به گزارش ایرنا، اصلی ترین ابزار توسعه فرهنگ زیست محیطی، شناخت و تعامل با محیط است است که ایجاد توانمندی و تغییر رفتار یکی از راه های رسیدن به آن می باشد و آموزش در آن نقش بسزایی دارد و به اعتقاد کارشناسان، ایجاد پویش های مرتبط، گام موثری در راستای این هدف خواهد بود.
در واقع افزایش آگاهی صحیح افراد در زمینه استفاده بجا و پایدار از محیط زیست، باعث حفاظت و جلوگیری از فرسایش یا تخریب آن باعث می شود. می دانیم که فصل بهار زمان رفتن به دامان طبیعت و بهره بردن از این نعمت الهی است اما چه خوب است ما انسان ها در این زمان سرخوشی، حق محیط زیست را هم در نظر بگیریم و آن را به عنوان سرمایه ای برای فرزندان خود حفظ کنیم.
اگر چه کمر معضل زباله و پسماند در مازندران طی ۲ سال گذشته با پیگیری‌های مداوم و اجرای برنامه‌های هدفمند شکسته شده، ولی خشکاندن ریشه عمیقی که طی دستکم سه دهه در جای جای استان دوانده نیازمند تداوم پیگیری و نظارت است؛ برنامه‌ای که تحقق آن مطالبه مهم مردم مازندران به‌شمار می‌رود.
معضل پسماند سال های طولانی است که گریبان‌گیر مازندران سرسبز است و در برهه های مختلف سه دهه گذشته در برخی مناطق تبدیل به بحران چند وجهی شد. مثلا در دهه ۷۰ معضل زباله در انجیلسی شهرستان بابل تبدیل به بحران اجتماعی و امنیتی شده بود. زباله شهرستان ساری هم چند سال پیش وضعیت مشابهی پیدا کرد. در شهرستان آمل وجه زیست محیطی این معضل به سنگی بزرگ جلوی پای اجرای بزرگ ترین سد استان تبدیل شده است. قصه تلخ دپوی زباله در سواحل محمودآباد همچنان نقل محافل است. شاید اگر آتش سوزی چند سال پیش نبود، کسی در مازندران هیچگاه متوجه کوه زباله فریدونکنار نمی شد.
اگر چه قصه تلخ معضل زباله برای بومیان مازندران تکراری است، چون درد و رنج و جان سختی آن در برابر راه حل های متنوع را با گوشت و استخوانشان لمس کرده اند، ولی برای غیربومیان هم ناآشنا نیست، چون اگر حتی سابقه یک بار سفر زمینی به مازندران را داشته باشند، بوی تعفن زباله های انباشته در جای جای استان قطعا مشامشان را آزرده است. اغراق نیست اگر گفته شود در مسیر تمامی ۲۲ شهرستان مازندران مقاطعی وجود دارد که ناگهان دمه هوای متعفن چونان پتکی آهنین بر مشام آدم می کوبد.
با این که طی سال های اخیر بویژه در ۲ سال گذشته قدم های مثبتی برای ساماندهی زباله در مازندان برداشته شده، اما به جز موارد معدودی از جمله بهره برداری از نیروگاه زباله سوز نوشهر و کارخانه کمپوست تنکابن، بقیه طرح ها به سرانجامی بایسته نرسیده است و نیازمند سماجت در پیگیری برای جذب اعتبارات ملی و نظارت عالیه محلی است.
برآوردهای بانک جهانی نشان می‌دهد: سالانه حدود ۲.۰۱ میلیارد تن زباله جامد شهری در جهان تولید می‌شود و این رقم تا سال ۲۰۵۰ با ۷۰ درصد رشد به ۳.۴ میلیارد تن متریک می‌رسد. این آمار هشدار جدی را به همه کشورها می‌دهد که باید به سرعت برنامه ملی مدیریت پسماند تهیه کرده و آن را با جدیت اجرا کنند تا از سرعت روند نابودی منابع محدود زمین کاسته شود.
مشکل چیست؟
همه دانشمندان، فعالان و دلسوزان، حوزه محیط زیست از منابع طبیعی به عنوان مواهبی الهی نام می‌برند که به انسان کمک می‌کند تا بتواند زندگی سالم و با کیفیتی در کره زمین داشته باشد. این در حالی است که توسعه و گسترش صنایع سبب شده انسان‌ها، کره زمین و تنها خانه اصلی خود را به روش‌های مختلف در مسیر نابودی قرار دهند.
یکی از مهمترین چالش‌هایی که تاکنون سبب نابودی و اتلاف منابع و مواهب الهی شده، تولید میلیاردها زباله مختلف توسط انسان است که به صورت فزاینده تولید و روی کره زمین تخلیه یا اینکه به شیوه‌ای غیرعلمی دفن یا سوزانده می‌شود. اکنون زباله انسانِ مصرف‌گرا معضلی برای حیات کره زمین، بشریت و زیست‌بوم گیاهی و جانوری شده است.
در این پیوند استانداری مازندران با راه اندازی نهضت پاکسازی استان "نپا" برای رفع مشکلات زیست محیطی و جلوگیری از ریختن زباله در دامان طبیعت در نوروز ۱۴۰۳ پای کار آمده است.
شماره شبکه مجازی استانداری ۰۹۱۱۷۹۰۹۰۱۳ رونمایی شد و استانداری از هموطنان خواسته است "لطفا درصورت مشاهده هرگونه زباله در محدوده شهری، روستایی و جاده های استان، تصویر آن را به همراه نشانی محل زباله، جهت پاکسازی به شماره فوق در پیام رسان ایتا ارسال فرمایید. "