به گزارش ایرنا، فدراسیون شمشیربازی یکی از فدراسیون‌هایی است که به زعم بسیاری از کارشناسان این رشته، المپیک یک مدال به آنها بدهکار است. در المپیک ۲۰۲۰ توکیو سابریست‌های کشورمان با ایستادن در رده ششم به کار خود پایان دادند اما در ۲۰۲۴ پاریس آنها تا آستانه مدال پیش رفتند ولی ورزش روی خوش خود را به آنها نشان نداد تا در کمال شایستگی با عنوان چهارمی این بازی‌ها را ترک کنند.
این در شرایطی بود که تیم سابر ایران نسبت به دوره قبل چهره‌هایی از جمله مجتبی عابدینی را از دست داده بود و تغییراتی را در نفرات خود می‌دید.
اینکه شمشیربازی ایران تا آستانه مدال المپیک می‌رود اما در رسیدن به آن ناکام می‌ماند نیاز به واکاوی و بررسی همه ابعاد دارد اما فراموش نکنیم برای رسیدن به این موفقیت، نیاز به بسترهایی است که باید در این رشته فراهم شود.
یکی از بزرگترین و اصلی‌ترین مشکلات شمشیربازی به عدم پشتوانه‌سازی مناسب طی سالیان اخیر باز می‌گردد، هر چند در سال‌های گذشته سابر ایران در آسیا و جهان برای خود جایگاه ویژه‌ای پیدا کرده اما در اسلحه‌های فلوره و اپه هنوز راه بسیاری را باید پیمود تا نمایندگان ایران به جایگاهی که در شان آنهاست، برسند.
بدون شک برای رسیدن به نقطه امن و ایجاد ساختار منظم و پایدار در هر سیستمی به عواملی از جمله برنامه‌ریزی، تامین منابع مالی و داشتن نیرو و سرمایه انسانی نیاز است و اگر همه این عوامل در اختیار نباشد، آن‌طور که باید و شاید هدف در دسترس نخواهد بود. اینکه چرا در سنوات گذشته در این فدراسیون پشتوانه‌سازی به معنای واقعی محقق نشده موضوعی است که باید در فضایی دیگر به آن پرداخت اما اگر می‌خواهیم در المپیک لس‌آنجلس به مدال این رشته دست پیدا کنیم باید کار را از همین امروز آغاز کرد که این مهم در شمشیربازی آغاز شده و نویدبخش روزهای خوش در آینده‌ای نزدیک است.
شاید در سنوات گذشته اگر ورزشکاری به شمشیربازی روی می‌آورد برای گرفتن تجهیزات و ادوات این رشته، دچار مشکل می‌شد اما در سال‌های اخیر این موضوع به گونه‌ای مدیریت شده که حداقل‌ها در کشورمان فراهم است، هرچند همچنان نیاز به فضاهای بهتر برای رشد و توسعه بیشتر است.
بعد از المپیک پاریس و حاشیه‌ها و مصاحبه‌هایی که مطرح شد به نظر می‌رسد در بُعد داخلی اختلاف‌هایی وجود دارد که اگر این تضارب آرا به خوبی هدایت و مدیریت شود، می‌توان از دل آن به موفقیت‌هایی دست یافت. المپیک به شمشیربازی ایران یک مدال بدهکار است و شاید اگر در داوری‌ها ناداوری نبود، امروز مقابل نام ایران، یک مدال المپیک ثبت شده بود.
موضوع دیگری که باید به آن توجه داشت به بحث سکاندار تیم ملی سابر ایران باز می‌گردد، تیمی که از اپه و فلوره موفقیت‌های بیشتری کسب کرده که البته این موفقیت‌ها یا اختلاف نتایج بین این رشته‌ها، دلایل خاص خود را دارد اما مسئولان این فدراسیون در صدد هستند تا در این دو رشته نیز موفقیت‌هایی را رقم بزنند.
بعد از حاشیه‌های المپیک، فدراسیون شمشیربازی کشورمان برای ایجاد یک بستر آرام به دنبال آن بود تا حضور یک مربی خوب، باتجربه و خوش سابقه را در کشورمان فراهم کنند تا سکان تیم ملی را به او بسپارند. اینکه تیم ملی سابر کشورمان در آستانه مدال پاریس با آن حاشیه‌ها دست و پنجه نرم کند، موضوع کمی نیست و باید به ریشه‌های آن پرداخت، این یک واقعیت است که شمشیربازی ما از بُعد ورزشکار و مربی در مضیقه است و این هم به عدم پشتوانه‌سازی در سالیان اخیر باز می‌گردد.
به گفته رئیس فدراسیون شمشیربازی آنها به دنبال آن هستند تا به عنوان فدراسیونی پیشرو، از ویژگی‌های هوش مصنوعی بهره ببرند که کاربردی‌ترین فعالیت آن شبیه‌سازی تمرینات به صورت مجازی است و این امکان و فرصت را به ورزشکار می‌دهد که خود را با شرایط مختلف به چالش بکشد. گام‌های نخست برای این پروژه آغاز شده و با وجود نخبگان داخلی و دانشگاهی باید منتظر بود تا خروجی این کار عملیاتی و بررسی شود تا برآورد آن قابل سنجش باشد.
نکته قابل توجه دیگر به افزایش تعداد مسابقات داخلی و حضور پرتعداد ورزشکاران در رویدادهای فدراسیون باز می‌گردد. خوشبختانه به نظر می‌رسد دیگر شمشیربازی را نباید به سابر خلاصه کرد و در فلوره و اپه نیز باید منتظر اتفاقات خوبی بود. توسعه زیرساخت‌ها از دیگر اقداماتی است که در چندوقت اخیر می‌توان به آن اشاره کرد. به گفته علیرضا پورسلمان در حال حاضر همه هیات‌ها اسباب و وسایل مربوطه را دارند و با وجود محدودیت‌هایی که پیش روی آنهاست اما برای پرداختن به سابر، فلوره و اپه مشکلی وجود ندارد.
ارزیابی هیات‌ها و بررسی عملکرد آنها و برپایی منظم رویدادهای استانی از دیگر فعالیت‌هایی است که می‌تواند شمشیربازی را روی نوار موفقیت حفظ کند. پورسلمان با تاکید بر اینکه در همین مدت و در استان‌های مختلف توجه خاصی به توسعه زیرساخت‌ها شده از کار و تلاش بیشتر برای رسیدن به موفقیت خبر داد. او در گفت‌وگو با خبرنگار ایرنا به این جمله تاکید دارد که در ماه‌های اخیر، رشد قابل توجهی در بین علاقه‌مندان به این رشته به وجود آمده که این می‌تواند در توسعه و موفقیت شمشیربازی سهم به‌سزایی داشته باشد و شاید آن المپیکی که همه منتظر آن هستیم، ۲۰۲۸ لس‌آنجلس باشد.
فراموش نکنیم در فلوره خیلی از آسیا و جهان عقب هستیم و این واقعیت تلخ را باید قبول کرد، شاید در اپه زودتر بتوان به نتیجه رسید اما برای موفقیت در فلوره نیازمند زمان و کار بیشتر هستیم تا فاصله خودمان را با دنیا در حد بضاعت و توان، کم کنیم. بهره‌مندی از دانش روز و استفاده از مربیان مطرح و به‌نام خارجی هم می‌تواند به شمشیربازی ایران کمک کند و این باید یکی از اهداف فدراسیون باشد هرچند برای حضور چهره‌های خاص نیازمند بسترسازی مناسب هستیم.
حاشیه‌های المپیک نشان داد در این فدراسیون مانند برخی دیگر از فدراسیون‌های ورزشی، تفاوتی در آرا و نظرات وجود دارد که این در موفقیت و اثربخشی اثر منفی خواهد گذاشت و اگر قرار است موفقیتی حاصل شود باید همه استعدادها و ظرفیت‌ها در یک راستا و با یک هدف مشخص تعریف و ترسیم شود. فراموش نکنیم در ورزش تخریب، هرچند اندک هم باشد اثرات مخربی دارد که می‌تواند در موفقیت یک تیم یا ورزشکار عملکرد منفی بر جای بگذارد و این نکته‌ای است که جامعه شمشیربازی باید به آن توجه داشته باشد، البته اگر مدال ۲۰۲۸ لس‌آنجلس را می‌خواهند.