«اعتیاد به کار» به مثابه نیاز غیرقابل کنترل افراد به کار مداوم، بیش از انتظار و نیاز کارفرما و خارج از وقت اداری است بطوریکه اینگونه افراد به دشواری دست از کار می‌کشند، در غیر این صورت احساسات منفی به سراغشان می‌آید.
هادی فرهادی شامگاه شنبه در گفت و گو با ایرنا افزود: غرق شدن در فضای کسب و کار بعنوان«اعتیاد رفتاری نوظهور» شناخته می‌شود که دید جامعه بطور معمول به آن مثبت است در حالیکه این پدیده تاثیرات منفی خود را بدنبال دارد.
این روانشناس سازمانی و صنعتی افزود: این افراد بدلیل احساس اجباری برای کار کردن به نوعی وسواس دچار می‌شوند که همین مساله زمینه‌ساز مشکلات و چالش‌های دیگری در آنها می‌شود.
فرهادی با بیان‌اینکه وابستگی غیرمتعارف به شغل، عوارض جسمی و روانی بسیاری بدنبال دارد، افزود: سردردهای میگرنی، دیابت، استرس و تنش مداوم، بیماری های قلبی، دردهای عضلانی، خستگی مداوم، فرسودگی هیجانی و کاهش انرژی از شایع ترین آسیب‌های اعتیاد به کار است.
استاد دانشگاه آزاد اسلامی اصفهان اضافه کرد: بدلیل اینکه افراد معتاد به کار، تنها بر روی یک بُعد از زندگی تمرکز کرده‌اند دچار تعارض جدی با همسر، فرزندان و خانواده می شوند زیرا کار برای آنها همواره در اولویت است و به جنبه‌های دیگر زندگی، توجه چندانی ندارند.
فرهادی با بیان‌اینکه باید بین کسانی که برای تامین معاش و نیازهای اقتصادی کار می‌کنند با افراد«معتاد به کار» تمایز قائل شد، افزود: بارزترین مشخصه این افراد نبود توازن در زندگی روزمره آنهاست بطوریکه قادر به تعادل بخشی بین کار و زندگی نیستند.
وی گفت: کیفیت عملکرد اجتماعی افراد معتاد به کار در سطح «روابط بین فردی»،«ارتباط با همکاران» و «گروه دوستان» نیز با گذشت زمان با آسیب جدی مواجه می‌شود.
روانشناس صنعتی و سازمانی با بیان‌اینکه افراد معتاد به کار سلامت روان و بهزیستی روانشناختی پایینی دارند، افزود: اینگونه افراد سطح استرس و اضطراب شدید را تجربه می‌کنند و نشاط و شادابی کمتری دارند که این مساله حتی بر آراستگی ظاهری آنها نیز تاثیر می‌گذارد و در بیشتر اوقات ژولیده و پریشان به نظر می‌رسند.
فرهادی افزود: شخصیت افراد معتاد به کار بتدریج «مسخ» می‌شود و هویت اصلی خود را فراموش می‌کنند، همچنین آنها بدلیل ابتلای به «کمال‌گرایی افراطی»، همواره در حال غُر زدن به بقیه برای انجام دقیقتر کارها و شکایت کردن از اوضاع هستند.
وی افزود: برایند این آسیب‌ها میزان بهره‌وری شغلی افراد «معتاد به کار» را با چالش مواجه می‌کند تا جایی که کارفرما و خودشان از نحوه کارکردن و نتایج آن راضی نیستند.
به گزارش ایرنا، نگاهی به آمار اشتغال اصفهان در تابستان ۱۴۰۲ نشان می‌دهد که ۹۰ درصد از مردم این استان در بخش خصوصی و ۱۰ درصد در بخش عمومی مشغول کارند.
دسته‌بندی مشاغل نیز نشان می‌دهد که بیشترین سهم شاغلان بین مردم استان در بخش خدمات با ۴۸.۹ درصد و کمترین آن در بخش کشاورزی با ۸.۶ درصد است، سهم شاغلان در بخش صنعت نیز ۴۲.۵ درصد است.