به گزارش روز دوشنبه ایرنا از این رسانه تحلیلی، جنگ‌های آینده دیگر منوط به این نخواهد بود که کدام طرف بیشترین نیروی نظامی را در اختیار دارد یا از بهترین جت‌ها، کشتی‌ها و تانک‌ها بهره مند است، بلکه به دارا بودن سیستم‌های تسلیحاتی مستقل و الگوریتم‌های قدرتمند بستگی دارد.
فارن افرز افزود: متأسفانه، این آینده ای است که ایالات متحده برای آن آماده نیست. سربازان آمریکایی هنوز آماده نبرد در محیط های جنگی آینده نیستند. جت‌ها، کشتی‌ها و تانک‌های ارتش آمریکا برای دفاع در برابر هجوم هواپیماهای بدون سرنشین مجهز نیستند. ارتش آمریکا هنوز از هوش مصنوعی استقبال نکرده و پنتاگون تقریباً ابتکارات کافی برای اصلاح این شکست‌ها را ندارد.
این تحلیل در ادامه نوشت: اگر ایالات متحده می خواهد همچنان قدرت برتر جهانی باقی بماند، باید به سرعت مسیر خود را تغییر دهد. ارتش این کشور باید ساختار نیروهای مسلح خود را اصلاح کرده و تاکتیک‌ها و توسعه رهبری خود را اصلاح کند. برای تهیه تجهیزات به راه های جدید و خرید انواع جدید تسلیحات نیاز دارد. همچنین آموزش بهتر سربازان برای کار با هواپیماهای بدون سرنشین و استفاده از هوش مصنوعی باید در صدر برنامه های ارتش قرار بگیرد.
نویسنده مقاله با اشاره به عدم استقبال سیاستگذاران آمریکایی از بازنگری سیستماتیک بخش نظامی این کشور تاکید کرد: واقعیت این است که ربات ها و هوش مصنوعی آمده اند تا بمانند و نقش آفرین باشند. اما اگر ایالات متحده نتواند این تحول را رهبری کند، کشورهای مجهز به فناوری های جدید تمایل بیشتری برای حمله به ایالات متحده پیدا می کنند.
فارن افرز می نویسد: متأسفانه، دشمنان ایالات متحده، اگر نه به طور کامل اما از بسیاری جهات، برای جنگ‌های آینده مجهز شده اند. روسیه با تجربه ای که در جنگ با اوکراین به دست آورده، تولید پهپادهای خود را به طرز چشمگیری افزایش داده است و اکنون از پهپادهای بدون سرنشین برای تاثیرگذاری در میدان جنگ استفاده می کند. چین بر بازار پهپادهای تجاری جهانی تسلط دارد: شرکت چینی دی‌جی‌آی یا شرکت نوآوری‌های علم و فناوری( DJI ) حدود ۷۰ درصد از تولید پهپادهای تجاری جهانی را کنترل می کند.
این مقاله در ادامه افزود: وقتی صحبت از هوش مصنوعی به میان می آید، ایالات متحده همچنان دارای بالاترین کیفیت سیستم ها است و بیشترین هزینه را برای آنها می کند. با این حال چین و روسیه به سرعت در حال به دست آوردن موقعیت برتر نسبت به آمریکا هستند. سربازان آمریکایی آمادگی کامل برای عملیات در میدان نبردی را که در آن هر حرکت آنها قابل مشاهده بوده و می توانند به سرعت توسط هواپیماهای بدون سرنشین مورد هدف قرار گیرند را، نداشته اند. این عدم کسب تجربه به‌ویژه در میدان‌های جنگ باز مانند اوکراین، و همچنین سایر کشورهای اروپای شرقی یا در گستره‌های وسیع قطب شمال خطرناک خواهد بود. ارتش ایالات متحده همچنین در میدان‌های نبرد شهری، که دشمنان می‌توانند به راحتی خطوط ارتباطی ایالات متحده را قطع کرده و بسیاری از سلاح‌های آمریکایی در آنها کاربرد کمتری دارند، آسیب‌پذیر خواهد بود.
نویسنده این تحلیل با زیر سوال بردن کارایی امکانات جنگی کنونی ایالات متحده می‌نویسد: ایالات متحده، در برابر پیشرفت های دشمنان خود حتی در دریا نیز آسیب پذیر خواهد بود. موشک‌های مافوق صوت چین می‌توانند ناوهای هواپیمابر آمریکا را قبل از خروج از پایگاه نظامی پرل هاربر غرق کنند. پکن در حال حاضر در حال استقرار سیستم‌های نظارتی و جنگ الکترونیک مبتنی بر هوش مصنوعی است که می‌تواند نسبت به ایالات متحده در کل اقیانوس هند و اقیانوس آرام به آن برتری دفاعی خوبی بدهد. در جنگ های هوایی، آمریکا از جت های F-۳۵ هرچند توانمند اما پرهزینه ای بهره می برد که ممکن است با انبوهی از پهپادهای ارزان قیمت برابری کند. همینطور تانک های آبرامز و بردلی زره پوش سنگین ارتش آمریکا ممکن است توسط این پهپادها از پا درآیند.
فارن افرز در پایان نوشت: با توجه به این واقعیت‌های ناگوار، برنامه‌ریزان نظامی ایالات متحده باید به این نتیجه رسیده باشند که دوران جنگ های پرشکوه و پر ابهتی که در آن واشنگتن می‌توانست با قدرت آتش بسیار زیاد، دشمنان خود را نابود کند به پایان رسیده است.