به گزارش گروه علمی ایرنا از وبگاه دِیلی گَلِکسی، این دلفین نر، دِل (Delle) نام دارد و از هم‌نوعان خود که معمولاً در زیستگاه‌های گرم و شلوغ زندگی می‌کنند، دور است. دلفین‌های پوزه‌بطری معمولاً به صورت گروهی زندگی و به ساختارهای اجتماعی خود برای ارتباط، شکار و حفاظت تکیه می‌کنند. دریای بالتیک با آب‌های شور و هوای سرد، چالش‌های مهمی برای دلفین‌ها ایجاد می‌کند. با وجود این موانع، به نظر می‌رسد این دلفین تنها، در محیط انفرادی خود در حال حرکت و تلاش برای برقراری ارتباط است.
پژوهشگران دانشگاه جنوب دانمارک از دسامبر ۲۰۲۲ تا فوریه ۲۰۲۳ میلادی (آذر تا اسفند ۱۴۰۱ شمسی) پژوهشی دقیق درباره صداهای دِل در زیر آب انجام دادند. یافته‌های آن‌ها شایان توجه بود: آن‌ها بیش از ۱۰هزار صدای متفاوت ضبط کردند که نشان می‌داد این دلفین مدام در حال تلاش برای برقراری ارتباط با محیط خود است.
راز خودگویی‌های دلفین تنها
یک فرضیه خاص جالب این است که این صداها احتمالاً به این معنا است که دل با خودش صحبت می‌کند؛ احساسات خود را در انزوا بروز و به خود انگیزه می‌دهد.
پژوهشگران معتقدند ایجاد صداهای مداوم توسط این دلفین، حتی در غیاب انسان‌ها یا دلفین‌های دیگر، شناخت تازه‌ای از این حیوان به دست می‌دهد. آن‌ها حدس می‌زنند برخی از این صداها ممکن است مانند وقتی که انسان‌ها بلند می‌خندند یا با خود سخن می‌گویند، سازوکار این دلفین برای مقابله با انزوا باشند.
همچنین ممکن است رفتار آوایی دل به معنی تلاش برای حفظ حس عادی‌بودن در یک محیط غیرمعمول و چالش‌برانگیز باشد.
حضور این دلفین در دریای بالتیک ممکن است نشان‌دهنده تغییراتی گسترده‌تر در زیست‌بوم‌های دریایی مانند تغییر الگوهای مهاجرت یا افزایش دمای اقیانوس‌ها باشد.