محیط بان ابوالفضل رهبری زاده روز دوشنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا گفت: روز گذشته در طبیعت ارتفاعات حفاظت شده چالوس مشغول گشت زنی بودم که زمان برگشت از محل خدمت برای آنکه کله بز کوهی از دیدن من متواری و دچار ترس و اضطراب نشود در پایین دست دره شاهد یک قلاده خرس در فاصله ۱۰ متری شدم.
وی افزود : خرس نر غول پیکر از بیم آنکه مبادا به سمت من حمله ور نشود و از طرفی هم علاقه مند نبودم از دیدن من فرار کند دوباره مسیرم را تغییر دادم و به سمت بالای دره حرکت کردم که با مشاهده این خرس در فاصله کوتاه در لابه لای پوشش های گیاهی جنگلی "گون ها " مخفی شدم.
رهبری زاده اظهار کرد : به محض نزدیک تر شدن خرس، پنهانی از این گونه حیات وحش ارزشمند شروع به فیلمبرداری کردم و با نزدیک شدن به طرف من چاره ای جز اعلام حضور نداشتم چرا که در فاصله کمتر از ۱۵ متر احتمال داشت حمله کند و به من آسیب برساند.
این محیط بان گفت: دقایقی با گویش محلی از آنجایی که قوی تر و نفس های چاق تری داشت به او پیشنهاد دادم فرار کند چون من شانسی برای فرار کردن نداشتم که خوشبختانه پیشنهاد مرا پذیرفت البته من هم در حفاظت از نسلش این لطف را جبران می کنم.
رهبری زاده افزود: آنچه در صحبت های من همانطور که مخاطبان با دیدن فیلم هم متوجه می شوند برای او سوت می زنم و بهش گفتم "نباید فرار کنی، من دیگه چکار کنم؟ که تو فرار کنی؟ فاصله مون کمه، خودت یکارش کن و فرار کن. "
خرس قهوه ای یکی از گوشتخوارانی است که تلاش های حفاظتی و پژوهشی گسترده ای در در سرتاسر حوزه انتشار این گونه در اروپا، آسیا و آمریکای شمالی اروپا، آسیا و آمریکای شمالی به آن اختصاص یافته است. با این حال، این گونه در محدوده قفقاز و خاورمیانه به شدت کمتر از سایر بخش های محدوده پراکنش خود مورد بررسی قرار گرفته است.
همچنین به گزارش انجمن یوزپلنگ ایرانی، اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت IUCN در برنامه عمل حفاظت از خرس ها در سال ۱۹۹۹، به گفتن عبارت “جمعیت کوچک” درباره خرس های ایران بسنده کرده و حتی برخی وب سایت ها، خرس های خاورمیانه را تقریبا منقرض شده پنداشته اند.
از سال ۱۳۸۵ خرس قهوه ای به عنوان یکی از گونه های گوشتخواران بزرگ جثه ایران در برنامه های مطالعاتی انجمن یوزپلنگ ایرانی بوده و برنامه های متعددی برای حفظ آن در مناطق مختلف ایران، به خصوص منطقه حفاظت شده البرز مرکزی شمالی و استان لرستان به عنوان ۲ نماینده البرز و زاگرس درحال اجرا است. تیم مستندسازی انجمن نیز طی سال های اخیر درحال تولید مستندی درباره زندگی این زیرگونه کمتر شناخته شده کشورمان است.
نقشه های موجود در اتحادیه جهانی حفاظت نیز به صورت نادرستی بیان نموده که خرس ها در بخش های عظیمی از ایران منقرض شده اند، درحالیکه خرس های ایران هنوز در بخش های گسترده ای پراکنش تاریخی خود را همچنان حفظ کرده اند.
ازسوی دیگر، طی یک قرن اخیر، تنها حدودا ۱۰ مقاله علمی در مجامع علمی درباره خرس های قهوه ای خاورمیانه و قفقاز منتشر شده است که نشان از ضعف دانش موجود دارد. درعین حال، سه مقاله تابحال درباره خرس قهوه ای در ایران به چاپ رسیده است.
درخصوص جمعیت خرس قهوه ای در ایران نیز آمار قابل اتکایی وجود ندارد، بطوریکه کارشناسان قدیمی جمعیت خرس قهوه ای را ۵۰۰ تا ۲ هزار عدد برای کل کشور می دانند، هرچند که بعید است این آمار منطقی باشد.
نخستین پژوهش دانشگاهی خرس قهوه ای در سطح تحصیلات تکمیلی نیز در ایران مربوط به سال های اخیر می باشد که درسال ۱۳۸۶ صورت گرفت. با این حال، خرس قهوه ای موفق به جلب توجه محققان ایرانی در سال های اخیر شده و درحال حاضر، حدود پنج پایان نامه تحصیلات تکمیلی در این مورد توسط محققان جوان ایرانی درحال اجرا می باشد.
جریمه شکار خرس قهوه ای این اواخر به صورت قابل توجهی افزایش یافته و به ۵۰۰ میلیون ریال رسیده است که شاید بتواند گامی در جهت اعمال بازدارندگی مناسب برای شکار غیرمجاز آن در زیستگاه ها باشد. برخلاف بسیاری از کشورها که نمایش خرس های قهوه ای در سطح خیابان ها و رقص و نمایش آنها مشکلی جدی است، این پدیده در ایران بسیار کمتر دیده می شود و امروزه به احتمال کمتر از ۴۰ خرس در ایران در اسارت هستند، هرچند که بیشتر آنها نیاز به ارتقای شرایط نگهداری و بهداشتی دارند.