به گزارش خبرنگار سیاست خارجی ایرنا، صفار سفیر ایران در اوگاندا در یادداشتی در خصوص ویژگی های شخصی و کاری شهید امیرعبداللهیان وزیر امور خارجه فقید کشورمان نوشت: گاهی تقدیرها با برخی دعاها، اعمال و رفتارها ممکن است تغییر کند، اما الحمدلله که ردای شهادت در شب میلاد مسعود حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام بهترین تقدیر شد بر قامت رعنای عزیزانی که شایستگی آن را داشتند، و شهید زندگی کرده بودند.
منَ الْمُؤْمِنِینَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَیْهِ، فَمِنْهُمْ مَنْ قَضَیٰ نَحْبَهُ، وَمِنْهُمْ مَنْ یَنْتَظِرُ، وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِیلًا.
شهادت ِخادم الرضا (ع) مجاهد گرانقدر آیت الله رئیسی، رئیس جمهوری اسلامی ایران، و بسیجی مخلص شهید والامقام آقای امیرعبداللهیان وزیر امور خارجه با لیاقت، متین و با درایت ما، و سایر همراهان رئیس جمهورِ فقید را به محضر مبارک حضرت حجت(عج)، رهبر خدوم و شجاع، و ملت بزرگ ایران و خانواده این شهیدان بزرگوار، صمیمانه تبریک و تسلیت عرض می کنم.
خوش به سعادت هموطنانی که در فضای آکنده از عطر شهادت در فضای مقدس جمهوری اسلامی، رئیس جمهور شهید و وزیر امور خارجه شهید و سایر همراهان تلاشگرشان را تشییع کردند.
خدا را شکر که ملت رشید ایران در کنار مجاهدت‌های تمامیِ شهدای مظلوم، حضرت روح الله و درایت رهبری معظم انقلاب اسلامی اساسی ترین دلیل بقای نظام اسلامی هستند، بار دیگر با حضور در صحنه و استقبال از این شهدای عزیز، همچون همه مقاطع حساس پیشین در حفظ آرمان ها و ارزشهای انقلاب اسلامی درایت خود را به رخ کوردلان کشیدند و باعث سکینه و قوت قلب رهبری شدند.
جای این شهدای گرانقدر در اعلی علیین، در همجواری با دوستان و یاران شهیدشان، گوارای وجودشان باد و با حضرت روح الله (ره) و بسیجیان شهیدش محشور هستند، ان شاءالله.
و اما جناب آقای امیرعبداللهیان شهید سرافراز ما که بسیار از حسن اخلاق و سلوک رفتاری ایشان طی روزهای اخیر گفته اند و نوشته اند، واقعا شخصیتی ارزشی، توانمند و قابل احترام بود که به حق خودش رسید و «شهید شد» و به دوستان شهیدش ملحق.
چه امری زیباتر از این که عمری با تلاش و مجاهدت فراوان زندگی کنی، و بعد هم با شهادت به دیار باقی بشتابی. عاش سعیدا و ...
قرار بود در سال ۱۴۰۲ دو برنامه سفرِ رئیس جمهور محترم به اوگاندا را داشته باشیم، اولی در تیر ماه در قالب دیدار دوجانبه از اوگاندا برگزار شد، و وزیر شهید نیز در این برنامه سید الرئیس الشهید را همراهی کرد.
دیدار دوم قرار بود در روز ۳۰ دی ماه اتفاق بیفتد و رئیس جمهور و طبعا وزیر امور خارجه برای شرکت در نشست های وزرای امور خارجه و سران کشورهای عضو جنبش عدم تعهد و گروه ۷۷ به کامپالا سفر داشته باشند.
در روز آخر که قرار بود هیات از تهران حرکت کند، به دلایلی برنامه تغییر کرد، و مقرر شد آقای مخبر، معاون اول محترم رئیس جمهور در اجلاس شرکت کنند. در ساعات آخر، پیش از عزیمت هواپیمای آقای مخبر و هیات همراهِ وی نظراتی مطرح شده بود و برای تصمیم گیری از دفتر وزیر محترم تماس گرفتند و قرار شد من با آقای امیرعبداللهیان تماس بگیرم.
با وزیر تماس گرفتم و شهید عزیز با همان آرامش و متانت همیشگی، پاسخگو بودند. در حین صحبت الفاظ کامل، متناسب با مقام سفیری از کلام وی در خطاب به بنده، ذره ای کم نشد؛ در ابتدای هر بخش از گفتگو فقط می گفت: «جناب آقای سفیر، لطفا بفرمایید، ...» یا اینکه: «جناب آقای صفار، میشه بفرمایید ... ».
ما دیده ایم که در شرایط عادی حتی، برخی افراد کنترل خود را از دست می دهند و عجله را بهانه می کنند و رعایت احترام در گفتارشان را فراموش می کنند، ولی شهید والامقام آقای امیرعبداللهیان با آرامش کامل، در حالی که باید برای عزیمت معاون اول محترم و تیم همراه اعلام نظر نهایی را ابراز میداشت، با درک کامل از وضعیت سفیر و سفارت که باید در قبال کشور پذیرنده هم پاسخگو باشد، با آرامش و احترام تمام در کلام، و مدیریت موضوع، پس از دو دور گفتگوی کوتاه، تصمیم نهایی را گرفتند و تاکید کردند که بدون تغییر برنامه، سفر آقای مخبر را دنبال می کنیم و هماهنگی های داخلی را نیز صورت خواهیم داد.
برای یک سفیر در چنان شرایطی چیزی ارزشمندتر از این نیست که یک مقام ارشد خاصه این که وزیر امور خارجه باشد مسئولیت می پذیرد، تعیین تکلیف می کند و در آن صورت می‌دانی که می توانی آن کار را تمام شده و قطعی فرض کنی. مسئولیت شناسی در امری که در قبال آن تعهد داری، از شاخصه های امیر دیپلماسی ما بود. این هم یکی از دلایلی است که وقتی خبر شهادتت را بشنوند، فقط می گویند "به حقش رسید". همنشینی با سردار شهید نیز گوارای وجودشان باد.