به گزارش ایرنا، نمایشگاه «آنها که کمتر می‌شناسیم» آثار ساناز ارجمند تجربه‌ای عمیق و چندلایه از هویت انسانی را به بازدیدکنندگان ارائه می‌دهد و مخاطب را به تامل در مورد مفاهیم فرهنگی، اجتماعی و تاریخی دعوت می‌کند.
ارجمند با دیدگاه خاص خود به عکاسی و مهارت در ایجاد ارتباط بصری، لحظات ناپیدا و گم‌شده‌ای از زندگی افراد و جوامع را ثبت کرده که اغلب از چشم بسیاری دور می‌ماند. نگاه ارجمند، از نظرگاه هنری، به گونه‌ای است که نه تنها هر عکس را به یک لحظه مستند بدل می‌کند بلکه آن را به یک سفر روحانی و فلسفی نیز ارتقا می‌دهد.
یکی از برجسته‌ترین عناصر در آثار ارجمند، بازنمایی زنانگی است. تصاویر زنان در این نمایشگاه با پوشش‌های متنوع و بافت‌های غنی که البته با رنگ‌ها و کلاژهای اضافه شده توسط ارجمند جلوه‌ای دیگر یافته‌اند، آنها را جهانی زنده و خلاق در میان دنیای سیاه و سفید و خشک و سرد بیرونی قرار داده است.
در یکی از تصاویر، زنی را نشان می‌دهد که چهره‌اش با پارچه‌ای بزرگ پوشانده شده و تنها بدنش به نمایش درآمده است. این تصویر، به شدت تمثیلی است؛ گویی بیانگر هویت‌های خاموشی است که در سایه تاریخ و فرهنگ پنهان شده‌اند اما این خاموشی، به معنای نبود قدرت نیست بلکه نشانگر نوعی سکوت پر از حرف و داستان‌های نانوشته است.
ارجمند در این نمایشگاه از ترکیبی هنری میان عکاسی مستند و سبک سوررئالیستی بهره می‌برد. این تلفیق باعث می‌شود که مخاطب از دنیای روزمره جدا شده و به دنیایی خیالی و در عین حال واقع‌گرایانه وارد شود. عکس‌ها، در عین واقعی بودن، از لایه‌هایی از رنگ‌های اضافه شده و کلاژ و خیال و وهم برخوردار هستند که تماشاگر را به سفری درونی و فلسفی می‌برند.
برای مثال، در یکی از تصاویر، کودکی با لباسی رنگارنگ و چهره‌ای شاداب به مخاطب نگاه می‌کند. این تصویر در نگاه اول به سادگی لحظه‌ای از زندگی روزمره را به نمایش می‌گذارد اما با دقت بیشتر، نوعی از تضاد و پیچیدگی در آن دیده می‌شود. نورپردازی و زاویه خاص این عکس، کودک را در میان واقعیت و خیال قرار داده است. او نه تنها نماینده یک لحظه است بلکه به نوعی سمبل گم‌گشتگی هویتی و فرهنگی نیز به شمار می‌آید.
یکی دیگر از ویژگی‌های برجسته این نمایشگاه، توجه ارجمند به انسان‌های فراموش‌شده و یا در حال محو شدن است. اینجاست که با پرتره‌ها برخورد می‌کنیم. پرتره‌هایی از نسل‌های پیشین که قاب تصاویر، آنها را ثبت کرده و از حاشیه به مرکز توجه می‌آورد.
ارجمند به خوبی از قدرت عکس به عنوان ابزاری برای ارتباط غیرمستقیم بهره می‌گیرد و به مخاطب اجازه می‌دهد که خود داستان‌ها را بازسازی و کشف کند. در هر عکس، جزییاتی کوچک و ظریف وجود دارد که ممکن است در نگاه اول به چشم نیایند اما پس از چند لحظه تأمل، به معنای اصلی اثر کمک می‌کنند. این جزییات، مخاطب را به کاوش بیشتر و عمیق‌تر در دنیای عکس‌ها دعوت می‌کنند.
نمایشگاه «آنها که کمتر می‌شناسیم» ساناز ارجمند، تجربه‌ای هنری است که فراتر از یک نمایش عکاسی عمل می‌کند. این نمایشگاه فرصتی است برای تامل در مورد هویت‌های فراموش‌شده، فرهنگ‌های گم‌شده و تجربه‌های انسانی که در پیچیدگی‌های زندگی روزمره ناپیدا هستند. ارجمند با مهارتی بی‌نظیر و دیدگاهی هنری و فلسفی، توانسته است لحظاتی از این دنیای ناشناخته را ثبت کند و مخاطب را به سفری درونی و معنایی دعوت کند. این نمایشگاه، فرصتی است برای بازنگری در زندگی و هویت و کشف داستان‌هایی که در سایه‌های تاریخ و فرهنگ نهفته‌اند.
نمایشگاه عکس‌نقاشی‌های ساناز ارجمند درباره زندگی زنان و کودکان ایران است که ۲۷ مهرماه در گالری ثالث به نشانی خیابان کریمخان‌زند، بین ایرانشهر و ماهشهر، شماره ۱۴۸ افتتاح شد و تا هشتم آبان هر روز ۱۰ تا ۲۱ میزبان علاقه‌مندان است. ساعت بازدید روز اختتامیه ۱۰ تا ۱۸ است.
هنرمند در بیانیه این نمایشگاه نوشته است: «مجموعه عکس، نقاشی «آنها که کمتر می‌شناسیم» سفری است به قلب روستاهای ایران، جایی که زنان و کودکان، با وجود نقش‌های برجسته‌شان، کمتر دیده و شنیده می‌شوند. زنانی که با دستانی پُر از خاطره و چشمانی سرشار از قصه، روزها را در میان هیاهوی خاموش طبیعت می‌گذرانند و کودکانی که در سایه آنها بزرگ می‌شوند. در این مجموعه، تلاش کرده‌ام داستان‌های ناگفته‌ای را روایت کنم که در زندگی این مردمان جریان دارد؛ داستان‌هایی که شاید در هیاهوی زندگی مدرن شهری گم شده‌اند اما در خالص‌ترین شکل خود، همچنان زنده و پرتوانند.»