به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا از پایگاه اطلاع‌رسانی فیز، ادموند لوکارد، جرم‌شناس فرانسوی، در اوایل دهه ۱۹۰۰ «اصل مبادله» را طرح کرد؛ بر اساس این نظریه «هر تماس، ردی از خود بر جای می‌گذارد». انتقال مواد بین طرفین درگیر در جنایت (قربانی، مرتکب، اشیا و محیط) مبنای بازسازی وقایع را تشکیل می‌دهد.
در زمان لوکارد، این آثار معمولاً چیزهایی بودند که امکان مشاهده آن‌ها با ذره‌بین یا میکروسکوپ وجود داشت؛ مثلاً گرده، ماسه و الیاف. با این حال، چنین شواهدی محدود است، زیرا بسیاری از آن‌ها به طور مستقیم با یک فرد خاص مرتبط نیستند.
یک پژوهش جدید نشان می‌دهد چگونه جمعیت باکتری‌های روی پوست افراد، روی لباس‌هایی که آن‌ها می‌پوشند رد بر جای می‌گذارد؛ ردی که ماه‌ها باقی می‌ماند و می‌توان از آن برای شناسایی کسی که آن را پوشیده، استفاده کرد.
آثار میکروبی
یک صحنه جنایت را تصور کنید که در آن بازپرس، یک قربانی و لباسی را که متعلق به او نیست پیدا می‌کند. چطور می‌توان صاحب لباس را پیدا کرد؟ غیر از سلول‌های پوست، موها و مایعات بیولوژیک، اجتماع منحصر به فرد میکروارگانیسم‌ها (میکروب‌ها) در سطح و درون بدن افراد، بسیار ویژه است.
این میکروب‌ها مختص بخش‌های مختلف بدن هستند و این امکان وجود دارد به مدت طولانی باقی بمانند و به افراد دیگر و محیط منتقل شوند؛ این موضوع برای پاسخ به پرسش‌های گوناگون در پزشکی قانونی مفید است.
لباس‌ها در صحنه‌های جرم شواهدی مهم برای روند تحقیقات فراهم می‌کنند؛ می‌توان با استفاده از آن‌ها شاخص‌های جنسیت، شغل، درآمد، موقعیت اجتماعی، وابستگی‌های سیاسی، مذهبی یا فرهنگی و حتی وضعیت تأهل، را مشخص و افراد را شناسایی کرد.
علاوه بر این، می‌توان با استفاده از لباس‌ها سرنخ‌هایی درباره نحوه مرگ و محل وقوع جرم به دست آورد و در موارد خاص حتی زمان مرگ را تخمین زد. لباس نقش مهمی در بازسازی وقایع مرتبط با جرم و تعیین هویت افراد درگیر دارد.
اکنون، «اصل مبادله» به‌روزرسانی شده است و کشف میکروبیوم‌های (همه ژن‌ها و توده سلول‌های میکروب با در نظر نگرفتن سرده و گونه آن‌ها، که در یک بخش ویژه قرار دارند) منحصربه‌فردی که به شناسایی افراد از روی لباس کمک می‌کنند، پیشرفتی بزرگ محسوب می‌شود.