به گزارش ایرنا، الفبا را از تو یاد گرفتم و اگر امروز می توانم به راحتی از تو بنویسم جز موهبت الهی و حاصل طاقت فرسایی شبانه روزی تو چیزی دیگری دخیل نبوده است و با تمام وجود می گویم دوستت دارم معلم عزیزم.
چراغ راهم شده ای برای راهنمایی کردن، ترا دوست دارم چون می دانم که از جان و دل برایم مایه می گذاری.
دانستن زیوری است که بر قامت پر از دانایی تو قامت گرفته و قامت چراغ دانش مدیون اندیشه خردورز و مکتب علم اندوز تو است.
معلم عزیزم؛
دانستن ها همواره وامدار گنجینه دانایی ها و دانستنی های تو است.
معلم، ای کوکب فضل؛ راستی، درستی، صداقت و صلابت جلوه ای از شاهکار و ثمره درخت طوبای اندیشه تو است همان اندیشه ای که اوج تلالوی آن در سیره معلم شهید مرتضی مطهری نمایان شد.
دانستن هنر توست و تعلیم خوب دانستن شاهکار افکار خرد تابان تو است،
معلم عزیزم؛
رویش بهار دانش برکتی از فضل بوستان سبز دانایی تو است.
معلم، گوهر علم، صدف سعادت، غذای روح، مونس تنهایی، همراه حاضر، ضامن بیداری، دانای خوش‌زبان و نعمت بی‌نقمتی است که وجودش امنیت‌زا و غیبتش وحشت‌آفرین است.
او آغاز تمدن، نهایت تفخر، باعث برتری، پاسدار آزادی، میراث سودمند ابناء بشر و نوبر دائمی بوستان بهروزی و بلاغت را در ذهن تاریخ تداعی و به قول انیشتین " مسیر و سرنوشت انسان را متحول می‌کند."
معلم عزیزم؛
چراغ دانایی و خامه ی قلم از جوهر گوهر اندیشه خردورز تو بر ظلمت جهل و تاریکی ها پرتوافکنی دارد و چون مشعلی جاودان پرفروغ می درخشد.
بی‌جهت نیست که وجود معلم را چون کتابی لذت‌بخش و غم‌زدا تلقی می‌کنند و حافظ شیرازی هم صحیفه سبز کتاب و معلم را ضامن دانش و پیامبر دانایی می‌داند که فقدانش " فهم و فکر و فرهنگ و فرزانگی را تهدید می‌کند."
معلم ای شمع فروزان؛ علم و حلم، فهم و فضل از فضیلت افکار فکورانه توست.
و چه زیبا استاد شهریار در مقامت می گوید:
عشق و تعلیم از نخستین اوستاد
کو به ما آموختن را یاد داد
کو نهاد افروز و یادآموز ماست
وینچنین معلول بی علت خداست
این به تاریکی چراغ افروختن
سرالاسرار است این آموختن
چشم نابینای دل بینا کند
سینه ها را ثانی سینا کند