهبر معظم انقلاب اسلامی حضرت آیت الله خامنه‌ای، اثربخشی قطع شریان حیاتی اسرائیل را بررسی می‌کند، راهبردی که توسط رهبر معظم انقلاب برای مقابله با اقدامات اسرائیل در غزه بسیار مهم است.
از طریق ترکیبی از تحلیل های تاریخی و راهبردهای معاصر، اثربخشی محاصره اقتصادی و سیاسی، همراه با اقدام جمعی عربی و اسلامی، در توقف حملات اسرائیل به مردم فلسطین نشان داده می شود.
این مقال با تکیه بر رویدادهای تاریخی مانند بحران سوئز و تحریم نفتی ۱۹۷۳، آسیب پذیری اسرائیل و متحدانش را در برابر فشارهای اقتصادی استراتژیک نشان می دهد. همچنین بر اهمیت تلاش‌های بین‌المللی هماهنگ، از جمله اقدامات قانونی و تلاش‌های دیپلماتیک، برای منزوی کردن اسرائیل و وادار کردن آن به اصلاح سیاست‌ها و خشونت‌های خود تأکید می‌کند.
با بررسی این رویکردهای چند وجهی، از تحمیل محاصره تا بسیج حمایت قضایی و دیپلماتیک جهانی، ما یک راهبری قانع کننده برای نقش کشورهای عربی و اسلامی در حمایت از آرمان فلسطین و تضمین پاسخگویی در قبال نقض حقوق بشر ارائه می کنیم.
سوابق تاریخی بینش ارزشمندی در مورد اثربخشی چنین اقداماتی ارائه می دهد. برای مثال، بحران سوئز در سال ۱۹۵۶ شکنندگی امنیت اسرائیل و کشورهای غربی و وابستگی کامل آنها به خطوط دریایی تحت کنترل کشورهای عربی و اسلامی را آشکار کرد. هنگامی که جمال عبدالناصر، رئیس جمهور وقت مصر، شرکت کانال سوئز را در ۲۶ ژوئیه ۱۹۵۶ ملی کرد، این امر منجر به حمله نظامی سه جانبه توسط بریتانیا، فرانسه و اسرائیل با هدف بازپس گیری کنترل این آبراه استراتژیک شد.
در جنگ ۶ اکتبر ۱۹۷۳، تحریم نفتی اعمال شده توسط برخی کشورهای عربی در پی جنگ با اسرائیل، میزان توانایی عربی و اسلامی را برای تأثیرگذاری بر درگیری‌های خاورمیانه و تغییر مسیر رویدادها آشکار کرد. آنتونی پارسونز، معاون دائمی وزارت خارجه بریتانیا در آن زمان، نقل می‌کند که ویلیام راجرز، وزیر امور خارجه آمریکا در آن زمان، تهدیدات اعراب مبنی بر استفاده از نفت را به عنوان سلاحی برای تحت فشار قرار دادن غرب برای وادار کردن اسرائیل به خروج از مناطق اشغالی در جنگ ۱۹۶۷ دست کم گرفت.
راجرز همچنین استفاده اعراب از نفت را به عنوان یک سلاح سیاسی، بر اساس دیدگاه آمریکایی ها تهدید تو خالی می دانست؛ اما پس از تحریم نفت، تاثیر این سلاح سیاسی و اقتصادی در فلج کردن اقتصاد اسرائیل و آمریکا به طور قابل توجهی آشکار شد.
با توجه به توانایی تحلیلی عمیق و درک این حقایق تاریخی و توانایی کشورهای عربی و اسلامی در اعمال فشار بر اسرائیل و آمریکا برای توقف تجاوزات مشترک خود به مردم فلسطین در غزه، رهبر معظم انقلاب تأکید می‌کنند که راهبردی عملی وجود دارد که می‌توان شریان‌های حیاتی اسرائیل را قطع کرد و در نتیجه این رزیم غاصب را وادار به توقف جنگ کرد. یکی از ارکان این راهبرد، اعمال محاصره چند لایه علیه اسرائیل و متحدانش است.
اولین اقدام مهم در راستای اجرای این محاصره، شکایت تاریخی دولت آفریقای جنوبی علیه اسرائیل به اتهام نسل کشی علیه مردم فلسطین در غزه بود. این تلاش‌ها در یک پیروزی تاریخی به اوج خود رسید جایی که دیوان دادگستری بین المملی از اسرائیل خواست که اقدامات فوری برای توقف نسل‌کشی انجام دهد و اجازه دهد کمک‌های بشردوستانه به مردم محاصره شده در نوار غزه برسد. این اقدام به جلب حمایت قضایی جهانی علیه اسرائیل کمک کرد.
علاوه بر این، محاصره متحدان اسرائیل، به ویژه ایالات متحده، در مناطقی مانند عراق و سوریه می تواند فشار قابل توجهی بر اسرائیل برای پایان دادن به کارزار خشونت آمیز خود وارد کند. محور مقاومت با نشان دادن آمادگی برای رویارویی گسترده تر و جنگ مستقیم، این پیام روشن را مخابره می کند که ادامه حمایت از تجاوزات اسرائیل بی حساب نخواهد ماند.
اقدامات اقتصادی، مانند ممانعت از عبور کشتی‌های اسرائیلی از دریای سرخ و تنگه باب المندب، می‌تواند منجر به افزایش انزوای اسرائیل، مختل کردن مبادلات تجاری آن و تحمیل محاصره خفه‌کننده بر اقتصاد این کشور شود و اسرائیل را از دسترسی به مسیرهای تجارت حیاتی محروم کند.
یمن به منظور قطع شریان اقتصادی اسرائیل، محاصره خفه‌کننده‌ای را در دریای سرخ و باب المندب بر اسرائیل تحمیل کرد و بندر ایلات را به بندر ارواح تبدیل کرد که شرکت‌های حمل‌ونقل دریایی بین‌المللی به دلیل محاصره در دریای سرخ از رفتن به آن خودداری می‌کنند.
علاوه بر این، تلاش های دیپلماتیک با هدف مشروعیت زدایی از اقدامات اسرائیل در صحنه بین المللی از اهمیت بالایی برخوردار است.
کشورهای عربی و اسلامی با بسیج حمایت از قطعنامه‌های سازمان ملل و شورای امنیت که تجاوز اسرائیل به غزه را محکوم می‌کند و موضع آمریکا در رد ورود کمک‌های بشردوستانه به نوار غزه و تلاش‌های ایالات متحده برای طولانی‌تر کردن درگیری‌ها در این نوار، می‌توانند مشروعیت آمریکا و اسرائیل را تضعیف کنند و اسرائیل و متحدان غربی اش را به صورت دیپلماتیک منزوی کنند.
در پایان، تلاش برای قطع شریان های حیاتی اسرائیل نه تنها مهم است، بلکه در وادار کردن این رژیم به پایان دادن به تجاوزات خود به غزه نیز مؤثر است. کشورهای عربی باید به اهمیت حفظ آرمان فلسطین پی ببرند و از مانع تراشی در تلاش برای پاسخگویی اسرائیل به اقدامات خود خودداری کنند. این به معنای رد پروژه های عادی سازی با اسرائیل و پرهیز از مانع تراشی در مبارزات و تلاش های گروه های مقاومت اسلامی در فلسطین، عراق، سوریه، لبنان و یمن برای پیروزی علیه این رژیم موقت است.