به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا از وبگاه فیز، دکتر بروک اندرسون (Brooke Anderson)، یکی از پژوهشگران از دانشگاه ایالتی آریزونا در آمریکا، گفت: این اولین رویداد ثبت‌شده شکار یک پوربیگل در جهان است. در این رویداد، جمعیت کوسه‌ها نه فقط یک کوسه ماده بارور که می‌توانست به رشد جمعیت کوسه‌ها کمک کند، را از دست داد؛ بلکه همه نوزادانی را که می‌توانست به دنیا بیاورد نیز از دست داد. اگر شکار این کوسه‌ها از آنچه قبلاً تصور می‌شد بیشتر باشد، ممکن است اثر زیانباری بر جمعیت پوربیگل‌ها داشته باشد که همین الان هم به دلیل صید بی‌رویه در خطر است.
خاستگاه پوربیگل‌ها اقیانوس اطلس و اقیانوس آرام جنوبی و مدیترانه است. آن‌ها بزرگ، فعال و قدرتمند هستند. تا ۳.۷ متر طول و تا ۲۳۰ کیلوگرم وزن و عمری طولانی دارند. تا ۳۰ یا حتی ۶۵ سال عمر می‌کنند. پوربیگل‌های ماده تا حدود ۱۳ سالگی تولیدمثل نمی‌کنند و سپس به طور متوسط هر یک یا دو سال یک‌بار چهار کوسه به دنیا می آورند. دوره بارداری آن‌ها بین هشت تا نه ماه است.
به دلیل چرخه کُند تولیدمثل پوربیگل‌ها، جمعیت آن‌ها پس از ماهیگیری‌های تفریحی، صیدهای جانبی و تخریب زیستگاه، به سرعت ترمیم نمی‌شود. پوربیگل‌های شمال‌غربی اقیانوس اطلس به عنوان یک گونه در معرض خطر انقراض در فهرست قرمز گونه‌های در معرض خطر اتحادیه بین‌المللی حفاظت از طبیعت (IUCN) قرار دارند و پوربیگل‌های شمال شرق اقیانوس اطلس و مدیترانه نیز به شدت در معرض خطر هستند.
گروه پژوهشی چگونه از قتل پوربیگل آگاه شد؟
اندرسون و همکارانش در سال‌های ۲۰۲۰ و ۲۰۲۲ میلادی، به عنوان بخشی از پژوهش خود درباره مهاجرت کوسه‌ها، پوربیگل‌هایی را در دماغه کاد در ماساچوست آمریکا شکار کردند. آنان به هر پوربیگل دو برچسب ماهواره‌ای، یک فرستنده ماهواره‌ای روی باله و یک برچسب آرشیو ماهواره‌ای پاپ‌آف (PSAT) وصل و سپس آن‌ها را آزاد کردند.
هرگاه کوسه‌ها روی سطح آب می‌آمدند، پژوهشگران از طریق فرستنده ماهواره‌ای نصب‌شده روی باله آن‌ها متوجه محل حضورشان می‌شدند. برچسب آرشیو ماهواره‌ای پاپ‌آف هم به صورت مستمر عمق و دما را اندازه‌گیری و اطلاعات را ذخیره می‌کرد.
پوربیگل کشته‌شده یک از کوسه‌هایی بود که به گروه پژوهشی به آن‌ها فرستنده ماهواره‌ای وصل کرده و امیدوار بودند بتوانند با تعقیب آن زیستگاه‌های پوربیگل‌های ماده و نوزادان آن‌ها را بیابند؛ اما مخابره اطلاعات ماهواره‌ای متوقف شد و پژوهشگران دریافتند پوربیگل یادشده در دمای ثابت ۲۲ درجه سانتی‌گراد و در عمقی میان ۱۵۰ تا ۶۰۰ متری قرار دارد.
آن‌ها فقط یک دلیل برای توجیه این موضوع یافتند: پوربیگل بخت‌برگشته توسط یک کوسه بزرگ‌تر شکار و خورده شده است.
آنان یافته خود را در مجله مرزهای دانش دریایی (Frontiers in Marine Science) منتشر کردند.