به گزارش ایرنا، شهرستان بَهمَئی که با مساحت یکهزار و ۴۴۷ کیلومتر مربع در قسمت غرب و جنوب غرب استان کهگیلویه و بویراحمد و در ۴۰ کیلومتری شهرستان بهبهان واقع شده به علت تنوع جاذبه های بکر، طبیعی و تاریخی هر ساله میزبان هزاران نفر گردشگر است.
استقرار نیمی از جاذبه های گردشگری بَهمَئی درمناطق گرمسیری و نیمی دیگر در مناطق سردسیری و نزدیکی این شهرستان به استان خوزستان زمینه وجود جاذبه های متفاوت برای سلیقه های گوناگون را فراهم کرده است.
قلعه تاریخی نادری،نقش برجسته های تنگ سروک،تنگ ماغر،برم الوان از جمله جاذبه های دیدنی طبیعی و تاریخی شهرستان بَهمَئی محسوب می شود که در آستانه فصل بهار آماده پذیرایی از گردشگران است.
قلعه تاریخی نادر
قلعه تاریخی نادر در شمال شرقی شهر لیکک مرکز شهرستان بَهمَئی با توجه به وجود مزارع سرسبز و گل های رنگارنگ،باغ ها، درختان تنومند بلوط و سرازیر شدن چشمه های خروشان به تنگه ماغر جاذبه ای زیبا و شگفت انگیز است.
احمد کسروی در کتاب تاریخ پانصد ساله خوزستان، صحفه ۱۱۵-۱۲۰ نوشته که نادرشاه افشار در سال‌های ۱۱۴۰ تا ۱۱۴۶ هجری قمری برابر با ۱۱۰۶ تا ۱۱۱۲ شمسی دوبار به خوزستان و کهگلویه سفر کرد، بار نخست از مسیر فارس و کهگیلویه به خوزستان یعنی رامهرمز و شوشتر رفت و او در سفر دوم که در عراق درگیر جنگ با عثمانی‌ها بود، پس از شکست عثمانی‌ها و کشته شدن توپال عثمان پاشا و اشغال و تصرف بغداد و کرکوک به خوزستان، کهگیلویه و فارس جهت سرکوب محمدخان بلوچ عزیمت کرد که سرانجام فتنه محمدخان بلوچ را درهم پیچید.
براساس روایات قلعه نادر (ناظر) پناهگاه برخی رهبران و حاکمان اسماعیلیان بوده اسماعیلیان گروهی از شیعیان بودند که از قرن سوم نخست در مصر سربرآوردند تا زمان حمله مغولان در دژهای کوهستانی دور از دسترس حکومت‌های مرکزی، پناه می‌گرفتند و روش مبارزه آنان بیشتر چریکی و مبتنی بر ترور و فرار و پناه گرفتن در دژهای کوهستانی دور از دسترس بوده است و احتمال می‌دهند که قلعه نادر بهمئی یکی از دژهای مربوط به دوره دودمان سلجوقیان در قرن پنجم و ششم هجری باشد که اسماعیلیان به رهبری حسن صباح به اوج قدرت خود رسیده بودند.
قلعه نادر بهمئی در فاصله ۱۰ کیلومتری از شهر لیکک قرار دارد آغل دام، زندان، حوض آب، برج مراقبت و نگهبانی، اتاق‌های گلی و گچی، ساروج، گل نرگس در بلندترین نقطه، یک گورآب یا برکه کنده شده در زمین در ۲۰۰ متر پایین‌تر از قلعه (شمال غربی قلعه)، تعدادی قبر در نزدیکی گورآب. درختان بادام کوهی، پسته کوهی یا بن، کلخنگ، انجیر کوهی و کنار،چشمه آب گازران در دامنه‌ی شمالی قلعه از بخش های مختلف این اثر تاریخی است.
تالاب «برم الوان»
تالاب «برم الوان» در شهرستان بهمئی از توابع استان کهگیلویه و بویراحمد میراث جهانی ثبت شده در کنوانسیون بین‌‍المللی رامسر که با وجود ویژگی های منحصر به فرد آن میتواند مقصدی برای میزبانی از زیبایی های طبیعی باشد.
این میراث طبیعی که بهمن ماه امسال به عنوان بیست و ششمین تالاب کشور در فهرست تالاب‌های کنوانسیون رامسر ثبت شد، رشته کوه زاگرس با جنگل‌های بادام و بلوط و گونه‌های جانوری متعدد از پرندگان و گیاهان کمیاب احاطه کرده است و یکی از شاهکارهای طبیعت در کهگیلویه و بویراحمد محسوب می‌شود.
این تالاب در نزدیکی منطقه حفاظت شده تنگ سولک قرار دارد به گفته کارشناسان محیط زیست نقش کلیدی در ذخیره‌سازی آب برای حمایت از جمعیت حیات وحش در اطراف و درون منطقه حفاظت شده ایفا می‌کند.
برخی از گونه‌های جانوری مهم جهانی مانند شنگ، اردک سرحنایی و کپور ماهیان و ماهی بنی، خوتکا و لاک پشت مهمیز دار در منطقه وجود دارند که برای بقا به این دریاچه وابسته هستند.
تالاب «بَرم الوان» در ۴۰ کیلومتری شهر لیکک، مرکز شهرستان بهمئی و ۸۰ کیلومتری شمال غربی دهدشت، مرکز شهرستان کهگیلویه واقع شده است این میراث طبیعی با مساحتی حدود ۱۴ هکتار در نزدیکی تپه ماهورهای گچی قرار گرفته است و حاشیه این تالاب با گیاهان نادری مانند نی، گز، زالزالک و خارشتر پوشیده شده است.
عمق تالاب "برم الوان" بین ۱۲ تا ۳۰ متر متغیر است این تالاب با مناظر طبیعی خیره کننده و تنوع گیاهی و جانوری خود، یکی از جاذبه‌های گردشگری استان محسوب می‌شود.
نقش برجسته های «سولک»
نقش برجسته های «سولک» میراثی تاریخی از دوره اشکانی است که در نزدیکی دره ای سرسبز و پوشیده از درختان بلوط و سرو در ۱۲ کیلومتری شمال شرقی شهر لیکک و حدفاصل میان کوه‌های شهرستان بهمئی خودنمایی می کند در فارس نامه ناصری با نام «سولک» به معنی گردنه سروهای کوچک از آن نام برده شده است.
سنگ نوشته های دوره الیمایی (اشکانی) در تنگ «سولک» با راه اسب رو، سنگفرش قدیمی، کنده کاری های دل کوه و سروهای زرین منحصر به فرد، چشمه گوردک منسوب به گودرز پهلوان افسانه ای ایران ، مقصدی به یادماندنی برای سفر علاقه مندان یادگارهای تاریخ و تمدن ایران در کنار طبیعت هزار رنگ بهاری است.
تنگه «سولک» یا «سروک» در شهرستان گرمسیری بهمئی کهگیلویه و بویراحمد که یادگاری از دوره های اشکانی و سلجوقی است این روزها و در آستانه بهار زودرس و هوای مطبوع این روزها صفایی دوچندان برای گردشگری پیدا کرده است.
وجود مجموعه ۵۰ استودان به عنوان یکی از سازه های منحصر به فرد ایران باستان از دیگر جلوه های این منطقه است،استودان مخفف استخوان دان، اتاقکی ایجاد شده در دل کوه است که ایرانیان باستان در زمان قدیم پس از گذاشتن جسد مردگان خود در قبرهای روباز ، استخوان آنان را به این محل حمل و از آن نگهداری می کردند .
نقوش تنگ «سولک» شامل ۴۰ انسان و حیواناتی مانند اسب، شیر و پرندگان است در این نقش های سلاحهایی مانند نیزه بلند، شمشیر، خنجر، گرز، تبرزین، چماق، کمان، تیر، ترکش و نقش پرچم با سنگ تراشیده شده است.
نقش برجسته های تنگ «سولک» که در نزدیکی یک منطقه حفاظت شده محیط زیست قرار دارد با وجود پوشش گیاهان دارویی، خوراکی و زینتی بن‌سرخ، هلپه، تره، کارده، بومادران، پشموک، کنگر، گل لاله سرنگون،آویشن و همچنین جنگل های انبوهی از بلوط و سایر گونه‌ها طبیعت بسیار زیبایی برای بازدید علاقه مندان دارند.
از آنجا که حکومت اشکانیان ملوک الطوایفی و حکومت الیمائیان نیز یکی از قدرتمند ترین حکومت های محلی سلسله اشکانی است این مکان به خوبی ویژگی های حکومت الیمایی دوره اشکانی را به تصویر می کشد.
تنگ ماغر بهمئی
تنگ ماغر به خاطر وجود آب و هوای بسیار مطبوع و معتدل و همچنین پوشش گیاهی و جنگل های زیبای آن سالانه میزبان گردشگران بسیاری از اقصی نقاط ایران به ویژه جنوب کشور است.
بر اساس کتیبه های باستانی، این منطقه از جمله محل تفریح حکمرانان و پادشاهان دوره ساسانی بوده که در بخشهایی از این مسیر راه شاهی موجود تایید کننده این واقعیت است .آثار معماری صخره‌ای تنگ ماغر مربوط به دوره ساسانیان است.
شهرستان بَهمَئی به مرکز این شهرستان، شهر لیکک است و در فاصله ۲۳۰ کیلومتری یاسوج مرکز استان واقع شده‌است.