به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا، وبگاه ویسکانسین در گزارشی آورده است: تووا والش (Tova Walsh)، استاد مددکاری اجتماعی دانشگاه ویسکانسین- مدیسن در ایالت ویسکانسین آمریکا، ابراز خوشحالی می‌کند که مردم به افسردگی پس از زایمان در مادران توجه می‌کنند و این موضوع را پیشرفتی بزرگ می‌داند؛ اما هشدار می‌دهد به مردانی که پس از زایمان همسرانشان از افسردگی رنج می‌برند بی‌توجهی می‌شود.
این استاد دانشگاه به‌تازگی پژوهشی را درباره سلامت روان پدران منتشر کرده و اظهار داشته هر کسی با هر جنسیتی ممکن است پس از بچه‌دار شدن با افسردگی دست‌وپنجه نرم کند و این احتمال وجود دارد افراد گاهی حتی به افسردگی بالینی دچار شوند.
والش اظهار کرد: من فکر می‌کنم ما هنوز واقعاً افسردگی مردان پس از پدر شدن را نادیده می‌گیریم.
والش ضمن اشاره به این موضوع که افسردگی پس از زایمان از هر ۷ زن تقریباً یک زن را دچار می‌کند، گفت: این رقم برای مردان، حدود ۱ نفر از هر ۱۰ مرد است که علایم متفاوتی در مقایسه با زنان دارند.
وی افزود: پدرانی که این مشکل را تجربه می‌کنند بیشتر احساس تحریک‌پذیری دارند یا علایم خود را پنهان می‌کنند.
والش اظهار کرد: مردانی که پس از به دنیا آمدن فرزندانشان افسردگی را تجربه می‌کنند، رفتارهای اجتنابی از خود نشان می‌دهند؛ مانند منزوی شدن و صرف زمان کمتر با خانواده. آنان همچنین ممکن است از سازوکارهای (مکانیسم‌های) بی‌حس‌کننده برای مقابله با این مشکل استفاده کنند که احتمال دارد شامل افراط در خوردن و نوشیدن یا غرق کردن خود در کار یا سرگرمی‌ها باشد. همچنین ممکن است مردان علایم غم و اندوه خود را زیاد آشکار نکنند.
این استاد دانشگاه بیان کرد: در صورتی که استرس افراد برای مدتی طولانی کاهش نیابد و اگر احساس می‌کنند حالشان بهتر نمی‌شود، باید موضوع را جدی بگیرند.
وی گفت: اگر انجام کارهای اساسی روزمره برایتان مشکل است و احساس می‌کنید نمی‌توانید با شریک زندگی یا فرزندتان ارتباط برقرار کنید، مشخص است که باید به دنبال کمک گرفتن از متخصصان باشید.
پژوهش‌های والش و سایر پژوهشگران نشان داده است که همکاری مردان با همسرانشان در دوران بارداری آنان، مراقبت از آنان پس از زایمان و همچنین همکاری برای تربیت فرزندان، باعث ارتقای سلامت همه خانواده به طور کلی می‌شود و از سوی دیگر، افسردگی پس از زایمان ممکن است به سلامت نوزاد آسیب برساند.
این استاد دانشگاه معتقد است: وقتی رابطه پدران با فرزندانشان محکم است و از آن‌ها مراقبت می‌کنند، فرزندان رفاه اجتماعی و عاطفی بهتر و نتایجی درخشان‌تر در مدرسه تجربه خواهند کرد. نقش پدران واقعاً مهم است ولی گاهی نادیده گرفته می‌شود.