به گزارش خبرنگار کتاب ایرنا، آئین تشییع پیکر محمود حکیمی نویسنده و مترجم امروز یکشنبه اول مهرماه ۱۴۰۳ در پهنه رودکی برگزار شد. در این مراسم سیدعباس صالحی، محمد الهیاری فومنی، یاسر احمدوند معاون فرهنگی وزیر ارشاد، احمد مسجد جامعی، نیکنام حسینی‌پور، میثم نیلی، علی‌اکبر اشعری، مهدی رمضانی و علی رمضانی، سید علی کاشفی خوانساری، مهدی کاموس، گل‌علی بابایی، محمدرضا زائری، احمد شاکری، مصطفی رحماندوست، محسن مومنی شریف، محمد میرکیاین، راضیه تجار، سیدمحمد رفیعی، محسن کاظمی و جمعی از اهالی فرهنگ و ادب حضور داشتند.
وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در این آیین با اشاره به کتابی شدن آثار محمود حکیمی و استقبال از آنها، گفت: در سال‌های نوجوانی وقتی آثار او را می‌خواندیم به وجد می آمدیم، آثار او در دهه ۵۰ سرچشمه‌ای بود که می‌توانستیم در برابر مدینه فاضله دیگران از آن استفاده کنیم. حکیمی برای ما استاد واقعی بود اگرچه در محضر او شاگردی واقعی نکرده بودیم.
سیدعباس صالحی با تاکید بر آنکه تعلقات حکیمی محترم بود، ادامه داد: او درباره تاریخ و تمدن اسلامی و ایرانی اهل بیت بسیار پژوهش کرده بود و در این شعاع توجه بسیار داشت، به خصوص برای کودکان و نوجوانان اهمیت بالایی قائل بود.
به گفته او اینکه وفات حکیمی همزمان با ولادت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و امام صادق(ع) بود نشان دهنده حلقه وصل است.
محمود حکیمی یکی از مصادیق بارز تعلیم تاریخ
یک پژوهشگر با اشاره به اینکه محمود حکیمی یکی از مصادیق بارز تعلیم تاریخ بود، گفت: از او بیش از ۱۸۰ عنوان کتاب منتشر شد. هدفش نوشتن قصه و شهرت در این حوزه نبود، در آثار او ارادت به اهل بیت مشاهده می‌شد او تمامی توفیقات را در زندگی‌اش به خاطر اهل بیت داشت.
الیاس کلانتری درباره رفتار و منش حکیمی بیان کرد: او در رفتار متواضع بود و اگر فردی به کتابش نقدی داشت، با آغوش باز و علاقه به آن گوش می‌داد و به جان می‌پذیرفت.
او با تاکید بر اینکه محمود حکیمی از تمام ساعات عمرش استفاده کرد، افزود: در ماه‌های آخر به شکل مکرر درباره رحلت خود صحبت می‌کرد. در عین حال که تا آخرین روز با اینکه زندگی پرباری داشت، در مجالس تواضع کامل به خرج می‌داد.
کنار قرآن و نهج‌البلاغه کتاب حکیمی بود
در ادامه این آیین یک منتقد ادبی باتاکید بر اینکه حکیمی پر شمارترین نویسنده کودک و نوجوان ایران بود، گفت: در دورترین روستاهای ایران که شاید پای اتومبیل به آن نمی‌رسید در کنار قرآن و نهج‌البلاغه کتاب حکیمی بود.
محمد سرشار، مشهور به رضا رهگذر با اعلام اینکه چهره‌های انگشت شماری در طول عمر پیگیر ادبیات می‌مانند، افزود: این در حالی است که حکیمی پیوسته مسیر ادبیات را ادامه داد. کتاب‌های حکیمی از نظر شمارگان و استقبال حسرت‌انگیز بود.
به گفته این پژوهشگر برخی از نویسندگان ادبیات کودک و نوجوان در سال‌هایی شروع به بد گفتن درباره حکیمی کردند، گویی به او از طرف اهالی ادبیات ستم رفت.
شرسار با اشاره به اینکه تکیه کلام حکیمی «استاد» بود، ادامه داد: حتی به نوجوانان «استاد» می‌گفتند. همواره او را با انبساط خاطر به یاد می‌آوریم.
بسیاری از نویسندگان کودک و نوجوان از زیر عبای حکیمی گذشتند
یک نویسنده کودک و نوجوان با بیان اینکه استاد حکیمی تمام عمر خود را صرف بیان حقایق به کودکان و نوجوانان کردند، گفت: حکیمی در مقابل افرادی که سعی می‌کردند مدینه‌فاضله‌ای برای جوانان به تصویر بکشند، با آثار پژوهشی خود روشنگری کرد.
محمد میرکیانی با اشاره به اینکه قبل ا زانقلاب فهرستی از نویسندگان تهیه شده بود، درباره این فهرست توضیح داد: در فهرستی که قبل از انقلاب تهیه شده بود، اعلام شد کتاب‌های حکیمی از کتابخانه‌های مدارس جمع‌آوری شود. این در حالی است که بسیاری از نویسندگان کودک و نوجوان بعد از انقلاب از زیر عبای حکیمی گذشتند.
محمود حکیمی یکی از نویسندگان و مترجمان پرکار ایرانی که چند روز قبل به دلیل عفونت ریه در بیمارستان شریعتی بستری شده بود، بامداد (جمعه ۳۰ شهریور) دارفانی را وداع گفت.
حکیمی ۹ شهریور سال ۱۳۲۳ در تهران دیده به جهان گشود. پس از گذراندن تحصیلات ابتدایی و متوسطه، برای تحصیل دررشته زبان انگلیسی وارد دانشگاه تربیت معلم شد و پس از مدتی تدریس در مدارس تهران، برای ادامه تحصیل در رشته تعلیم و تربیت به انگلستان رفت و پس از دریافت درجه فوق لیسانس و بازگشت به ایران، به تدریس در مراکز تربیت معلم پرداخت.
وی نویسندگی را از سال ۱۳۳۹ در مجله کیهان بچه‌ها شروع کرد که چهار سال ادامه داشت. نخستین کتاب دینی حکیمی در سال ۱۳۴۷ درباره زندگانی مصعب‌بن عمیر صحابی قهرمان پیامبر اسلام بود که با عنوان «اشراف‌زاده قهرمان» به چاپ رسید و مورد استقبال نوجوانان و جوانان قرار گرفت و بارها تجدیدچاپ شد. او ادامه راه داستان‌نویسی خود را این‌طور بیان می‌کند: از سال ۱۳۴۷ به جمع نویسندگان مجله «درس‌هایی از مکتب اسلام» پیوستم و از سال ۱۳۵۰ داستان‌های دینی را در این مجله وزین حوزه علمیه آغاز کردم. هر داستان گاه بسیار طولانی بود. آخرین داستان دنباله‌دار من در این مجله اکنون «شکوفایی تشیع» نام دارد که تاکنون ۱۸ بخش آن در ۱۸ شماره به چاپ رسیده است.
محمود حکیمی در زمینه ادبیات، تاریخ تمدن و تاریخ اسلام قلم زده و کتاب‌های بسیاری را نیز ترجمه کرده است. داستان‌هایی از عصر ناصرالدین‌شاه، مجموعه چهارجلدی «هزار و یک حکایت تاریخی»، رمان پرفروش «نقابداران جوان»، مجموعه ۲۲ جلدی «تاریخ تمدن» و ده‌ها اثر دیگر از نوشته‌های مرحوم حکیمی است.