به گزارش روز یکشنبه ایرنا از نشریه صبح جنوب چین، بیش از یک دهه پیش، آنگولا منبع شماره ۲ تامین نفت خام چین بود اما از آنجایی که پکن به طور فزاینده‌ای به کشورهای عربی شورای همکاری خلیج فارس، روسیه و سایر کشورهای آسیایی روی آورد، آنگولا در این فهرست سقوط کرد.
بر اساس گزارش بنیاد کارنگی یک اندیشکده مستقر در واشنگتن، در سال ۲۰۱۰، آنگولا پس از عربستان سعودی دومین صادرکننده بزرگ نفت به چین بود اما این کشور آفریقایی تا سال ۲۰۲۳ به رتبه هشتم در میان تامین‌کنندگان نفت پکن، رسید.
چین از سال ۲۰۰۲ و بعد از پایان جنگ داخلی ۲۷ ساله در آنگولا، با سرمایه گذاری جهت بازسازی این کشور موافقت کرد. این کشور آفریقای از وام‌های نفتی به منظور دریافت منابع مالی چینی برای ساخت جاده‌ها، سدهای برقی-آبی و مسیر ریلی، استفاده کرد. اما زمانی که قیمت‌ها کاهش یافت، مجبور شد برای تامین بدهی‌های خود نفت بیشتری استخراج کند ولی در طول این سالها به‌دلیل فقدان سرمایه‌گذاری در این میادین، استخراج نفت در این کشور کاهش یافت.
داده‌های دانشگاه بوستون بین سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۲۲ نشان‌می‌دهد که آنگولا ۴۵ میلیارد دلار از چین وام گرفته که حدود یک چهارم کل وام‌های پکن به کشورهای آفریقایی است.
بنیاد کارنگی همچنین گزارش داد: چین با کاهش واردات نفت از آفریقا، به طور فزاینده‌ای به توسعه زیرساخت‌های تولید نفت در کشورهای خلیج فارس و روسیه روی آورد.
این اندیشکده آمریکایی افزود: چین بین سال‌های ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۳، واردات نفت خود را از امارات، مالزی، قزاقستان و کویت افزایش داده است.