به گزارش خبرنگار ایرنا، افت فشار و قطعی آب در برخی از نقاط شهر قزوین موجب نارضایتی عمیق شهروندان و تبدیل به معضلی در زندگی آنها شده و این مشکل به ویژه در روزهای گرم تابستان موجب آزار مردم این مناطق می‌شود، این درحالی است که مسوولان متولی در شرکت آب و فاضلاب شهر قزوین بارها وعده رفع معضل کمبود آب شرب را در این مناطق داده اند.
همه ما می دانیم که آب منشاء حیات انسانی و رکن اصلی آبادانی و توسعه است است و بدون آب، نه زندگی ادامه دارد و نه آبادانی صورت می گیرد و همچنین بر کسی پوشیده نیست که کاهش بارش‌ها و افت شدید سفره‌های آب زیرزمینی، خشک شدن و به حداقل رسیدن جریان‌های آب سطحی، آب چشمه‌ها و رودخانه‌ها از یک طرف و ازدیاد جمعیت در شهرها و توسعه بی‌رویه شهرنشینی، روز به روز بر مشکلات آب افزوده است.
اگر تا چند سال پیش تنها نقاطی از شهر قزوین دچار کمبود آب بود، اما امروز تقریبا تمام نقاط شهر با این معضل درگیر هستند و امورات زندگی خود را به سختی می‌گذرانند.
جمعی از شهروندان مناطق قزوین ضمن طرح مشکل خود در گفت و گو با خبرنگار ایرنا خواستار اتخاذ تدابیری اصولی از سوی مسوولان مربوطه در شرکت آب و فاضلاب استان قزوین شدند.
مسوولان با مدیریت اصولی به افت فشار آب پایان دهند
علی محمدی ساکن محله مینودر قزوین دراین رابطه گفت: منزل مسکونی ما در یک آپارتمان چهار طبقه است و در کل طول روز حتی تا نیمه های شب با مشکل کمبود آب رو به رو هستیم و این مشکل زندگی را مختل کرده است.
وی افزود: مردم این مناطق از مراجعات مکرر به مسوولان در این خصوص خسته شدند و جز اتلاف وقت برای آنها ثمری ندارد.
یک خانم خانه دار ساکن منطقه آبگیلک نیز گفت: کاهش فشار مداوم آب این منطقه در فصل تابستان با تشدید گرما و استفاده مردم از کولرهای آبی به شکل حادتری نمود پیدا کرده است.
به گفته زهرا اسلامی، معضلات بهداشتی متعددی با کمبود آب به وجود می آید و زندگی روزمره با این حجم فشار آب امکان پذیر نیست و به همین دلیل نیز مسوولان باید اقدامی عاجل در رفع کم آبی منطقه بعمل آورند.
یکی از اهالی خیابان سپه قزوین نیز گفت: آب در این منطقه اغلب ساعات روز با افت شدید رو به رو است و شب‌ها نیز با فشار بسیار کم در لوله ها جریان دارد و به همین دلیل مردم از ذخیره آب در شب‌ها و استفاده آن در طول روز اقدام خواهند کرد.
مجید نادری با بیان این نکته که ما مردم درک می کنیم که شرایط اقلیمی این وضعیت را به وجود آورده است، اما در خصوص کمبود آب از مسوولان گلایه داریم و باید با مدیریت اصولی خود به این شرایط خاتمه دهند، چرا که کمبود آب باعث شده از فصل تابستان متنفر شویم.
هر ساله ۱۵ درصد منابع آبی قزوین کاهش می یابد
مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب استان قزوین با بیان اینکه دبی چاه‌های تامین آب شرب در استان قزوین کاهش یافته است در این خصوص به خبرنگار ایرنا گفت: میزان دبی آب شرب استان قزوین مطابق با پروانه بهره برداری ۹ هزار و ۱۹۰ لیتر بر ثانیه است که متاسفانه میزان قابل برداشت ما ۶ هزار و ۷۶۵ لیتر بر ثانیه بوده و با کاهش ۲ هزار و ۴۲۵ لیتر بر ثانیه مواجه هستیم.
داراب بیرنوندی بیان کرد: امروز با ۲ مشکل عمده در استان قزوین روبرو هستیم که مهم ترین آن افت منابع آبی است، یعنی هرسال ۱۵ درصد سطح منابع آبی ما کاهش می یابد.
وی با بیان اینکه ۱۲ شهر و ۱۶۰ روستای استان با تنش آبی همراه بوده که نیازمند تامین منابع آب بیشتری است، افزود: شهرهای دارای تنش آبی با ۳۲۲ هزار خانوار شامل قزوین، اقبالیه، تاکستان، مهرگان، محمدیه، بویین زهرا، آوج، آبگرم، سیردان، دانسفهان، محمود آباد و کوهین است.
به گفته این مسوول، ۸۰ درصد جمعیت ما در دشت قزوین ساکن است، تا جایی که به غیر از هفت درصد منابع آبی آبیک که سال گذشته از سد طالقان تامین شد، مابقی از منابع آب زیرزمینی تامین می‌شود.
مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب استان قزوین یادآور شد: استان قزوین در تابستان سال جاری با کمبود ۴۰۰ لیتر در ثانیه آب شرب همراه است و با اینکه ۵۰۰ لیتر در ثانیه آب به شبکه قزوین آبرسانی افزوده شده اما همچنان چالش‌ها ادامه دارد.
بیرنوندی گفت: متاسفانه در پنج سال گذشته ۱۲ متر سطح چاه‌ها و ۱۳ درصد کاهش دبی چاه‌ها اتفاق افتاده است.
مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب خاطرنشان کرد: در کمبود منابع آب شکی نیست و این موضوع را می پذیریم که منابع آب استان قزوین، زیرزمینی و با افت شدید مواجه است اما سازگاری و برنامه ریزی برای مقابله با کم آبی سیاست شرکت آب و فاضلاب است و برای رفع کم آبی از هیچ تلاش و کوششی دریغ نمی کنیم.
بیرنوندی در ادامه با اشاره به افت فشار در برخی از مناطق شهر گفت: در برخی از مجتمع‌ها از علت‌های افت فشار عدم نصب پمپ، نصب مستقیم پمپ ونداشتن مخزن ذخیره است و ساختمان بالای دو طبقه باید به صورت اصولی پمپ نصب کنند.
رهاورد: به نظر می رسد تامین آب شرب و جلوگیری از قطعی آن در هر شرایط یک ضرورت انکار ناپذیر است، اما این مساله یک روی سکه است و آن روی دیگر باید موضوع صرفه جویی و خودداری از اسراف آب شرب که با صرف هزینه های بالا تهیه و به خانه های شهروندان می رسد نیز مورد توجه قرار گیرد.
از سویی دیگر صرفه جویی در آب باید به شکل همزمان در بخش کشاورزی و شرب دنبال شود، چرا که غفلت از یک بخش به لحاظ روانی و فرهنگی مانع صرفه جویی در بخش دیگر خواهد شد؛ در آخر اینکه باید دولت و مجلس با کمک یکدیگر قانونی را به تصویب برسانند که افراد در صورت مصرف بیش از حد تعیین شده با جرایم مالی و حتی محرومیت های اجتماعی روبر شوند تا از این طریق بتوان آب را صحیح و به اندازه مصرف کرد.