به گزارش خبرنگار ایرنا، هفدهم مرداد ۱۳۷۷ بود که «محمود صارمی» خبرنگار خبرگزاری جمهوری اسلامی(ایرنا) در آخرین لحظات زندگی‌اش زمانی که خطر در چند قدمی‌اش بود، از مرگ نهراسید و دغدغه اطلاع‌رسانی داشت و در نهایت، در راه آگاهی‌بخشی و اطلاع‌رسانی به جامعه شهید شد.
خبرنگاری همین است؛ قلبی خوگرفته به تپش و اضطراب شبانه‌روزی، گاه دانسته‌هایشان امیدوارکننده نیست، اما خودشان امیدوارند و پرانرژی.
خبرنگار که باشی به تنها چیزی که فکر نمی‌کنی خودت هستی، تلاطم و جوشش برای عمل به وظیفه خود به عنوان پل ارتباطی بین مردم و مسوولان وجودت را فرا می‌گیرد. نمی‌خواهی خبری از چشم‌ها و گوش‌ها دور بماند، تلاش می‌کنی صدای جامعه را به گوش مسوولان برسانی و پیگیر مطالبه‌های آنان باشی.
خبرنگاری یعنی شجاعت، جسارت، مهارت، صداقت و بصیرت، چرا که باید برای دفاع از حق، بدون ترس از پرتگاه‌ها قلم به دست بگیری و موضوع را به رشته تحریر درآوری.
قلم و قدرت آزادگی
قلم در دست خبرنگار قدرتی دارد که می‌تواند آزادگی را به تصویر بکشد، هم می‌تواند خاری را گُل جلوه دهد و یا گلی را خار، تصمیم با صاحب قلم است.
خبرنگار باید خودساخته، دنیا دیده، دانش‌آموخته، متواضع و باایمان و اعتقاد باشد تا در خبررسانی‌ها، جریان‌سازی‌ها، انتقادها و تمجیدها به ریشه‌های شخصی توجه نکند و سپس صادقانه و بی‌طرفانه واقعیت را بنگارد که اگر این‌کار را کرد، آزاده است و آزادگی قلم را حفظ کرده است.
خبرنگار اگر نظر منفی و مثبت خود در خصوص یک موضوع عام‌المنفعه را بر مبنای منافع شخصی تغییر دهد و یا سخنی با انکار ماهیت اندیشه‌هایش و خلاف باورهای خود بیان کند، به خود و قلمش خیانت کرده است.
در انتها، باید خداقوت گفت به همه اهالی رسانه که بزرگوارانه راه پرتگاه‌های خوف و هراس را بسته و با حفظ امانت‌داری، صداقت و بی‌طرفی، در حالی که دغدغه امنیت شغلی و اندک حقوق وجودشان را برآشفته است، باعث آرامش دل‌ها و اطمینان قلب‌ها می‌شوند.
خداوند در سوره قلم می‌فرماید «قسم به قلم و آنچه می نویسد تو به لطف پروردگارت مجنون نیستی و بی‌گمان تو را پاداشی بی منت خواهد بود و راستی که تو را خویی والاست، به زودی خواهی دید و خواهند دید کدام یک از شما دستخوش جنونید و پروردگارت خود بهتر میداند چه کسی از راه او منحرف شده و او به راه یافتگان داناتر است.»