به گزارش گروه علمی ایرنا از وبگاه اسپِیس، این بخشی از نقشه‌راه بلندپروازانه این کشور برای حضور بلندمدت در ورای مدار زمین است.
بنا به گزارش رسانه‌های محلی هند، این پایگاه از مأموریت‌های فضایی با خدمه به سطح ماه پشتیبانی می‌کند و به‌عنوان مرکزی برای پژوهش‌های علمی فعالیت خواهد کرد.
اگر همه‌چیز طبق برنامه پیش برود، با ساخت یک پایگاه دائمی روی سطح ماه، ایستگاه فضایی قمری هند تقریباً هم‌زمان با فرود فضانوردان این کشور روی ماه، قبل از سال ۲۰۵۰ میلادی تکمیل خواهد شد.
به نظر می‌رسد ایستگاه فضایی قمری، سومین و آخرین مرحله از تلاش‌های هند برای اکتشاف ماه است. مرحله اول شامل مأموریت‌های رباتیک در ماه با استفاده از فناوری بومی است که مأموریت چاندرایان ۴ (Chandrayaan ۴) با هدف بازگرداندن نمونه‌های جمع‌آوری‌شده در ماه به زمین، از جمله آن‌ها محسوب می‌شود.
این مأموریت برای پرتاب در سال ۲۰۲۸ میلادی برنامه‌ریزی شده است و هدف آن، جمع‌آوری تقریباً ۶.۶ پوند (۳ کیلوگرم) نمونه از یک منطقه پر از آب و یخ در نزدیکی قطب جنوبی ماه و رساندن آن به زمین است. سریدهارا سومانات، رئیس سازمان تحقیقات فضایی هند (ایسرو) گفت: در حال بررسی این هستیم که چگونه می‌توانیم مأموریت سفر به ماه و بازگشت از آن را با روشی کم‌هزینه انجام دهیم.
به گزارش ایندیا تودِی، مرحله دوم، فرود فضاپیما با خدمه روی ماه تا سال ۲۰۴۰ میلادی است و پس از آن، ساخت ایستگاه فضایی در مدار ماه انجام می‌شود. این ایستگاه علاوه بر میزبانی از فضانوردان، به عنوان یک مرکز پژوهش‌های علمی و به‌عنوان پایگاهی برای مأموریت‌های فضایی آینده عمل خواهد کرد.