به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا از پایگاه اطلاع‌رسانی فیز، این مطالعه که در نشریه اکولوژی جهانی و جغرافیای زیستی منتشر شده، بینش و آگاهی تازه‌ای در خصوص تکامل رژیم‌های غذایی گیاهی در میان مهره‌داران چهارپا ارائه می‌کند که شامل مهره‌دارانخشکی از جمله دوزیست‌ها، پرندگان، خزندگان و پستاندارن می‌شوند. این یافته‌ها می‌تواند درک و شناخت دانشمندان از تکامل برنامه تغذیه‌ای حیوانات را دگرگون سازد.
مطالعه یادشده داده‌های مربوط به یک هزار و ۷۱۲ گونه حیوانی را تحلیل و الگوی ثابتی را شناسایی کرده است: حیواناتی که دمای بدن بالاتری دارند، بیشتر محتمل است که به علف‌خوار تبدیل شوند. این رابطه در میان گروه‌های اصلی مهره‌داران خشکی صدق می‌کند.
جان وینز استاد بوم‌شناسی دانشگاه آریزونا و از مولفان اصلی این مطالعه گفت: رابطه بین دمای بدن و علفخواری با چالش‌های هاضمه‌ای منحصر به فرد ناشی از رژیم غذایی مبتنی بر علف ارتباط دارد.
وی افزود: دمای بالاتر بدن ممکن است برای حمایت از باکتری‌های معده و روده که سلولز را می‌شکنند ضروری باشد. سلولز جزء اصلی دیواره‌های سلولی گیاهی است.
رابطه بین دمای بدن یک حیوان و میکروبیوم شکم آن حیوان می‌تواند کلید شناخت این مساله باشد؛ زیرا برخی گونه‌های حیوانی خاص شرایط بهتری برای انتخاب و حفظ برنامه غذایی گیاهی دارند. این محققان البته عوامل دیگری مانند اندازه یا جثه بدن و الگوهای فعالیت روزانه یا شبانه حیوانات را هم بررسی کردند. در نهایت دمای بدن به عنوان مهمترین عامل مشخص شد.
این در حالی است که در گذشته مطالعات متفاوتی تاثیر برنامه غذایی علفخواری بر تکامل دمای بدن حیوانات را بررسی کرده است. این مطالعه جدید از سوی دیگر و به شکل معکوس مساله را بررسی کرده تا مشخص کند چه عواملی موجب تکامل علفخواری شده است.
این مطالعه همچنین نشان داد علف خواری یک گرایش بی‌ثبات و ناپایدار از لحاظ تکاملی بوده است. محققان موارد متعددی پیدا کردند که برخی گونه‌های جانوری از علفخواری به گوشت‌خواری بازگشت کرده اند.