به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا، اجرای دیشب که قطعه بی‌کلام «تهران» آغاز شد نمودی محسوس از ارتقاء سطح کیفی و دینامیک ارکستر ملی داشت اما هنوز به نقطه مطلوب نرسیده است. همچنان در بخش هماهنگی آنسامبل‌ها بخصوص در بخش کوبه‌ای و اجرای کوانتایز کلیت ارکستر نیاز به کار بیشتر دارد. اما صدادهی ارکستر به واسطه تمرینات و زحمات همایون رحیمیان شرایط بهتری نسبت به قبل را تجربه می‌کند.
در ادامه برنامه اما با آمدن محمد معتمدی خواننده نام آشنای کشورمان به روی صحنه، حال و هوای ارکستر بهتر شد. کیفیت و تسلط اجرایی معتمدی به عنوان یک خواننده تراز اول در حوزه موسیقی کلاسیک ایرانی توانست بر دینامیک ارکستر و هماهنگی و حس تمام نوازنده‌ها تاثیر بگذارد. این خواننده به جهت موزیکالیته قوی عهده‌دار موتیف اصلی اجرای آهنگ «کویر» بود.
قطعه بی‌کلام »بویر احمدی» بخش دیگری از رپرتوار ارکستر ملی در این شب بود. این اجرا شاید به واسطه تمرینات و اجراهای متعدد، موجب شده بود صدایی بهتر از ارکستر به گوش برسد.
کوک دقیق و آرشه‌های هماهنگ
پولت ویلن یک با کنسرت مایستری سیاوش ظهیرالدینی یکی از نقاط قوت ارکستر ملی در اجرای شب گذشته بود. کوک دقیق و انگشت‌گذاری‌های درست، آرشه‌های هماهنگ، اجرای پاساژهای روان و بافت مخملین ژوست ویلن‌ها، باعث شده بود اکمپانیمان دیگر بخش‌ها ازجمله آلتوها، ویلنسل‌ها و کنترباس‌ها صدای بهتری بدهند.
بخشی از صدادهی ارکستر مشکل آکوستیک و صدابرداری بود که برای نمونه صدای کنترباس‌ها در آن دامنه‌ای که می‌باید در کلیت ارکستر به گوش مخاطب برسد، شنیده نمی‌شد
البته بخشی از صدادهی ارکستر مشکل آکوستیک و صدابرداری بود که برای نمونه صدای کنترباس‌ها در آن دامنه‌ای که می‌باید در کلیت ارکستر به گوش مخاطب برسد، شنیده نمی‌شد.
«ناله شبگیر» عنوان یکی دیگر از قطعات باکلام دیشب بود که معتمدی با اجرای آن، شبی دل‌انگیز برای مخاطبین حاضر در تالار وحدت به ارمغان آورد. اوج احساس و کنترل خواننده آنجاست که بر ریتم سوار می‌شود، از تایم سکانس‌ها عبور می‌کند و بر ریتم شناور می‌شود، این کشش‌های کلام خواننده، مدام از سر ضرب، از ضرب قوی به ضعیف و با سنکپ‌های مکرر و باز رجوع به ضرب قوی میزان، باعث ایجاد حالی در شنونده می‌شود که نبضش با ضربان ریتم خواننده و ارکستر یکی می‌شود.
«تکیه‌گه خیال» به آهنگسازی امیرفرشید رحیمیان و تنظیم همایون رحیمیان دیگر قطعه اجرایی در رپتوار دیشب ارکستر ملی بود که پیش روی مخاطبان قرار گرفت.
قطعه آخر و حسن ختام برنامه ارکستر ملی در اولین شب جشنواره موسیقی فجر، قطعه معروف «ای ایران» اثر مرحوم استاد روح‌اله خالقی بود. این اثر قبل از هرچیز به مدد شهرت و قدمت و شنیده شدن در مقاطع مختلف زندگی، باری عاطفی نوستالژیک باخود به همراه دارد. اما هرچه اجرای این قطعه توسط ارکستر و خواننده بهتر باشد، بر گیرایی و حس هیجان و غرور ملی شنونده تاثیر می‌گذارد، همچنانی که این قطعه را می‌توان بهترین قطعه اجرایی شب گذشته توسط ارکستر ملی دانست که تمام ارکستر با دینامیک قوی و آرتیکولاسیون درست آن را به اجرا گذاشتند.
خواننده این اثر نیز به واسطه صدای حماسی خود اجرایی کم‌نظیر از آن را به نمایش گذاشت. خواننده در این اجرا تلفیقی از ویبراتوهای ووکال اپرایی را با تحریر خاص موسیقی آوازی ایرانی به اجرا گذاشت.
القاء غرور و افتخار ملی
لازم به ذکر است که در اجرای آثار حماسی یا وطنی، به واسطه القاء غرور و افتخار ملی و شجاعت و سلحشوری، خواننده باید نت‌های زیرتر را تا جاییکه می‌تواند بدون فولست و باصدای باز بخواند، به زبان ساده‌تر باید آنچنان توانایی داشته باشد که بتواند حجم و صلابت صدای خود را در نت‌های اوج نیز حفظ کند که خوشبختانه، خواننده این اجرا از این حیث به شکلی مطلوب آن را به اجرا گذاشت.
ارکستر ملی ایران به رهبری همایون رحیمیان، سیری صعودی اما خفیف داشته و باید شرایط کیفی ارکستر در اجراهای آتی محسوس‌تر باشد
در پایان ذکر این نکته ضروری می‌نماید که ارکستر ملی ایران به رهبری همایون رحیمیان، سیری صعودی اما خفیف داشته و باید شرایط کیفی ارکستر در اجراهای آتی محسوس‌تر باشد. همچنین در آنسامبل‌های مختلف از کنترباس گرفته تا ویلنسل، آلتو، ویلن یک و بخش برس یا سازهای بادی برنجی و چوبی، با مدیریت تشویق‌گر به جذب نوازندگان درجه یک این سازها که جای خیلی از آن‌ها در این ارکستر خالی بود، اهتمام ورزند.
مازیار ظهیرالدینی (کنسرت مایستر)، آرمین قضاتی، علیرضا خلج اسمعیلی، آذین نصرتی مقدم، رمیصا نفیسی، سبا علی‌محمدی، هلیا محمدولی، محمدعلی غریبی، بردیا طراحی، هومان جلالت و عرفان شریف‌زاده (ویولن یک)، سانوآ عندلیبی، هادی آرزم، آرش جامع، سارا نادری، بهنام آقاجانیان، امیر نظری سالاری، نگین سمایی و محمدرضا نامجو (ویولن دو)، هومن اتابکی، همایون هاشم‌زاده، پیمان ابوالحسنی، امیرحسین طایی، جاوید پناهی، پگاه عبداله‌زاده، نیاز لاهرودی (ویولا)، سروش کاکاوند، عادل اصغرزاده، اشکان نظر و ستاره ناموری راد(کنترباس)، محمدحسین غریبی، ارسلان علیزاده، علی آقاجانی، پروشات زندآیین، غزاله شیرازی و سینا آذرآباد (ویولنسل)، مسیح تحویلداری و آناهیتا رمضانی (تار)، مژگان محمدحسینی (قانون)، علی عابدین (سنتور)، پوریا شیوافرد (نی)، فرهاد رحیمیان و سعید سرتایی (دف)، شهرام رکوعی و روشنک نوشی (فلوت)، مه‌سیما فلاحی (فلوت پیکولو)، حسام صدفی و شمیم کیانی (ابوا)، سایوری شفیعی و محمد ملک‌لی (کلارینت)، امیرحسین محمدیان و امیر ملکی‌زاده (فاگوت)، مهسا یوسفی‌نژاد، لیلا بازغی، نرگس تقی‌پور و نیما سرایی (هورن)، علی ضرابی، امیررضا صالحی و مریم حسین‌پور (ترومپت)، رامین براتی و سپهر عباسی (ترومبون)، بابک میردادیان (توبا)،عرفان فرشی‌زاده (تیمپانی و درامز)، ماهان ببری (پرکاشن ) و سیامک بهبهانی (پیانو) نوازندگان ارکستر موسیقی ملی ایران را در این اجرا تشکیل می‌دادند.
در گروه کُر بنیاد رودکی به سرپرستی رازمیک اوحانیان، افیک متوسیان، پریا رباط سرپوشی، الهه سادات موسوی، شهرزاد اصلانی، آذین فولادوند، سپیده عین‌افشارو یگانه محمدلو (خوانندگان سوپرانو)، نرگس میردادیان، هنگامه حسینی، نفیسه رهنمای شریعتی، سمیه کنعانی، سمن شریعت ممسنی و ترانه ظاهری (خوانندگان آلتو)، حسین عطری، فرزین مهاجر تهرانی، مرتضی اکبر غلامی و حامد لک (خوانندگان تنور)، و الیاس بهشتیان منفرد، بهرام الله‌وردی، جواد مرادیون و امید رضایی (خوانندگان باس) حضور داشتند.
سی و نهمین جشنواره بین‌المللی موسیقی فجر از بیست و سوم تا بیست و هشتم بهمن‌ماه 1402 در بخش‌های رقابتی (جایزه باربَد) و غیررقابتی در تهران و ۱۴ استان دیگر کشور در حال برگزاری است.