تهران- ایرنا- معاون بورس و امور دانشجویان بین‌الملل گفت: مثلث رایزنان علمی، فرهنگی و فناوری در صورت تعامل می‌تواند ظرفیت های جدیدی را در خارج از کشور خلق کند.

به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا از روابط عمومی سازمان امور دانشجویان، نشست سالیانه رایزنان علمی و سرپرستی دانشجویان ایرانی خارج از کشور با حضور دکتر سجاد احدزاده رئیس مرکز همکاری‌های تحول و پیشرفت ریاست جمهوری و دکتر جعفر رازقی معاون بورس و امور دانشجویان بین‌الملل سازمان امور دانشجویان برگزار شد.

رازقی در این نشست گفت: قانون مربوط به رایزنان علمی در سال ۱۳۶۲ به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید که وظیفه اصلی آنها رسیدگی به امور دانشجویان ایرانی خارج از کشور بود. این تعداد و این اهداف تا چند سال پیش بدون تغییر ادامه داشت ولی در دولت سیزدهم این مسیر تغییر جهت داد و با باز تعریف هم اهداف و وظایف تغییر یافت و هم تعداد روند افزایشی شد.

سرپرست معاونت بورس و امور دانشجویان بین الملل بیان داشت: در سال‌های اخیر با توجه به گسترش و پیشرفت‌های علمی و عرصه های جدیدی که برای کشور ایران ایجاد شد، رویکرد رایزنان علمی از محصور بودن در سرپرستی دانشجویان ایرانی خارج از کشور تغییر سیاست داد و در کنار این ماموریت موضوع جذب دانشجویان بین‌المللی، تعاملات علمی و فناوری، رتبه‌بندی و ارزیابی دانشگاه‌ها به منظور اعتبارسنجی و شناسایی نخبگان ایرانی خارج از کشور و ارتباط با شبکه نخبگانی داخل کشور، نیز به عنوان ماموریت‌های دیگر رایزنان علمی در جهت تقویت دیپلماسی علمی کشور و دست‌یابی به مرجعیت علمی کشور به ماموریت قبلی افزوده شد.

سرپرست معاونت بورس و امور دانشجویان خارج تصریح کرد: بر اساس رویکرد جدید نیازهای جدیدی نیز به وجود آمده است که باید با هماهنگی دستگاه‌های مختلف به رفع آن‌ها بپردازیم.

رازقی افزود: یکی از بحث‌های مهمی که وجود دارد، موضوع رایزنان فناورانه در کشورهای مختلف است طبیعتا تعامل و هماهنگی میان رایزنان علمی و رایزنان فناورانه جمهوری اسلامی ، می‌تواند برای پیشبرد اهداف جمهوری اسلامی هم افزایی داشته باشند و در راستای اهداف نظام اسلامی گام بردارند و از موازی کاری و اتلاف وقت جلوگیری نمایند.

وی در پایان از رایزنان علمی، فناوری و فرهنگی به عنوان مثلث نمایندگان جمهوری اسلامی در خارج از کشور نام برد که اگر تعاملات و نشست های مشترکی بین اضلاع این مثلث ایجاد گردد، آورده مضاعف، بهتر و مفیدتری برای نظام خواهد داشت و از هدررفت نیروی انسانی و ظرفیت های بالقوه و بالفعل جلوگیری می‌کند.